Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών και έχει Master στην Εκπαίδευση Αγωγής. Ασχολείται με τη διδασκαλία σχολικών και πανεπιστημιακών φιλολογικών μαθημάτων, με τη συγγραφή μελετών σχετικά με τη Φιλοσοφία, Λογοτεχνία, Παιδαγωγικά, Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και Ιστορία. Έχει γράψει μια ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Σοκόλη “Υπάρχω, αν και δε με γνωρίζουν” (2012) και το μυθιστόρημα “Οι Συνοδοιπόροι” (2018) από τις εκδόσεις Όστρια, ενώ είναι αρθρογράφος δοκιμίων και άρθρων στον πολιτιστικό ιστότοπο τοβιβλίο.net από το 2013 και έχει τιμηθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Οι συνοδοιπόροι (2018), Όστρια Βιβλίο
Ποίηση
Υπάρχω, αν και δεν με γνωρίζουν (2012), Σοκόλη
Μια λέξη στο χώμα (2023), Εκδόσεις Συρτάρι
Μια λέξη στο χώμα – Χρίστος Σοροβέλης
Και να που ήρθε ο καιρός
να αναμετρηθεί ο καθένας μας με τα σκιρτήματα της ψυχής του•
να θυμηθεί τις μυρωδιές από τα φύλλα των βιβλίων•
να ξαναθυμηθεί τα αυθόρμητα χαμόγελα•
να ξαναπερπατήσει στα περάσματα που συναντούσε τους
παλιούς φίλους•
Ποίηση, Εκδόσεις Συρτάρι, 2023, 48 σελ.
Οι συνοδοιπόροι – Χρίστος Σοροβέλης
Ένα περιστατικό χαραγμένο στην μνήμη από τα παιδικά χρόνια του Παύλου ήταν το δώρο, που του πρόσφερε ο παππούς του, ο Θοδωρής. Ένα ξύλινο ξίφος.
Όταν ο μικρός Παύλος τον ρώτησε γιατί ήταν από ξύλο και όχι από σίδηρο, ο παππούς του απάντησε: «Με το ξίφος να ανοίγεις δρόμους να περνάς και με το ξύλο να στηρίζεσαι. Με το ξύλο πολλές φορές θα πέσεις και θα σηκωθείς αλλά με το σίδηρο μπορεί να πέσεις και να μην το έχεις καταλάβει ποτέ σου».
<<Μια σκάλα για τον ουρανό. Μια σκάλα για τον ουρανό. Μια σκάλα για τον ουρανό. Αυτήν να ακολουθήσουμε>>, σκέφθηκε και τα μάτια του έλαμψαν.
Να μην περιμένουμε τον ουρανό να κατέβει να μας χαμογελάσει και να μας πάρει από το χέρι. Καιρός είναι να φτιάξουμε τη δική μας σκάλα, και να τον συναντήσουμε.
Μας περιμένει. Ας μην τον απογοητεύσουμε, πάλι.
Νουβέλα, Εκδόσεις Όστρια, 2018, 126 σελ.
Υπάρχω, αν και δεν με γνωρίζουν – Χρίστος Σοροβέλης
Ποίηση 1991-2012
Μια νέα ποιητική φωνή που καταθέτει έναν προβληματισμό για τη σύγχρονη εποχή της πολιτισμικής και ηθικής κρίσης. Κάπου στο βάθος όμως αχνοφέγγει ένα φως αισιοδοξίας και μαχητικότητας.
ΥΠΑΡΧΩ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ
Στο πέρασμα των δρόμων μια σκέψη αναζητεί ένα λογικό
επιχείρημα που δεν το βρίσκει
Μέσα στο σκοτάδι οι άνθρωποι κρύβονται
Κρύβονται μήπως και απελευθερωθούν από τις τύψεις τους – Έτσι διασκεδάζουν.
Όποιος τρέξει περισσότερα χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης
κάτι κατόρθωσε
Όταν γυρίζουν πίσω, πιο μόνοι κι απ’ την ίδια τη μοναξιά
χαίρονται γιατί έζησαν.
Έχει καθοριστεί ποια στάση και συνείδηση θα διαμορφώσεις – Δεν χρήζει ιδιαίτερης προσπάθειας.
Προχωρώ στα στενά· η αθλιότητα πανηγυρίζει
Χαμογελώ, οι σκέψεις μου δικαιώνονται
Ανάμεσα σε ζητιάνους, τυχοδιώκτες, ξεχασμένους
ΥΠΑΡΧΩ
ΥΠΑΡΧΩ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ.
Ποίηση, Σοκόλη, 2012, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σοκόλη, Όστρια Βιβλίο, Εκδόσεις Συρτάρι
