Μίλτος Πασχαλίδης

Ξενοδοχεία – Μίλτος Πασχαλίδης

Τα ξενοδοχεία, οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους: κάποιες αληθινές –ή όπως ο συγγραφέας θυμάται να συνέβησαν- κάποιες άλλες εξ ολοκλήρου φανταστικές. Ίσως όχι ακριβώς «εξ ολοκλήρου», αφού συχνά οι προηγούμενοι επισκέπτες των ξενοδοχείων αφήνουν «ίχνη» που σε βοηθούν να μαντέψεις μια ιστορία. Ή να την επινοήσεις.

Τριάντα χρόνια στο δρόμο, ένα πράγμα γνώρισα καλύτερα στις πόλεις που με φιλοξένησαν: τα ξενοδοχεία. Έχω κοιμηθεί σε αμέτρητα. Τόσo πολλά και τόσο συχνά, που πολλές φορές όταν ξυπνάω –ακόμα και στο σπίτι μου– έχω απώλεια προσανατολισμού: με άλλα λόγια, δεν έχω την παραμικρή ιδέα πού βρίσκομαι.

Πεζογραφία, Αλεξάνδρεια, 2022, 208 σελ.

Επόπτης – Μίλτος Πασχαλίδης

Δεύτερη έκδοση


Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. Δεν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να μη σε πιάσει η μαμά μετά από μια μικρή αταξία. Ο φόβος να μην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισμα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να μείνεις μόνος). Ο φόβος για τις μέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο. Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειλημμένα αντιμετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε με σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι.

Ετούτο εδώ όμως ήταν κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο. Όχι όμως και τελείως άγνωστο.

Επανέκδοση: “Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη”, 2012

Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2021, 344 σελ.

Αγύριστο κεφάλι – Μίλτος Πασχαλίδης

Ο Άλκης Αλκαίος που γνώρισα…


Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ’ όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς, στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του ’68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ’ Αλβαράδο.

Αφηγήσεις, ΚΨΜ, 2017, 176 σελ.

Αγύριστο κεφάλι – Μίλτος Πασχαλίδης

Ο Άλκης Αλκαίος που γνώρισα…


Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ’ όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς, στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του ’68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ’ Αλβαράδο.

Αφηγήσεις, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2014, 208 σελ.

Επόπτης – Μίλτος Πασχαλίδης

Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. Δεν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να µη σε πιάσει η µαµά µετά από µια µικρή αταξία. Ο φόβος να µην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισµα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να µείνεις µόνος). Ο φόβος για τις µέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο. Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειληµµένα αντιµετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε µε σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι.

Ετούτο εδώ όµως -o Επόπτης- ήταν κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο. Όχι όµως και τελείως άγνωστο.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 318 σελ.

Δύο νύχτες στο Σαράντι – Μίλτος Πασχαλίδης

“Πνίγηκα τέσσερις φορές κι ακόμα ζω.
Αναρωτιέμαι, ο Θεός πόσο πολύ θέλει να με παιδέψει ακόμα;”
Όταν αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που σου λέει ένας άνθρωπος μετά τις συστάσεις και τα τυπικά καλωσήλθατε και χαρά μου που σας γνωρίζω, ξέρεις ότι την έχεις πατήσει.
Θες να μάθεις τι γίνεται παρακάτω.

Ένας γέρος που του αρέσει να λέει ιστορίες.
Κι ένας μουσικός που αποσύρεται σ’ ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Βοιωτίας πασχίζοντας να ολοκληρώσει τη συγγραφή ενός βιβλίου μετά από τρεις ημιτελείς απόπειρες.
Αυτή είναι η καταγραφή της τυχαίας συνάντησής τους τον Ιούλιο του 2010.

Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2010, 157 σελ.