Αγγελική Δαφτσίδου

Ελληνες λογοτέχνες

Η Αγγελική Δαφτσίδου κατάγεται από ένα ακριτικό χωριό του Έβρου. Τα τελευταία χρόνια ζει και δραστηριοποιείται στη Λάρισα. Σύζυγος, μητέρα, εθελόντρια, με έντονη παρουσία στην Ένωση Λογοτεχνών και Συγγραφέων Λάρισας (Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ) και συμμετοχή σε ανθολογίες. Παρακολουθεί εργαστήρια πολιτισμού και γραφής στην πόλη της και ακαδημαϊκά μαθήματα λογοτεχνίας. Έργα της είναι δημοσιευμένα στο περιοδικό “Πνευματική Λάρισα” και ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στη γαλλική γλώσσα. Επίσης, αρθρογραφεί για την ιστοσελίδα τεχνών και γραμμάτων “thematofylakes.gr”. Το “Παράθυρο στη ζωή” (εκδ. Πνοή) είναι το πρώτο της βιβλίο.

Μυθιστορήματα
Το Γραμμένο της Ισμήνης (2021), Υδροπλάνο

Αφηγήσεις-Μαρτυρίες
Παράθυρο στη ζωή (2018), Εκδόσεις Πνοή

Το Γραμμένο της Ισμήνης – Αγγελική Δαφτσίδου

Ένας έρωτας στα χρόνια του Μεσοπολέμου

Σε μια περίοδο ανάμεσα σε δύο πολέμους, μια επαρχιακή πόλη μεταμορφώνεται και από λασποχώρι αναπλάθει τον αστικό της ιστό. Η παλιννόστηση και η προσφυγιά οδηγούν τα βήματα των ηρώων της
ιστορίας στο πεπρωμένο τους. Σ’ αυτή την εποχή που όλα αλλάζουν, ένας νεαρός ίλαρχος, μια καλοκαιρινή ημέρα, συναντά αναπάντεχα τη γυναίκα της ζωής του. Από την πρώτη στιγμή νιώθει την ανάγκη να την προστατεύσει, να τη σώσει από τη φυλακή του κορμιού της, δίχως να υπολογίζει τι πραγματικά θέλει εκείνη. Οι Μοίρες όμως έχουν τα δικά τους σχέδια, που είναι υφασμένα με πόνο, προδοσία και έναν χαμένο Παράδεισο. Ποιο είναι το γραμμένο της Ισμήνης; Θα καταφέρει να ξεφύγει από τη μοίρα της ή ό,τι γράφτηκε δεν μπορεί να ξεγραφτεί;

Μυθιστόρημα, Υδροπλάνο, 2021, 240 σελ.

Παράθυρο στη ζωή – Αγγελική Δαφτσίδου

Μια συγκλονηστική μαρτυρία για τη μάχη στον καρκίνο του μαστού
Ένα βιογραφικό μυθιστόρημα, ύμνος στη ζωή δύο γυναικών που νόσησαν από καρκίνο του μαστού. Μητέρα και κόρη βρίσκονται μοιραία στον δρόμο της ίδιας ασθένειας, αλλά καθεμιά ακολουθεί το δικό της μονοπάτι.
Νικάει κανείς τον καρκίνο; Ακόμα κι όταν καταφέρει να βγει ζωντανός από τη μάχη, το κράτος που ήταν το κορμί του και βομβαρδίστηκε ανελέητα, ξαναχτίζεται; Κι αν τα σπίτια ξαναχτιστούν από τα συντρίμμια, η ψυχή ξεπερνάει ποτέ τον φόβο ώστε να τα ξανακατοικήσει;