Γκέλη Ντηλιά

Άγιοι στην κόλαση – Γκέλη Ντηλιά

Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Δεν έμαθα από τα λάθη των άλλων, δεν ήμουν τόσο έξυπνος. Βιαζόμουν να φτάσω στο λάθος προορισμό, δεν είχα και κάπου αλλού να πάω. Ήταν αναπόφευκτο να μην πάρω «τον κακό το δρόμο και την άσωτη ζωή», πιστεύοντας ότι έτσι θα τιμωρούσα με το χειρότερο νόμισμα όσους από την οικογένεια δεν με αγάπησαν, δείχνοντας με το δάχτυλο πού με κατάντησε η πλάτη που μονίμως μου είχαν γυρισμένη και ας προσποιούνταν κάποιοι ότι νοιαζόντουσαν. Μεγάλα λόγια και υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Τώρα που κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση που μου είχε καρφωθεί ότι για όλα τα στραβά έφταιγαν οι άλλοι, είναι αργά. Θυματοποιούσα για χρόνια τον εαυτό μου για να μπαλώσω λάθη επί λαθών που ο ίδιος συνέχιζα να κάνω αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.»
Γίνεται ένας εκτελεστής να κάνει δύο φόνους την ίδια στιγμή και να παραδεχθεί τον έναν;
Γίνεται ένας κατάδικος να χρεωθεί τον άλλον φόνο χωρίς να είναι παρών;
Τι γίνεται όταν ένας βιβλιοθηκονόμος, ανακαλύπτοντας τον συνδετικό κρίκο αυτών των δυο, βρίσκεται νεκρός;
Πώς η νέα υπάλληλος της βιβλιοθήκης βρίσκεται στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκε ο προκάτοχός της και κινδυνεύει;
Γιατί περνά τη μετεφηβεία και την ενηλικίωσή του στην κόλαση της φυλακής ένας αθώος;

Μυθιστόρημα, ΑΩ Εκδόσεις, 2024, 238 σελ.

Το στίγμα των βάλτων – Γκέλη Ντηλιά

Ποιήματα της φυλακής


Τα ποιήματα της συλλογής αυτής βραβεύτηκαν με την Τιμητική Διάκριση «Σοφοκλής» στον Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κ. Π. Καβάφης» το 2021 από την International Art Academy. Αφιερώνονται σε όλους όσοι με ενέπνευσαν κατά τη διάρκεια του εθελοντισμού μου στις Φυλακές της Ελλάδας από το 2018 μέχρι σήμερα.
Στον πολυαγαπημένο μου Βασίλη Δ., μέλος πλέον της οικογενείας μου, που την ιστορία του δεν την έκανα μόνο ποιήματα, αλλά και αντικείμενο γραφής στο δεύτερο μυθιστόρημά μου.
Στη μοναδική ομάδα του τμήματος των Αγγλικών που κατακτήσαμε κορυφές, κάνοντας πανελλήνιο και ευρωπαϊκό ρεκόρ, όταν ανεβάσαμε ξενόγλωσση παράσταση τον Δεκέμβρη 2018 στο Κ. Κ. Ναυπλίου.
Στους μαθητές των ΣΔΕ των Καταστημάτων Κράτησης Αγίου Στεφάνου, Κέρκυρας και Διαβατών και στις μαθήτριες
των εκπαιδευτικών δομών Ελαιώνα Θηβών που μου άφησαν ανεξίτηλες εντυπώσεις.
Στη μικρή ομάδα του ποιητικού Σεμιναρίου – Εργαστηρίου Ποίησης στο Κ. Κ. Κορίνθου που με εξέπληξε για την ευκολία
που η απλότητα της σκέψης γίνεται ποίημα.
Στους δύο βοηθούς στο Αγροτικό Κ. Κ. Ενηλίκων Νέας Τίρυνθας, λάτρεις της λογοτεχνίας, με τους οποίους οργανώσαμε τον Αύγουστο 2022 τη βιβλιοθήκη.
Στην ιδιαίτερη ομάδα του τμήματος των Αγγλικών του Κ. Κ. Τρίπολης που το μπουκέτο του αποχαιρετισμού δεν μαράθηκε ποτέ.
Ευχαριστώ τον γιο μου Κωνσταντίνο Ντηλιά, πολύτιμο βοηθό στα ταξίδια.

Αντίδραση

Μου κάνει χειραψία
στην αρχή και στο τέλος των μαθημάτων
και στα μάτια του
μεταφράζω ικανοποίηση
                   ευχαρίστηση
                   κατάκτηση
του κενού της απραξίας των ημερών.
Ενδιάμεσα μου ζητά
επιπλέον ασκήσεις στο κελί
και με ρωτά πώς μεταφράζεται στα αγγλικά
η φυλακή και αυτά που την απαρτίζουν
όπως πτέρυγα, κάγκελα και άλλα
και για μελάνι
βάζει το μπλε από τα μάτια του
που στάζοντας
βάφει τον χώρο μπλε.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2023, 48 σελ.

XL – Γκέλη Ντηλιά

Στον επόμενο τόνο…

Στον επόμενο τόνο
ο Χρόνος
θα είναι κλινικά νεκρός,
η Ζωή
θα παλινδρομεί
ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως,
η Αγάπη
θα παγώνει μουδιασμένη
σε κρεβάτι απείραχτο,
η Ελπίδα
θα σπέρνει σπόρους
σε χωράφι με ζιζάνια,
ο Άνθρωπος
θα περνάει απέναντι
χωρίς μνήμη, χωρίς ευκαιρίες,
μόνος,
κι η πολυπόθητη Άνοιξη
θα κατεβάσει ρολά.
Τέλος εποχής.

Ποίηση, Κέδρος, 2021, 56 σελ.

Μην πείτε στο γιο μου ότι δεν είμαι η Μαίριλυν – Αγγελική Ι. Βολιώτη

51 σκηνοθετημένα ποιήματα σε μορφή clip


ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ

Κάθε φορά που θα λες αντίο
θα είναι σαν τη πρώτη.
Η πιο λεπτή χορδή της καρδιάς σου
θα ραγίζει
γεμίζοντας τα μάτια ερημιά
και ο ίλιγγος της απόστασης
θα σε κάνει κομμάτια.
Κανείς δεν θα το ξέρει.
Κάθε φορά που θα λες αντίο
κάτι σαν πεπρωμένο
σαν κατάρα
θα σε κυνηγάει αναπόφευκτα
και ο άνεμος θα φυσάει δέκα μποφόρ.

Ποίηση, Ιδιωτική έκδοση, 2014, 60 σελ.

Επί τόπου – Γκέλη Ντηλιά

Ποιήματα


ΑΙΝΙΓΜΑ

Μπαινοβγαίνουν σαν σε γιορτή.
Έχουν καθαρές πλάτες και μικρά πέλματα
τραγουδάνε στα ψηλά
στρατοπεδεύουν νομαδικά
σε ερημιές ή επαρχίες
χάνουν αίμα, βρεγμένες φιλιά
έχουν αστραφτερούς λαιμούς
και γυμνασμένα ζυγωματικά
συντροφεύουν πνιγμένους
μα πικραίνονται για της νύχτας τα ανταλλάγματα.
Άμα ξεβαφτούν
παρατούν το βωμό
παρατηρούν τη ζωή των καινούργιων ρυτίδων
και κάθε ξημέρωμα ανάβουν σπίρτα
και γίνονται στάχτη.

Εξώφυλλο του Γιάννη Ζήκα

Ποίηση, Ιδιωτική έκδοση, 1985, 64 σελ.