Ελσα Φαραζή

Μεσάντρα – Έλσα Φαραζή

Επιθυµία και όνειρο του Θεοχάρη είναι να έχει µια ζωή ευτυχισµένη, απολαυστική, χωρίς αδιέξοδα ή ηθικά διλήµµατα.
Οι φιλοδοξίες του και µια εγγενής θρησκευτικότητα θα οδηγήσουν τα βήµατά του στο κατώφλι της φιλανθρωπικής οργάνωσης «η Πρόνοια του Θεού».
Εκεί θα γνωρίσει φίλους µα και εχθρούς, καθώς κάποιοι ζουν υµνώντας την αληθινή αγάπη, τη φιλία, την προσφορά, την ανεκτικότητα, και κάποιοι άλλοι, προσκυνητές της εξουσίας και του χρήµατος, κυνηγούν ηδονές και απολαύσεις.
Μια µεσάντρα χωρίζει τους αγνούς και τους ευλαβείς από τους αµαρτωλούς και τους ανήθικους. Όµως οι φωνές όλων αγγέλλουν µε την ίδια ζέση τον ύµνο της αγάπης:
«Η αγάπη είναι ευεργετική.
Η αγάπη δεν ζηλεύει.
Η αγάπη δεν ξιπάζεται.
Η αγάπη δεν είναι περήφανη.
Η αγάπη δεν κάνει ασχήµιες.
Η αγάπη δεν ζητά το συµφέρον της.
Η αγάπη δεν σκέφτεται κακό για τους άλλους.
Η αγάπη δεν χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει
όταν επικρατεί η αλήθεια.
Όλα τα ανέχεται, όλα τα υποµένει, όλα τα ελπίζει.
Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει».

Επιμέλεια: Μαρίνα Καλεώδη

Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2020, 224 σελ.

Ρόζα Μπάνκσια – Έλσα Φαραζή

Στην Αθήνα, την Πελοπόννησο, τη Μελβούρνη, την Πόλη, το Σαν Φρανσίσκο ταξιδεύουν τις ζωές τους τέσσερις γενιές ανθρώπων, διατρέχοντας µια ιστορική περίοδο ογδόντα περίπου χρόνων.
Ο Ντερές, η Ελένη, η Ρόζα, ο Λένι, η Μαριλένα, η Αρετή, όλοι µε πεπρωµένα αφανέρωτα, βιώνουν αφειδώλευτα χαρµολύπες, προδοσίες, έρωτες, τραγωδίες, ανόσια πάθη.
Γνωρίζουν µια ρεαλιστική πραγµατικότητα µα κυρίως εκείνα τα συναισθήµατα που απαγκιάζουν στο περιθώριο της ζωής.
Όµως στο περιθώριο σηµειώνονται οι πιο εύστοχες παρατηρήσεις.
Πυκνογραµµένες και περιεκτικές.

Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2019, 336 σελ.

Λιόδεντρα και ροδιές – Έλσα Φαραζή

Μια λευκή µέρα ρίχνει φως,
Μια µαύρη µέρα ρίχνει σκοτάδι
(τούρκικη παροιµία)
Κισµέτ, µοιραίο ή πεπρωµένο…
Όπως κι αν το ονοµάσει κάποιος, το προαποφασισµένο συνωµότησε να διασταυρωθούν οι ζωές
της Αλεξάνδρας Μεταξά από την Καισαριανή µε εκείνες των αδελφών Μπεράτ και Τζαν Φιράτ από την Πόλη.
Με βεβαρηµένο ιστορικό παρελθόν, που συντηρεί τις διαφορές και το µίσος, θα συναντηθούν στο παρόν αντιµέτωποι µε τον έρωτα, την προδοσία, τη φιλία, το έλεος της συγγνώµης, τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις.
Άραγε κληρονοµείται το µίσος;
Ή µήπως η παλίρροια του έρωτα έχει τη δύναµη να το συµπαρασύρει στον απύθµενο βυθό της θάλασσας, φέρνοντας στον αφρό την αποδοχή και την άφεση που λυτρώνει;
Μπορούν να ταιριάξουν στον ίδιο κήπο τα µεσογειακά λιόδεντρα µε τις ανατολίτικες ροδιές;

Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2017, 432 σελ.

Αφιλόξενες ψυχές – Έλσα Φαραζή

“…Με λένε Πηνελόπη, όμως τις νύχτες δεν ξενύχτησα φτιάχνοντας πέπλα αφοσίωσης. Το ίδρυμα ορφανών όπου μεγάλωσα οι μνηστήρες το προσπέρασαν. Ό,τι περίμενα δεν ήρθε ποτέ… Έψαχνα πάντα μια αγκαλιά να με φιλοξενήσει. Απέτυχα. Η μοναδική φιλόξενη αγκαλιά ήταν αυτή της μάνας μου, όμως την έχασα πολύ νωρίς. Ο πρώτος ακρωτηριασμός της ψυχής μου….”

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2016, 240 σελ.

