Από μικρό παιδί του άρεσε να ονειρεύεται, να κυνηγά το φως και να τραγουδά δυνατά κόντρα στον άνεμο. Ονειρευόταν να γίνει μοναχός ή ιεραπόστολος, να ταξιδέψει στην Αφρική, να είναι δίπλα στα παιδιά, να γράφει και να τους διαβάζει ιστορίες. Μαζί, ονειρευόταν να μάθει να κάνει μακροβούτια στη θάλασσα. Μα δεν τα κατάφερε ποτέ. Η απώλεια ακοής από το δεξί του αυτί τον κράτησε μακριά από τον βυθό και τις πολύβουες παρέες, όμως τον έφερε πιο κοντά στη συγγραφή, στην ηρεμία και στους μεγάλους περιπάτους στη φύση. Μεγαλώνοντας, συμφιλιώθηκε με τη «σιγή», ταξίδεψε, γνώρισε ανθρώπους και έμεινε πιστός σε αυτό που η καρδιά του πάντα ήθελε να ακούει. Τις ιστορίες με όμορφο τέλος… Σήμερα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα, χωρίς να ξεχνά τη μεγάλη του αγάπη, την Ύδρα.
Αν και μεγάλος πια, συνεχίζει να παίζει σαν παιδί και δεν έχει σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται …
Από τις εκδόσεις Άγκυρα κυκλοφορούν, επίσης, το μπεστ σέλερ «Η χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι» και «Το Γονεοτροφείο».
Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία, επισκεφτείτε την προσωπική του ιστοσελίδα Χρήστος Δασκαλάκης.
Καλή Νίκη (2023), Άγκυρα
Ποίηση
Η στιγμή που θα φεύγω (2012), Στοχαστής
Χιλιόμετρα (2013), Στοχαστής
Παιδική λογοτεχνία
Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα (2015), Γρηγόρη
Η χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι (2017), Άγκυρα
Το γονεοτροφείο (2019), Άγκυρα
Συλλογικά έργα
(2016) 9 ώρες στα Εξάρχεια, Λέμβος
Καλή Νίκη – Χρήστος Δασκαλάκης
Μια αληθινή ιστορία
Παιδί του δημοτικού ήμουν ακόμα όταν τη γνώρισα στο μοναστήρι. Εκείνη ψηλή, πανέμορφη, σαν ένας άγγελος πάνω στη Γη, εγώ άσχημος, χοντρός, ατσούμπαλος, το ιδανικό θύμα στα πειράγματα του σχολείου. Για όλους αόρατος και απεχθής, για εκείνη ορατός και αγαπημένος.
Μαζί της στο περιβόλι, στην εκκλησία, στην αυλή, στο κοιμητήριο. Οι συμμαθητές μου τα καλοκαίρια έκαναν μπάνια, πήγαιναν διακοπές ή στην κατασκήνωση, κι εγώ πήγαινα με τους γονείς μου στο μοναστήρι. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τηλεόραση, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς φίλους. Μόνη μου συντροφιά, τα βιβλία που μου έδινε, ο σκύλος μας ο Ντικ και το μουλάρι μας ο Σταύρος. Μα πρώτα και πάνω απ’ όλους, η αδελφή Καλλινίκη, ο φύλακας άγγελός μου.
Η πιο όμορφη ανάμνηση που έχω από εκείνη είναι τα απογεύματα μετά το πότισμα, που μου έλεγε ιστορίες γεμάτες ελπίδα και όνειρο. Η πιο άσχημη, όταν επέλεξε να «φύγει» χωρίς εμένα, κι ας ήξερε ότι ήθελα από καιρό να «φύγω» πρώτος. Και τώρα μόνος, χωρίς εκείνη, θυμάμαι όσα ζήσαμε, θυμάμαι όσα είπαμε, θυμάμαι όσα έμαθα μαζί της…
Μια αληθινή ιστορία ανάμεσα σε μια μοναχή και σ’ ένα αγόρι, ανάμεσα στο ακατόρθωτο και στο πιθανό, ανάμεσα στα «όχι» των άλλων και στα «ναι» της καρδιάς μας. Ο συγγραφέας, μέσα από την πολύχρονη εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του, μοιράζεται μαζί μας τη σπουδαιότητα της υπομονής, τη δύναμη της πίστης στον εαυτό μας, τη σημασία της υπέρβασης κάθε δυσκολίας και αντιξοότητας στην καθημερινότητά μας. Ένα βιβλίο για την ευτυχία και την απώλεια, τα όνειρα και την αγάπη, τους φόβους και την τόλμη, την προσπάθεια και τη νίκη. Μια ιστορία για την ολιγαρκή επάρκεια σ’ έναν κόσμο που τρέχει ζητώντας πάντα περισσότερα…
Μυθιστόρημα, Άγκυρα, 2023, 256 σελ.
