Καίτη Καγκαράκη

Η Καίτη Καγκαράκη γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Οι γονείς της ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και λόγω των μεταθέσεών τους φοίτησε σε πολλά Δημοτικά και Γυμνάσια της Μεσσηνίας.
Έχει τελειώσει το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου και τη Νομική Σχολή Αθηνών. Έχει ασχοληθεί με τη Μακέτα Σχεδίου Λαϊκής Τέχνης που δίδαξε στη Χ.Α.Ν. Αθηνών με πολλές σχετικές εκθέσεις έργων της.
Στη Λογοτεχνία εμφανίστηκε επίσημα τα τελευταία χρόνια, με την ποιητική συλλογή «Σπασμένος Καθρέφτης», της οποίας φέρει την ευθύνη και του εξωφύλλου. Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις και έγιναν τρεις παρουσιάσεις του. Έκτοτε παρουσίασε τις ποιητικές συλλογές «Δρόμοι που πέταξαν» (βραβευμένο) εκδόσεις Ίαμβος 2009, «Η Σιωπή των Αντίλαλων», εκδόσεις Δρόμος, «ΕΔΕΜ», εκδόσεις Ίαμβος 2011, που περιέχει ποιήματα μεταφρασμένα σε 7 γλώσσες (βραβευμένο) και την ερωτική ποιητική συλλογή «…της Αγάπης», εκδόσεις Ίαμβος 2015.
Στον πεζό λόγο, έχει εκδώσει το βιωματικό πεζογράφημα «Εν Μεσσήνη τη…» και το μυθιστόρημα-ψυχογράφημα «Πάψε να μου λες πως είμαι όμορφη», εκδόσεις Ίαμβος 2010, επίσης βραβευμένο.
Συνολικά τιμήθηκε με 12 βραβεία και 4 μετάλλια. Έχουν μελοποιηθεί στίχοι της, που ακούστηκαν στο θέατρο του Κάστρου Καλαμάτας και τη Λυρική Σκηνή Αθηνών. Έργα της συναντάμε σε διάφορες Λογοτεχνικές συλλογές.
Είναι μέλος σε πολλούς σχετικούς συλλόγους της Μεσσηνίας και της Αθήνας. Το έργο της φιλοξενείται τακτικά στις εφημερίδες «Πάμισος», «Η Μεσσήνη», «Κελαινώ», «Πειραματικό Μουσείο Λογοτεχνίας», «Δικηγορικός Λόγος» και στο περιοδικό της Unesco «Τέχνης, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος», της οποίας είναι ενεργό μέλος. Με την Unesco έχει λάβει μέρος σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επίσης, έλαβε μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια στην Αταλάντη και στη Βουλγαρία, με ανάλογες διακρίσεις. Οι πιο πρόσφατες βραβεύσεις της έγιναν στο τέλος του 2013, όπου τιμήθηκε με το 1ο Πανελλήνιο βραβείο και μετάλλιο ποίησης από την Unesco, με το ποίημα «Ελπίδα» και το Μάρτιο του 2014 από την Παμεσσηνιακή Ένωση Αθηνών για το σύνολο του έργου της. – enmesi.gr

Ποίηση
Σπασμένος καθρέφτης (2007), Ιδιωτική Έκδοση
Δρόμοι που πέταξαν (2009), Ίαμβος
Η σιωπή των αντίλαλων (2011), Δρόμος
Edem (2011), Ίαμβος
… της αγάπης (2015), Ίαμβος
Horizons of Poetry in Nine Different Languages (2017), Ίαμβος
Ω (2018), Ίαμβος

Μυθιστορήματα
Πάψε να μου λες πως είμαι όμορφη (2010), Ίαμβος

Αφηγήσεις
Εν Μεσσήνη τη… (2008), Ιδιωτική Έκδοση

Ω – Καίτη Καγκαράκη

Κάνοντας έναν απολογισμό ζωής, κοινωνικής κατάστασης, διαψευσμένων ελπίδων βασισμένων σε φρούδες ελπίδες, διαπιστώνεις πως ζεις σ’ ένα περιβάλλον τυπικής διαδικασίαςεξόντωσης. Διαπιστώνεις ότι αναζητάς την αλήθεια με ουτοπικές μάταιες φωνές, όπου τα όρια αντοχής σου εξανεμίζονται, σηματοδοτώντας το κλίμα του καιρού και την Ψυχολογία του Ναδίρ.
Αλλά, όπως έλεγε και ο Μark Twain, “το να ξέρεις τι είναι το σωστό και να μην το κάνεις, είναι η χειρότερη δειλία!” Τελικά,όμως, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι: Η Αξιακή λύση δεν θα υιοθετηθεί ποτέ και από κανέναν…

Ποίηση, Ίαμβος, 2018, 90 σελ.

Horizons of Poetry in Nine Different Languages – Kaiti Kagkaraki

Ποίηση, Ίαμβος, 2017, 94 σελ.

… της αγάπης – Καίτη Καγκαράκη

Όταν καταλάβουμε της Αγάπης το Α,
το Α θα γίνει η Αρχή και η Αλήθεια
για ν’ αναστήσει τη μνήμη,
να βγει από το κύτταρο
ένας νέος Ανθός Αγάπης!
Κ. Κ.

Ποίηση, Ίαμβος, 2015, 90 σελ.

Η σιωπή των αντίλαλων – Καίτη Καγκαράκη

Ποιητικά ανάλεκτα

Ποίηση, Δρόμος, 2011, 61 σελ.

Edem – Kaiti Kagaraki

Poetry

Travels and wanderings in the world of poetry, in eight different languages (english, french, italian, swedish, romanian, albanian, bulgarian, greek).
May our journey be good!…
K.K.

Ταξίδια περιπλάνησης στον κόσμο της ποίησης, σε οχτώ διαφορετικές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, σουηδικά, ρουμανικά, αλβανικά, βουλγαρικά, ελληνικά).
Καλό μας ταξίδι!…
Κ.Κ.

Ποίηση, Ίαμβος, 2011, 87 σελ.

Πάψε να μου λες πως είμαι όμορφη – Καίτη Καγκαράκη

Ο έρωτας ουρανόσταλτος άγγιξε τα σύνορα και τη διψασμένη καρδιά της Δάφνης. Χαιρέτησε τους ουρανούς της, χτίζοντας τη στέγη της κάτω από το φως. Ξανακράτησε σφιχτά στην παλάμη τα όνειρά της, αντικρίζοντας την άνοιξη που της χτύπησε την πόρτα.
Κι όμως, ένας άνεμος μόνο έμεινε να κρατά στην καρδιά της φυλαγμένη, τη μάταιη προσμονή της. Η ώρα ήταν ολόπικρη, πλάι στη ρίζα που ήθελε να ζωντανέψει. Νυχτερίδες φτερούγισαν, σβήνοντας τα χνάρια τους στην άμμο.