Η Μεσόγειος των λυγμών – Έλσα Φαραζή

1930. Η οικογένεια του Γερμανού αρχαιολόγου φον Σίφερ εγκαθίσταται στην Κρήτη. Η εξάχρονη Λένα ερωτεύεται το δεκάχρονο Γιόχαν με την πρώτη ματιά και μια ιστορία ρομαντικής αγάπης γεννιέται, με δυνατά συναισθήματα και πολλές ανατροπές. Οχτώ χρόνια αργότερα, το ειδύλλιο των δύο νέων θα διακοπεί απότομα, καθώς η οικογένεια φον Σίφερ επαναπατρίζεται στο Βερολίνο.
1940. Τις ελπίδες, τις υποσχέσεις και τα όνειρα θα σαρώσει ο άνεμος του πολέμου, ο οποίος
στο καταστροφικό πέρασμά του θα αφήσει στάχτες και ερείπια, πείνα και θρήνο, που θα αλλάξουν
τις ζωές όσων απέμειναν σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο και θα καθορίσουν πεπρωμένα.
Ο ρομαντικός έρωτας της Κρητικοπούλας Λένας Δασκαλάκη για το Γερμανό Γιόχαν φον Σίφερ θα παρασυρθεί στην τρομακτική δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και οι ήρωές μας θα πληρώσουν το τίμημα ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Τίποτα δεν είναι ίδιο και όλα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή. Η δύναμη, η θέληση και η ελπίδα
της επιβίωσης θα αποδειχτούν το βάλσαμο για τα δεινά.
Ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο, ο πόλεμος ή ο έρωτας;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 327 σελ.

Να τολμάς, ν’ αγαπάς, να ζεις – Έλσα Φαραζή

Η Μανιάτισσα Ιωάννα, αναστημένη σ’ έναν τόπο στεγνό και ξερό, όπου κουμάντο κάνουν οι άντρες, θα σηκώσει το ανάστημά της διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή. Εύκολο; Καθόλου, καθώς ήθη και έθιμα θα γίνουν πολλές φορές τροχοπέδη στα “θέλω” της. Κόντρα στα συναισθηματικά ελλείμματα της οικογένειάς της, εκείνη έχει γεννηθεί με το προνόμιο να ταξιδεύει σε αλλοτινές ζωές. Οι τόποι και οι εποχές αλλάζουν: Γαλλία, Βυζάντιο, Οίτυλο, Μάνη. Τα ονόματα αλλάζουν: Ευφροσύνη, Μύρρα, Ιωάννα, Ζαν-Ιρέν. Μόνο το κύτταρο που θυμάται είναι κάθε φορά το ίδιο.
Σκοπός του ταξιδιού, η πληρότητα της αγάπης. Ουτοπία; Ίσως ναι, ίσως όχι. Σίγουρα, πάντως, η καλύτερη δικαιολογία για όλους εκείνους που δεν τους αρκεί το ταξίδι μιας ζωής.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 254 σελ.

Θέλω πίσω τη ζωή μου – Έλσα Φαραζή

Ο Δημήτρης Ταρασιάδης, χήρος, από ένα χωριό κοντά στα Σύβοτα, μεγάλωσε το μοναχογιό του, Άρη, έχοντας ένα και μοναδικό όνειρο, να τον δει κάποια μέρα καλά αποκαταστημένο επαγγελματικά. Το όνειρό του φάνηκε να παίρνει σάρκα και οστά όταν μέσω γνωριμιών κατάφερε να τον διορίσει βοηθό λιμενάρχη στο νησί από το οποίο καταγόταν η συχωρεμένη η γυναίκα του, την πανέμορφη Σύρο. Και εκεί, στο κυκλαδίτικο νησί, ο Άρης θα χάσει την αγνότητα του κορμιού αλλά και της ψυχής του. Στα στενοσόκακα της Ερμούπολης θα έρθει αντιμέτωπος και με τα δύο πρόσωπα της ζωής. Το καλό και το κακό, το έντιμο και το ανέντιμο. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρή. Πόσοι θα θυσιαστούν στο βωμό της εξιλέωσης;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 304 σελ.

Ανάμεσά μας το ποτάμι – Έλσα Φαραζή

Από την Ουκρανία μέχρι τη Βόρεια Ελλάδα και από την Κωνσταντινούπολη έως τη Μυτιλήνη,
οι πορείες έξι ανθρώπων θα διασταυρωθούν: Αλέξανδρος, Κώστας, Ολένα, Τζαμάλ, Βίκη, Στέφανος.
Η ζωή του ενός θα κάνει μια πλήρη περιστροφή μέσα στη ζωή του άλλου, θυμίζοντας το μυσταγωγικό χορό των δερβίσηδων.
Η ζωή του ενός θα παρασύρει τη ζωή του άλλου σαν ορμητικό ποτάμι.
Άραγε…
Θα παραδεχτούν αλήθειες που πονάνε;
Θα συμβιβαστούν ή θα ρισκάρουν για τον έρωτα και τη φιλία;
Θα τολμήσουν να πληγώσουν και να πληγωθούν;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 334 σελ.

