Κώστας Καβανόζης

Χοιρινό με λάχανο – Κώστας Καβανόζης

Δεν έπρεπε να ‘χε μείνει νηστικός, χοιρινό με λάχανο η μάνα του δε μαγείρευε κάθε μέρα. Το μύριζε συνέχεια μετά, ήταν παντού μετά η μυρωδιά και πώς να της ξεφύγει. Σαν τις αναμνήσεις παντού, σαν ένα κομμένο δαχτυλάκι, Τούλα, φυλαγμένο από το χρόνο στη φορμόλη, το ξέρεις καλά και σε ξέρει κι αυτό, και θα το ανάψεις, κερί στο μανουάλι θα το μπήξεις, να καίει και να στάζει για πάντα.
Όπως ο ουρανός σου να στάζει, γιαγιά, ο βρόμικος, ο πηχτός, κοίτα, τα λιωμένα βατράχια τον πλημμύρισαν, άκου, τα λιωμένα βατράχια κοάζουν, είναι ώρα πια το αγόρι να πάρει πίσω απ’ το Μαμουλίκο τα κλεμμένα του μάτια, είναι ώρα σαν κοπριά να τα χύσει πάνω στη Ρόιδω, στη Ρόιδω, του Νικόλα τη μάνα, στην Ρόιδω τη χοντρή…

Νουβέλες, Κέδρος, 2004, 132 σελ.

Του κόσμου ετούτου – Κώστας Καβανόζης

Ένα μυθιστόρημα για τη χαμένη μας παιδική ηλικία, τον έρωτα και τον θάνατο, για το αθέλητο και αμετάκλητο πέρασμα ενός ποταμού, για το πέρασμα από την όχθη του ερχομού μας στον κόσμο ετούτο, στην όχθη την απέναντι, τη μόνη οικεία μας πια.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2009, 269 σελ.

Όλο το φως απ’ τα φεγγάρια – Κώστας Καβανόζης

Κούνιες κρέμονται από τον γαλάζιο ουρανό όπως από την οροφή ενός τσίρκου και στρογγυλά φεγγάρια περιμένουν πεσμένα αυτόν που θα πάρει στον κόρφο του το φως τους. Βαριά η μυρωδιά των λουλουδιών μες στο κρύο και ασύννεφο το βλέμμα του Μπαμπανίκη πίσω απ’ την πάχνη του πρωινού στο παράθυρο.

Μια απέραντη θάλασσα αντικρίζει κάτω απ’ το σπίτι του ο κύριος Πέτρος μόλις ξυπνάει και άρωμα λεμόνι αναδίνει το φρεσκοπλυμένο σώμα του Γ. Τ., ατακτοποίητο πάνω στα πλακάκια του μπάνιου.

Σκύβει ο παππούς να φιλήσει, λιγάκι προτού σβήσει ο χρόνος, τα παμπάλαια μάτια του εγγονού του και ο πεινασμένος πελάτης του “Πυρετού” εξοργίζεται που η θερμοκρασία στο αίμα του δεν ανεβαίνει στους 42 βαθμούς Κελσίου, όπως σε μια φυσιολογική κότα.

Κι αν ο γέρος στον σταθμό δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τα δυο σπουργίτια του, τι πειράζει, πιο πολλά κι απ’ τα φύλλα είναι στα δέντρα τα πουλιά.

Οι εννιά ιστορίες του βιβλίου οφείλουν την ύπαρξη τους στην απτή πραγματικότητα που πηγάζει από τον κόσμο των ονείρων, το ψέμα της μνήμης και τα μυστικά βιώματα της ανθρώπινης ψυχής

Διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη, 2011, 123 σελ.

Το χαρτόκουτο – Κώστας Καβανόζης

Από τις αµυγδαλιές µας µπροστά στο σπίτι µας στο χωριό, ζωντανή δεν έχει µείνει ούτε µία. Κάνα δυο κορµοί µονάχα υψώνονται ακόµα, ξεροί όµως. Διχάλες κούφιες µαυριδερές, την Ελενίτσα από κάτω τους µου ’τυχε να την αγαπήσω. Έφτυσα µια πέτρα πλακουτσωτή, την πέταξα στριφογυριστή προς τα πάνω κι ό,τι έβγαινε. Άµα µου τύχαινε η άφτυστη πλευρά, θα αγαπούσα τη Ρούλα.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2015, 136 σελ.

Τυχερό – Κώστας Καβανόζης

Αεροπλάνον της «Ολυμπιακής» εξ Αθηνών προς Θεσσαλονίκην κατέπεσεν εις το Κακοσάλεσι – Οι 18 επ’ αυτού εφονεύθησαν ΤΑ ΜΕΤΑΒΑΝΤΑ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΟΥΔΕΝΑ ΕΥΡΟΝ ΕΝ ΖΩΗ – ΣΚΑΦΟΣ, ΕΠΙΒΑΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΚΕΥΑΙ ΕΚΑΙΟΝΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ
Μακεδονία, 30 Οκτωβρίου 1959
Το “Τυχερό” είναι ένα μυθιστόρημα συγκροτημένο από γεγονότα αφηγείται μια αληθινή, τραγική ιστορία. Η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης το 1922 και η εγκατάσταση του νεαρού Βαγγέλη Βολοβότση στο χωριό Τυχερό του’Εβρου, ο χωρισμός του από τον επτάχρονο γιο του εξαιτίας του Εμφυλίου, η ανοικοδόμηση από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες του ουγγρικού χωριού Μπελογιάννης και η επιστροφή στην πατρίδα συνθέτουν -με άξονα το πρώτο θανατηφόρο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας- έναν μυθιστορηματικό κόσμο δημιουργημένο αποκλειστικά από αυτούσια στοιχεία του υπαρκτού. Το Τυχερό εισχωρεί στην πραγματικότητα χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό υλικό πηγές, συμβάντα και μαρτυρίες και αναζητεί τη λογοτεχνική της διάσταση ενδίδοντας χωρίς δισταγμό στις ψευδαισθήσεις της Ιστορίας.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2017, 326 σελ.

Τζάμπα η παράταση – Κώστας Καβανόζης

Ο πατέρας πρόκειται να ξεψυχήσει ξαπλωµένος στην παραλία κι ο γιος τού ανακοινώνει ότι θα κολυµπήσει.

Τρεις φίλοι βρίσκονται όλοι µαζί και διασκεδάζουν για τελευταία φορά, προτού το χιόνι σκεπάσει τα πάντα αµετάκλητα.

Ένα αγριογούρουνο εγκλωβίζει πεινασµένους στρατιώτες πάνω στα κλαδιά ενός δέντρου και τέσσερις γυναικείες νεκροκεφαλές δεν θα αποχωριστούν ποτέ τα κοσµήµατά τους.

Το αυτοσχέδιο ποδοσφαιρικό µατσάκι στο νησί αρχίζει αξηµέρωτα υπό τους προβολείς των αυτοκινήτων και η πανύψηλη λεύκα που κόβεται από τη ρίζα της δεν είναι διακοσίων αλλά µόλις τριάντα εννέα ετών.

Εκείνο που διαπερνά τις είκοσι ιστορίες του βιβλίου είναι η ονειρική αποτύπωση των πραγµάτων στη µνήµη και στα βιώµατα. Η συλλογή διηγηµάτων “Τζάµπα η παράταση” µιλάει για τα εφήµερα που είναι προορισµένα να διαρκέσουν.

Διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 160 σελ.