Παρακολούθησε μαθήματα Μουσικολογίας και Ψυχολογίας στο Deree – The American College of Greece. Στη δισκογραφία, η πρώτη της συμμετοχή ως στιχουργού σε δίσκο ήταν με εφτά τραγούδια στο Κρυφό φιλί του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Το cd έγινε τρεις φορές πλατινένιο, απέσπασε το βραβείο στην κατηγορία καλύτερου pop δίσκου στα 2α Βραβεία Αρίων, ενώ το «Αν μου τηλεφωνούσες» αναδείχθηκε καλύτερο τραγούδι στα 3α Βραβεία Αρίων. Ακολούθησε μια μακρά συνεργασία με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, με μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Στη συνέχεια στις συνεργασίες της δημιουργού προστίθενται γνωστοί καλλιτέχνες, όπως η Τάνια Τσανακλίδου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ηρώ, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Γλυκερία, η Πέγκυ Ζήνα, ο Γιάννης Πλούταρχος, η Άννα Βίσση, ο Γιώργος Σαμπάνης, η Έλενα Παπαρίζου, η Δέσποινα Ολυμπίου, ο Σάκης Ρουβάς και άλλοι πολλοί. Συμμετείχε ως στιχουργός στη Eurovision 2011 με το τραγούδι «Watch my dance». Το 2012 κυκλοφόρησε το CD “Όλα τα Ναι του κόσμου” (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου), στο οποίο συμμετείχαν αφιλοκερδώς τριάντα επώνυμοι καλλιτέχνες. Δίνοντας ρίμα και ρυθμό στο λόγο, η Ελεάνα Βραχάλη δημιούργησε έντεκα τραγούδια, σε μια δουλειά της οποίας τα έσοδα από τις πωλήσεις δόθηκαν στο σωματείο Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος και στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων ΚΕΘΕΑ. Μεγάλη η δραστηριότητά της και στο θέατρο. Ανέλαβε τη μουσική επιμέλεια σε σημαντικές παραστάσεις, όπως στις Δύο ορφανές, στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και στο Αίμα στο χιόνι. Επίσης μετέφερε στα ελληνικά τους στίχους των τραγουδιών του μιούζικαλ The Rocky Horror Show και έγραψε τα τραγούδια των παραστάσεων Γυναίκες στα χιόνια, Αθώος ή ένοχος, Στο ψυγείο και Δε μ΄ αγαπάς. Μ΄ αγαπάς.
Το πρώτο της βιβλίο, με τίτλο “Αποσιωπητικά”, εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη και περιλαμβάνει ποίηση και στίχους.
Φυλακή υψίστης ασφαλείας (2014), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ποίηση
Αποσιωπητικά (2009), Ελευθερουδάκης
Φυλακή υψίστης ασφαλείας – Ελεάνα Βραχάλη
Ένας άνθρωπος με περισσότερη ευαισθησία από όση χρειάζεται, που δεν αντέχει την απώλεια, τη βία, το φόβο, τον γενικό παραλογισμό αυτού που ονομάζουμε «πραγματικότητα». Κι έτσι εγκλωβίζεται. Είναι στο σπίτι του; Είναι τρελός; Ή μήπως τρέλα είναι όλο αυτό που περιγράφει; Κάνει μια έκκληση ζωής σε κάποιο πρόσωπο που λείπει. Ένας ισχυρός δεσμός ξεδιπλώνεται. Μαμά; Αδερφή; Φίλος; Φίλη; Ο ίδιος του ο εαυτός; Απευθύνεται στο άλλο πρόσωπο λες και μιλά σ’ έναν καθρέφτη. Σαν σχιζοφρενής. Με θυμό, τρυφερά, με απόγνωση, όμως πάντα με χιούμορ. Αποκαλύπτεται, σ’ ένα ταξίδι γεμάτο ένταση, από το σκοτάδι στο φως – το δίπολο που υπάρχει μέσα μας και κατευθύνει τη ζωή μας αναλόγως. Έρχεται κατά μέτωπο με όλα όσα πονάνε. Η σοφία, άλλωστε, είναι ένα παράσημο που αποκτά ο άνθρωπος με το σπαθί του. Για να αντιμετωπίσεις τη νύχτα της ζωής, ονειρεύεσαι· και από όλα τα όνειρα διαλέγεις αυτό που σου ζεσταίνει την ψυχή. Εδώ, είναι το όνειρο της απόλυτης ταύτισης, του ισχυρού δεσμού κόντρα στη μοναξιά. Αιώνια φυλακή σου αυτό που θεωρείς το πιο ασφαλές σου περιβάλλον. Οι χειροπέδες κι οι αλυσίδες είναι στο μυαλό μας, όπως ακριβώς και τα κλειδιά.
Νουβέλα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 128 σελ.
Αποσιωπητικά – Ελεάνα Βραχάλη
“Τι γίνεται Ελεάνα, γράφεις; “Γράφω”, απαντούσε. Κάποια στιγμή, που είχε κλείσει πια τα 21, αποφάσισα να την παροτρύνω να κάνει επιτέλους τη βουτιά στα βαθιά νερά. Να ξεκινήσει να δίνει τη μάχη της στην ωραία και τόσο αγαπημένη ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Έτσι κι έγινε. Τα τραγούδια της ακούγονται τώρα στο ραδιόφωνο, στις συναυλίες και στα κέντρα. Πήραν ζωή και δίνουν ζωή και χαρά σε τόσους και τόσους ανθρώπους…”.
Αυτά τα λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου στον πρόλογο του βιβλίου συνοψίζουν τη διαδρομή της Ελεάνας Βραχάλη, από τους στίχους που σκάρωνε, μικρό παιδί ακόμα, στα περιθώρια των σχολικών τετραδίων έως το επόμενο τραγούδι που θα “πάρει ζωή” από την άκρη του μολυβιού της, για να ταξιδέψει μέχρι τα χείλη μας.
Σήμερα η Ελεάνα μοιράζεται μαζί μας τους στίχους της που έχουμε αγαπήσει και μας ανοίγει ένα άλλο “παράθυρο” στον κόσμο της: τα ποιήματα που έγραφε από πολύ μικρή και που εξακολουθούν να ωριμάζουν μαζί της. Τα “Αποσιωπητικά…” είναι ένα σύνολο από λέξεις, εικόνες, μουσική και συναισθήματα – το ανοιχτό εισιτήριο για ένα μαγικό ταξίδι που συνδέει τις αισθήσεις με την ψυχή.
Ποίηση, Ελευθερουδάκης, 2009, 224 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Καστανιώτη, Ελευθερουδάκης