Ζωές σαν μισοφέγγαρα – Έλσα Φαραζή

Το μικρό ξενοδοχείο δίπλα στον επαρχιακό σιδηροδρομικό σταθμό είχε ζήσει μεγάλες δόξες. Ως η μοναδική ευκαιρία ξεκούρασης των ταξιδευτών, έσφυζε από ζωή μέρα νύχτα. Μέχρι που η εθνική οδός πέρασε λίγα χιλιόμετρα απέξω και ο τόπος ερήμωσε. Όπως ερήμωσαν και τα δωμάτιά του, σαν τις ζωές των ιδιοκτητών του που, σαν μισοφέγγαρα, κρατούσαν καλά κρυμμένο στην αθέατη πλευρά τους το πιο ένοχο μυστικό.
Η Κατερί και η Ελένη, οι δυο αδελφές που ένιωσαν στο αίμα τους τι πάει να πει συμφέρον, σαν ξεπουλήθηκαν από τον ίδιο τον πατέρα τους. Και ανάμεσά τους ο Σαράντης, της Γερακίνας γιος, που όλη η Βόρεια Ελλάδα είχε να λέει για το ζεϊμπέκικο που χόρευε με τα χέρια ψηλά στον Θεό. Όμως κάθε 28 μέρες έχει πανσέληνο. Και τότε όλα φωτίζονται. Έτσι κι εδώ. 28 χρόνια μετά, το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται με τον πιο τραγικό τρόπο και καμιά χάση του φεγγαριού δεν μπορεί να κρύψει πια τα ανομολόγητα.

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2009, 266 σελ. – Εμπειρία Εκδοτική, 2017, 256 σελ.

Φίλα με πριν ξημερώσει – Έλσα Φαραζή

Μέγα το πάθος.
Όμως ακόμα μεγαλύτερο το λάθος.
Σαν προπατορικό αμάρτημα.
Και η έξοδος από τον προσωπικό παράδεισο φαντάζει αναγκαία για να αποκατασταθεί η τάξη των πραγμάτων της ζωής.
Μέσα από πάθη και λάθη, γυναίκες και άντρες στο μεσουράνημα της ζωής τους, χαμένοι σε μια διγλωσσία σώματος και νου, είτε αναζητούν το άλλο μισό της ύπαρξής τους είτε αγωνίζονται να το κρατήσουν κοντά τους. Γιατί μισό και μισό μάς κάνει ένα ολόκληρο ευτυχίας και μόνο με αυτό μπορεί να ξαναγεννηθεί η ελπίδα για μία επιστροφή στον Κήπο της δικής μας Εδέμ.
Ουτοπία;
Η ζωή είναι εδώ να μας το αποδεικνύει συνέχεια.

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2007, 270 σελ. – Εμπειρία Εκδοτική, 2016, 256 σελ.

Και μη με ξαναπείς όμορφη – Έλσα Φαραζή

Με λένε Πηνελόπη, όμως τις νύχτες δεν ξενύχτησα φτιάχνοντας πέπλα αφοσίωσης. Το άσυλο ορφανών όπου μεγάλωσα οι μνηστήρες το προσπέρασαν. Ό,τι περίμενα δεν έφτασε ποτέ.
Και είμαι και όμορφη όπως εσύ, μάνα μου. Μα εσύ ήσουν και τυχερή κι έφυγες γρήγορα, αφήνοντας σε μένα την κατάρα της συνέχειας. Κι αυτή η φυγή σου μ’ έμαθε να μην παραμυθιάζομαι μήτε με του παράδεισου τις υποσχέσεις μα μήτε και με τις απειλές της κόλασης. Γιατί θα ‘ταν παράδεισος η ομορφιά μου, αλλά θα τη θυσίαζα ευχαρίστως για μια ευκαιρία να μεγαλώναμε εσύ κι εγώ μαζί…
Και τώρα πια που αρχίζει να ξεθωριάζει η ανάμνηση, ένα μονάχα θέλω να σου πω: Μη με ξαναπείς όμορφη!

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2006, 200 σελ.

Είμαι η κόρη της Μήδειας, όχι της Γκρέις Κέλι – Έλσα Νόμπελη-Φαραζή

Στο υπόγειο είχε στήσει με τη φαντασία της ένα άλλο σπιτικό. Εκεί ζούσε με τους γονείς που εκείνη είχε διαλέξει.
Πάνω σ’ ένα παλιό τραπεζάκι υπήρχαν σκόρπια αποκόμματα από περιοδικά κι εφημερίδες με διάφορες φωτογραφίες και πόζες της πριγκιπικής οικογένειας των Γκριμάλντι…
Αυτούς είχε διαλέξει για γονείς της. Ήταν όμορφοι όπως κι οι δικοί της, αλλά είχαν κάτι επιπλέον: κοίταζαν τα παιδιά τους με ολοφάνερη λατρεία.
“Η εικόνα μιας μάνας είναι ο τόπος που θα χτίσει το παιδί τη δική του εικόνα”, λέει η συγγραφέας Έλσα Νόμπελη-Φαραζή. “Αν ο τόπος αυτός είναι γεμάτος από ‘μη’ και ‘πρέπει’, το παιδί χάνει το μισό του κομμάτι, το αισθαντικό – και είναι σαν να χτίζεις στην άμμο”.

Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2005, 228 σελ.