Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Νίκος Μπελάνε

Ο Νίκος Μπελάνε γεννήθηκε στις Σέρρες το 1974.
Σπούδασε στο Τεχνολογικό Ίδρυμα Ηρακλείου Κρήτης (τμήμα Πολιτικών Δομικών ‘Εργων). Έχει εργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός και έχει αρθρογραφήσει σε πολλά περιοδικά. Η συλλογή διηγημάτων “Το χαμόγελο της πολαρόιντ” είναι το πρώτο του βιβλίο. Από πού προέκυψε το Μπελάνε; «Ο Νικ Μπελάνε είναι ο ήρωας του Pulp (εκδόσεις Απόπειρα), του αστυνομικού μυθιστορήματος του Μπουκόβσκι. Λάτρεψα τον τύπο από τις πρώτες φαρμακερές ατάκες του και με βόλεψε ιδιαίτερα γιατί είχαμε το ίδιο όνομα. Υιοθέτησα το επώνυμο του ως ψευδώνυμο και το χρησιμοποίησα στη ραδιοφωνική μου εκπομπή. Με τα χρόνια κόλλησε πάνω μου και τώρα σχεδόν όλοι με φωνάζουν έτσι. Τελικά ίσως να είναι κι ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Χανκ.»
Διηγήματα
Το χαμόγελο της πολαρόιντ (2012), Απόπειρα

Αφηγήσεις-Πεζά
Λευκός χρόνος (2014), Οκτώ

Ποίηση
Πανδοχείο κραυγών (2019), Σμίλη
Όλα χορεύουν στο κενό (2022), Εκδόσεις Συρτάρι

Όλα χορεύουν στο κενό – Νίκος Μπελάνε

Όλα χορεύουνΠοίηση


… Διασταυρώθηκαν τα ξίφη
των μαχητικών καυσαερίων
στον ουρανό της νότιας επαρχίας
πάνω ακριβώς από τον
άγνωστο ταριχευμένο στρατιώτη
και τον εύθραυστο δρομέα που
μόνιμα ακίνητος κόβει το νήμα
της ιλιγγιώδους ζωής μας. …

Ποίηση, Εκδόσεις Συρτάρι, 2022, 142 σελ.

Πανδοχείο κραυγών – Νίκος Μπελάνε




ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ
Το κενό μίλησε
κι εσύ φοράς τα ίδια ρούχα
καθώς περιφέρεσαι στην αγορά,
στις επιχειρήσεις
των μεγάλων προσφορών,
στους μποτιλιαρισμένους διαδρόμους.
Το κενό μίλησε,
γέμισες τις αγκαλιές
με φθηνές απομιμήσεις,
με καπνό και δυνατά χαρμάνια
κι επιστρέφεις.
Στο λόμπι καπνίζουν μαριχουάνα
ετοιμάζοντας τα πνευμόνια
για το μακροβούτι στην ηθική
και στην τάξη,
εσύ ετοιμάζεις τον σάκο.
Έχει πλάκα να βάζεις τελείες
εκεί που όλοι αναμένουν σπόρους.
Μην γίνεις αυτό που απέφευγες
τόσα χρόνια, μη γίνεις τίποτα.
Τρύπα το χέρι σου
με την άκρη της βελόνας
κι έπειτα ξεκίνα το ταξίδι, μόνος.

Ποίηση, Σμίλη, 2019, 124 σελ.

Λευκός χρόνος – Νίκος Μπελάνε




Πίσω από την πλάτη σου κρύβεται ο ήλιος. Ξημερώνει στους ώμους σου. Στέλνεις τις αχτίδες του μεθυσμένου πρωινού σου πάνω μου, στο πρόσωπο, στα μάτια. Με φωτίζεις. Σε λίγο θα κεράσεις χρώμα. Θα πάψω να είμαι ασπρόμαυρος. Το αλκοόλ σώθηκε αλλά δεν μας έσωσε? παρά τις προσδοκίες μας? παρά τη λαχτάρα μας για μία τελευταία υγρή νύχτα. Η πηγή στέρεψε όπως ακριβώς και η λατρεία μας να αλλάζουμε τόπο σε κάθε γουλιά που πλησιάζουμε στα χείλη μας. Το άγγιγμα του γυαλιού στον ναό της βουλιμίας ήταν το εισιτήριο για τις πτήσεις μας. Ξημερώνει στους ώμους σου. Σε λίγο θα φωτίσω ολόκληρος. Θα πάρω το σχήμα που σου αρέσει κι ίσως τότε ακριβώς ξεχωρίσεις τα λόγια που σμίλεψαν τη μορφή που αρνήθηκες.

Αφηγήσεις, Οκτώ, 2014, 110 σελ.

Το χαμόγελο της πολαρόιντ – Νίκος Μπελάνε

15 ιστορίες κι ένας μονόλογος


Δεκαπέντε ιστορίες. Δεκαπέντε πυρετικές ιστορίες που στροβιλίζονται, κάνουν κύκλους. Πασχίζουν να αποφύγουν η μία την άλλη κι όμως κάπου μέσα στις σκιές ενώνονται πεισματικά. Επαναλαμβάνουν μονολόγους, νυχτερινές προσευχές και αφορισμούς. Επαναλαμβάνονται όπως η κάθε ίδια μέρα που ζούμε μέσα στη ζωή που άλλοτε προσπερνάμε κι άλλοτε κολλάμε στις μικρές κι ασήμαντες για τους άλλους στιγμές της. Ενώνουν τ’ ακροδάχτυλά τους δημιουργώντας γέφυρες ανάμεσα στους ήρωες κι αφήνουν να δραπετεύσει η αίσθηση ότι πρόκειται για έναν και μόνο ήρωα. Κάποιον καθημερινό, ανασφαλή και τελικά θνητό, που υψώνει το φθαρτό κορμί του μήπως και αγγίξει αυτό που ποτέ δεν του προσφέρθηκε.
Δεκαπέντε μικρές ιστορίες δηλητηριασμένες με τις εμμονές που τις πρέπουν. Μικρές ιστορίες για τις μεγάλες απώλειες, τη νοσταλγία που κερνάνε οι αναμνήσεις, τη μοναξιά που ξεχειλίζει στο τέλος κάθε σαββατόβραδου. Προχωρούν πιασμένες σφιχτά απ’ το χέρι με την απιστία, την προδοσία, την τρέλα αλλά και με την ομορφιά της σπάνιας φιλίας, τη γεύση της άγουρης ποίησης, την ανάσα του νέου έρωτα. Μετεωρίζουν τα άυλα κορμιά τους πάνω απ’ τα ανυποψίαστα κεφάλια των περαστικών μέχρι να επιστρέψουν και πάλι στο μέρος απ’ όπου ξεκίνησαν. Μέχρι να συναντήσουν την μπάρα πάνω στην οποία γράφτηκαν. Κάτω από το φως τής μεταμεσονύκτιας λάμπας της, λίγο πριν ξημερώσει. Όταν κι ο τελευταίος θαμώνας έχει πέσει για ύπνο. Δεκαπέντε ιστορίες κι ένας μονόλογος. Σύνολο δεκάξι. Sweet Sixteen.

Διηγήματα, Απόπειρα, 2012, 111 σελ.

Πηγές: Biblionet, Απόπειρα, Σμίλη, Οκτώ, Εκδόσεις Συρτάρι