Από το 1972, όμως, ζει και εργάζεται στην Πάτρα. Είναι δημοσιογράφος μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου & Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της. Σπούδασε Φαρμακευτική στην Ιταλία. Από το 1988 άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία, αρχικά, ως ανταποκριτής σε αθηναϊκή εφημερίδα και στη συνέχεια, ως πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και σχολιαστής, στην πορεία και αρχισυντάκτης στις πατρινές εφημερίδες “Αλλαγή”, “Σύμβουλος Επιχειρήσεων”, “Ημέρα” και “Γεγονότα”. Επίσης εργάστηκε στην τηλεόραση ως διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης στο “Tele Time” και ως διευθυντής προγράμματος στους τηλεοπτικούς σταθμούς “Achaia Channel” και “Patra TV”. Καθηγητής δημοσιογραφίας από το 1994 μέχρι και το 2000 στο Κ.Ε.Κ. ΙΟΝΙΑΝ, στο δημόσιο Ι.Ε.Κ. της Πάτρας, στο Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ και στο Κ.Ε.Κ. Μέντωρ Εκπαιδευτική. Έγραψε τα κείμενα και επιμελήθηκε την έκδοση “Επιχειρηματίας” που κυκλοφόρησε από την εφημερίδα “Πελοπόννησος” το 2000. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: “Γεννημένος την μηδέν του μηνός” “Περί Τεχνών”, 2006), “Άληστος – Όταν γυρίσεις να χαμογελάς” “Διαπολιτισμός”, 2012) και “19 δευτερόλεπτα πριν… δυο λέξεις” (“Πικραμένος”, 2017).
Άληστος (2012), Διαπολιτισμός
19 δευτερόλεπτα πριν… δυο λέξεις (2017), Πικραμένος Γιάννης
Αφηγήματα
Χειραποσκευές (2021), 24 γράμματα
Χειραποσκευές – Κώστας Μπουλμπασάκος
Ατίθασες σκέψεις, νοσταλγία, εμμονές, αναπάντητα «γιατί», σπαράγματα αναμνήσεων, το απίθανο και το πραγματικό είναι οι χειραποσκευές μου που εντοπίστηκαν παρατημένες στην αποβάθρα του σταθμού των αναπάντεχων προκλήσεων, επειδή ο χρόνος ως σταθερά μεταβλητή διαστάλθηκε, ανασύροντάς τες από το μακρινό «πριν» στο εξ αποστάσεως «τώρα».
Δεκαεπτά ιστορίες από τον μάγκα τον Αρίστο, το μυστικό γράμμα, το ποδήλατο, την Διαλεχτή, τη συνάντηση με ένα μούτρο, την πρόσφυγα και την παρωδία, μέχρι την επιστροφή του Θανασάκη από τον Άρη… όπου ο χρόνος και οι ιδιότητές του οριοθετούν τις υπερβάσεις του νου.
Και τι εκπληκτικό! Όλοι σχεδόν οι ήρωες αυτών των ιστοριών, κατά κάποιον τρόπο, κρατούν τα ελάχιστα υπάρχοντά τους σε μια χειραποσκευή…
Αφηγήματα, 24 γράμματα, 2021, 218 σελ.
19 δευτερόλεπτα πριν… δυο λέξεις – Κώστας Μπουλμπασάκος
Ένας “καταραμένος” ζωγράφος σε μια καταραμένη εποχή, λίγο πριν αφήσει τα εγκόσμια.
Από τον θάλαμο των επειγόντων αναπολεί το παρελθόν του κι όλα όσα τον σημάδεψαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.
Έτσι μέσα σε ελάχιστα λεπτά, ίσως και δευτερόλεπτα, βουτηγμένος στον κόσμο των παραισθήσεων… ετοιμάζει 19 πίνακες ζωγραφικής για τη μια και μοναδική, λυτρωτική ίσως, έκθεση και μας διηγείται τέσσερις ιστορίες αντίστασης.
Κάθε πίνακας κι ένα κεφάλαιο, κάθε πίνακας κι ένα σχόλιο για την οικονομική κρίση και τη φτώχεια, για την ανεργία και την αποβιομηχάνιση, για το προσφυγικό και την αλλοτρίωση των ανθρώπων, αλλά και τις επιδιώξεις και τους στόχους της Αριστεράς, που άλλοτε εξελίχθηκαν σε ένδοξες νίκες και άλλοτε σε αδιαφιλονίκητες ήττες.
Με την αμφιβολία να εξουσιάζει κάθε του σκέψη, συνομιλεί με τον άλλο του εαυτό για την στρατευμένη τέχνη, ενώ στέκεται με δέος μπροστά στην ανίκητη δύναμη του φωτός.
Τώρα μπροστά του έχει έναν καινούργιο καμβά. Τον λευκό!
Πώς θα νικήσει την ουδετερότητά του;
Ένα μολύβι αφήνει το ίχνος του στο λευκό…
Η αρχή… ο θάνατος… η ζωή.
Μυθιστόρημα, Πικραμένος Γιάννης, 2017, 336 σελ.
Άληστος – Κώστας Μπουλμπασάκος
Όταν γυρίσεις να χαμογελάς…
Βουβαμάρα εκείνο το πρωί κι άνθρωποι μουδιασμένοι. Οι πόρτες των σπιτιών κλειστές και η αλάνα ορφανή από φωνές και παιχνίδια. Μια περίεργη μελαγχολία σκέπαζε σαν σεντόνι θανάτου τις ψυχές τους. Το χαμόγελο είχε χαθεί από τα χείλη και τα κεφάλια τους, όλο και πιο πολύ έγερναν προς τη γη. Η υποψία που από μέρες γυρόφερνε στις γειτονιές, σήμερα ήταν πιο έντονη. Σαν αερικό έτρεχε από σπίτι σε σπίτι, χτυπούσε τις πόρτες, τα παράθυρα… Κάτι ήθελε να τους πει, να τους προειδοποιήσει. Κανείς όμως δεν της άνοιγε. Κανείς δεν ήθελε η υποψία να πάψει να είναι υποψία! Ένα προαίσθημα βουβό τους είχε δέσει τα χέρια πισθάγκωνα. Κι αν της ανοίξουν;
Τα χτυπήματα, όμως, στα πορτοπαράθυρα άρχισαν να γίνονται κρότοι εκκωφαντικοί. Σαν δυο τεράστια σφυριά έπεφταν ρυθμικά πάνω στο τεντωμένο πετσί της ψυχής τους ξεσκίζοντας τα σωθικά τους. Τότε ένας σκύλος άρχισε να κλαίει στην άκρη του χωριού, σαν να τον έδερναν με ματσούκι σκληρό, από ξύλο χαρουπιάς. Το κλάμα του γοερό κυλούσε στα σοκάκια, έμπαινε στα σπίτια μέσα από τις χαραμάδες κι απλωνόταν πάνω στις καρδιές τους σαν λεκιασμένο τραπεζομάντηλο σε νυφικό τραπέζι. Αυτό ήταν; Τέλειωσαν;
Μυθιστόρημα, Διαπολιτισμός, 2012, 305 σελ.
Πηγές: Biblionet, Πικραμένος Γιάννης, Διαπολιτισμός, 24 γράμματα
