Χρυσοξένη Προκοπάκη

Μέλαινα χολή – Χρυσοξένη Προκοπάκη

Θα λύσουμε σταυρόλεξα.
Σ’ αρέσουν τα σταυρόλεξα;
Γιατί πρέπει να σταυρώνεται πάντα κάποιος; με ρωτάς,
Κι ας είναι έστω μια λέξη.
Γιατί να σταυρώνουμε τις λέξεις; συνεχίζεις.
Σ’ αρέσει να παίζεις με τις λέξεις.
Οι λέξεις είναι το όπλο σου.
Έχτισες τη ζωή σου μ’ αυτές και μ’ αυτές την γκρεμίζεις.

Νουβέλα, Ιδιωτική Έκδοση, 2012, 62 σελ. / Νουβέλα, Άπαρσις, 2013, 79 σελ.

Λευκό μακρύ παλτό (και άλλες ιστορίες) – Χρυσοξένη Προκοπάκη

Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει έντεκα διηγήματα, τα οποία αποτελούν μια ιδιαίτερη μίξη σουρεαλιστικών και ρεαλιστικών στοιχείων. Οι ήρωες, άνθρωποι καθημερινοί, ζουν απρόσμενες καταστάσεις με ανατροπές, απρόοπτα, εκπλήξεις. Γραφή ιδιαίτερη, από την οποία αναδύονται ισχυρές εκρήξεις της λαβυρινθώδους ανθρώπινης ψυχής. Γραφή που ξαφνιάζει τον αναγνώστη, που προκαλεί σε εγρήγορση τη φαντασία και το ονειροπόλημα και οδηγεί σε μια ιδιόμορφη αντίστιξη πραγματικού και φανταστικού.

Διηγήματα, Μανδραγόρας, 2016, 98 σελ.

Μια τυχαία Ιφιγένεια – Χρυσοξένη Προκοπάκη

Τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας συναντούν τον συγγραφέα-δημιουργό τους, συνδιαλέγονται μαζί του και διεκδικούν το πεπρωμένο τους.

Ποιος αποφασίζει τελικά για την πορεία της ζωής τους;

Ένα προκλητικό παιχνίδι γεμάτο ανατροπές με παίχτες τον αναγνώστη, το συγγραφέα και τους ήρωες του βιβλίου.

Μυθιστόρημα, Στίξις, 2017, 176 σελ.

Μαργαρίτες – Χρυσοξένη Προκοπάκη

“Μπαμπά, πόσο κρατάνε τα νιάτα;” τον ρωτάω, μα αντί για απάντηση, κουνάει το κεφάλι του δεξιά αριστερά. Θρηνεί τη νεότητά του, τη θυμιατίζει με τον καπνό του.
… Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, βροντοφώναζε ο ζητιάνος και γύρω του έτρεχαν όλοι να προλάβουν, ενώ ο ίδιος, μη έχοντας το ελάχιστο στην κατοχή του, έμοιαζε τόσο πλήρης, τόσο ευτυχής και ευγνώμων.
…Αν ήμουν στη θέση σου εγώ, θα κατέρρεα. Γεννήθηκα φοβισμένη, πορεύτηκα φοβισμένη. Και μόνο όταν αντίκρισα και τους δικούς σου φόβους, μονάχα τότε κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνη.
… ήθελες να μας μεταδώσεις τη γνώση που μονάχα εσύ κατείχες πια. Κι εμείς οι ανόητοι νομίζαμε ότι απλώς ήθελες να σε κρατήσουμε για λίγο ακόμα στη ζωή. Ορφανά νιώθαμε με το φευγιό σου. Ανήλικοι ενήλικες, μόνοι μπροστά στο θάνατο.

Διηγήματα, Στίξις, 2020, 200 σελ.