Το γονεοτροφείο – Χρήστος Δασκαλάκης
Τι είναι άραγε αυτό το μεγάλο κτίριο στην κορυφή του λόφου; Γιατί είναι γεμάτο με μεγάλους που κάθονται πίσω από τα θρανία; Γιατί άνοιξαν οι πόρτες διάπλατα και γέμισε η αυλή με ποδήλατα και οι καρδιές με ελπίδα; Ο Χρήστος Δασκαλάκης μοιράζεται μαζί μας μια ανατρεπτική ιστορία για τη δύναμη της οικογένειας, της ασφάλειας, της αποδοχής και της αγάπης. Ένα ενήλικο παραμύθι για παιδιά και ένα παιδικό παραμύθι για ενήλικες. Ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ, τρυφερότητα, αισιοδοξία και μυρωδιά από μαμά…
Eικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας
Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2019, 32 σελ.
Η χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι – Χρήστος Δασκαλάκης
Ο Νικόλας και η Ευτυχία αγαπούσαν πολύ το χιόνι. Κάθε βράδυ, ονειρεύονταν να δουν τις πρώτες νιφάδες να πέφτουν από τον ουρανό. Εκείνο το βράδυ έτσι και έγινε. Έτρεξαν γρήγορα στην κουζίνα, πήραν ένα γυάλινο βάζο, έπιασαν μια χιονονιφάδα και την έκλεισαν αμέσως στο ψυγείο! Όμως ό,τι αγαπάς δεν το φυλακίζεις… Θα καταλάβουν τα παιδιά γρήγορα το λάθος τους, θα της δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία και, πώς μπορούν να κάνουν μια χιονονιφάδα να αγαπήσει ένα καλοκαίρι;
Eικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη
Παιδική λογοτεχνία, Άγκυρα, 2017, 32 σελ.
Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα – Χρήστος Δασκαλάκης
Ένα τρυφερό παραμύθι για τον φόβο, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ουσία της διαφορετικότητας στη ζωή μας.
“Με μοναδικό εφόδιο τις λέξεις, τα χρώματα και την επιθυμία μας για έναν πιο όμορφο κόσμο, ονειρευτήκαμε την ιστορία του νεαρού Νικολύκου και θελήσαμε να την βγάλουμε από το “ντουλάπι” της.
Για εμάς, όπως οι λέξεις και τα χρώματα μπορούν αν συνυπάρξουν το ένα δίπλα στο άλλο δίνοντας ένα σύνολο με νόημα, έτσι πιστεύουμε ότι θα πρέπει να γίνει και με τους ανθρώπους.
Οι δικοί μας ήρωες έχουν πολύχρωμα μαλλιά, τα δικά μας πινέλα τραβούν γραμμές με κίνηση, οι δικές μας λέξεις μιλούν από καρδιάς για όσα μικροί θεωρούσαμε “διαφορετικά” από άγνοια ή φόβο.
Μεγαλώνοντας, καταλάβαμε ότι ίσως τελικά αυτό που φοβόμασταν περισσότερο ήταν ο εαυτός μας, ο κόσμος και η γνώμη του.
Μεγαλώνοντας, καταφέραμε τελικά να μας μάθουμε, να μας αγαπήσουμε, και τώρα, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους. Γιατί όλοι “διαφορετικοί” ήμαστε τελικά, και αυτός ο κόσμος, όμορφος μέσα στην διαφορετικότητα του…”
Χρήστος Δασκαλάκης, Γιάννης Ζαμπέλης
Eικονογράφηση: Γιάννης Ζαμπέλης
Παιδική λογοτεχνία, Γρηγόρη, 2015, 59 σελ.
Χιλιόμετρα – Χρήστος Δασκαλάκης
Ο Χρήστος Δασκαλάκης στη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο Χιλιόμετρα ακολουθεί ξανά – σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια – την προσωπική του διαδρομή στο γκρίζο. Μια διαδρομή που μοιάζει μονόδρομος και οδηγεί πάντα στον ίδιο προορισμό: στην ανάδυση του βαθύτερου είναι, στην αναμόχλευση όλων εκείνων των δυνάμεων που συνθέτουν το βαθύτερο εγώ. Το Εγώ, όμως, πάντα σε σχέση με το Εσύ. Γιατί οι στίχοι του είναι ένας ανοιχτός διάλογος με τον άλλον, τον άλλον μας εαυτό, τον άλλον έρωτα. Με χαμηλή ταχύτητα, σε γκρίζο φόντο, η ποιητική γραφή του μοιάζει να φυλακίζει της στιγμής το μεγαλείο, του έρωτα το ιδανικό, την έρημο της μοναξιάς, της σκέψης τα φτερουγίσματα. Σε μια «γνωστή, μόνη πόλη και ξένη» με όχημα τους στίχους του Δασκαλάκη και ψάχνοντας για τον χαμένο παράδεισο, το κοντέρ γράφει χιλιόμετρα γεμάτα διαψεύσεις και αυταπάτες, χιλιόμετρα γεμάτα παιδική αθωότητα και ανάσες ζωής.
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ Ι
Μια αγκαλιά σου ζητώ, μόνο αυτό, του είπε
και αυτός χαμηλόφωνα απαντά, «μετά»
αυτή η απόσταση της μιας παλάμης στο λευκό τους σεντόνι
μοιάζει χιλιόμετρα και μια ζωή μακριά…
Κλείνει τα μάτια της, αλλάζει πλευρό, είναι οι λέξεις φτωχές
δίχως ήχο μιλά, «το δικό σου μετά έχει αγγίξει το δικό μου ποτέ».
Ποίηση, Στοχαστής, 2013, 72 σελ.
Η στιγμή που θα φεύγω – Χρήστος Δασκαλάκης
49 ποιήματα, μικρές ή μεγάλες εξομολογήσεις, ενδόμυχες, απόλυτα προσωπικές, γεμάτες φως ή σκοτάδι. Η ποίηση γίνεται όπλο, γίνεται το βήμα, για να βρει τη φωνή του το βαθύτερο είναι, το πιο κρυφό.
Ταξιδεύοντας στης θελημένης μοναξιάς τα μονοπάτια του Χρήστου Δασκαλάκη ανακαλύπτεις σπασμένα κομμάτια από τον δικό σου εαυτό.
Οι στίχοι απλοί, μελωδικοί, άλλοτε γαλήνιοι, άλλοτε άγριοι, σε βυθίζουν σε εκείνες τις ώρες, τις στιγμές που κατακλύζονται από τη σιωπή, τον πληγωμένο έρωτα, το απαγορευμένο…
ΒΑΣΙΛΙΚΗ
Αποχρώσεις του χρυσού, καφέ και γκρι
χρώμα ξανθό, φύλλο, ταξιδεύει στον αέρα
μοιάζει νερό, μοιάζει ουρανός, μοιάζει με μέρα.
Στήλη λευκή, σε χώμα ιερό βαλμένη
γυναίκα γη, Ιέρεια, σοφή και μαγεμένη
κερνά κρασί, κερνά ζωή, κερνάει μέλι.
Τίποτα απλό, μισό, τίποτα λίγο
μια αστραπή και στο σκοτάδι λάμψη ανθίζει
μένει πιστή, κοιτάζει, μαγνητίζει.
Και σαν το φως και σαν σκιά καλά κρυμμένη
το ίδιο δυνατή, σεμνά με χάρη σκαλισμένη
λέξη λιτή, Βασιλική, αγαπημένη.
Ποίηση, Στοχαστής, 2012, 62 σελ.
Πηγές: Biblionet, Στοχαστής, Γρηγόρη, Άγκυρα
