Με τη σπορά, την καλλιέργεια και τη συγκομιδή του λόγου ασχολείται από την προεφηβική του ηλικία. Διατελεί μέλος του “Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων”. Οι εννιά (9) προσωπικές ποιητικές συλλογές, οι συχνές συνεργασίες του με ομότεχνους του και τα πλείστα ποιητικά, πεζά και πολιτικά κείμενα του στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, συνθέτουν το πλούσιο συγγραφικό έργο του.
Έχει το όμορφο blog: Λογοτεχνικές ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
Ενδελεχή κι απόκρυφα ατοπήματα (2006), Ιδιωτική Έκδοση
Ανιχνεύοντας ουρανό (2007), Οιωνός
Ιχνηλατώντας τη σιωπή (2008), Οιωνός
Υδρίες ανάσες (2010), Οιωνός
Της ροής και της τέφρας (2011), Άνεμος Εκδοτική
Αλκυονίδες μνήμες (2011), Οιωνός
Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας (2013), Οιωνός
Σεπτά κι ανερυθρίαστα (2015), Συμπαντικές Διαδρομές
Υστερόγραφα με παραλήπτη (2019), Χρόνος Εκδόσεις
Ενθύμια Κίρκης (2023), Χρόνος Εκδόσεις
Συλλογικά έργα
Είδωλα που κραυγάζουν (1982) με τον Κώστα Κολλημένο, Αυτοέκδοση
“Εικονική λογοτεχνία και www.ποίηση.gr” με 17 δημιουργούς από το χώρο του διαδικτύου (2007), Συμπαντικές Διαδρομές
Προ-αιρετικά και ατημέλητα (2008) με τη Μαρία Ροδοπούλου, Αρμός
Σύγχρονη Ανθολογία Της Νέας Ελληνικής Ποίησης (2017), Εκδόσεις της Νέας Διάστασης
Ενθύμια Κίρκης – Τάκης Τσαντήλας
Αν υπάρχει κάτι να προσάψει κάποιος στην ποίηση είναι πως στέκεται ανελέητα γενναιόδωρη μαζί μας. Αντιστέκεται στη φθορά και στέκεται επίμονα πλάι μας ως ακριβή σύντροφος και ως ποθητή ερωμένη. Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της μάγισσας Κίρκης. Υφαίνει περίτεχνα κεντήματα στον αργαλειό της, γυμνώνει μεθοδικά το μέσα μας και μας φιλεύει με ενθύμια. Ενθύμια παντός καιρού, παντός σκοπού, παντός τοπίου. Τοπίο στην ομίχλη η πορεία μας μ’ ενθύμια αμφίσημα της Κίρκης. Ένα μαζί, ένα γιατί και ένα στίγμα.
Ποίηση, Χρόνος Εκδόσεις, 2023, 72 σελ.
Υστερόγραφα με παραλήπτη – Τάκης Τσαντήλας
Ανάμεσα στην ερμητική σιωπή και στην ακατάσχετη φλυαρία υπάρχει ο δημιουργικός λόγος. Ο ποιητικός λόγος.
Ανάμεσα στην δυσφορία του καύσωνα και στην μελαγχολία της συννεφιάς υπάρχει το εαρινό γλυκοχάραμα. Με ό,τι αυτό συμβολίζει και σηματοδοτεί.
Η μελαγχολικά αισιόδοξη ματιά του εμείς που τα διεκδικούμε και τα θέλουμε όλα. Ποτίζοντας με συνέπεια το ανθάκι της ουτοπίας.
Ποίηση, Χρόνος Εκδόσεις, 2019, 56 σελ.
Σεπτά κι ανερυθρίαστα – Τάκης Τσαντήλας
Οι λέξεις μας γέννηση, οι λέξεις μας έρωτας, οι λέξεις μας θάνατος. Με το δικό τους φορτίο, το δικό τους χρώμα το δικό τους ερέθισμα, όπου ανάλογα με το πώς τις αγγίζουμε μπορούν να μας απογειώσουν ή να μας καταβυθίσουν. Άλλοτε νωρίς άλλοτε αργά οι λέξεις φτάνουν πάντοτε στο ερημοκλήσι της ψυχής μέσα από ένα πλήθος αιτιών, αφορμών, αναγκών και προ(σ)κλήσεων. Ο τρόπος δε που οφείλουμε να τις προβάλουμε δεν μπορεί να είναι άλλος παρά ωσάν να γνωρίζουμε βαθιά, βαθύτατα πως δεν μας ανήκουν. Γενναιόδωρα πάντα κι απερίφραστα. Ως σεπτά κι ανερυθρίαστα ποιήματα.
Ποίηση, Συμπαντικές Διαδρομές, 2015, 68 σελ.
Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας – Τάκης Τσαντήλας
Όταν η αλήθεια απογυμνώνεται μπορστά στον καθρέφτη του νου τότε και η σιωπή πρέπει να αποτυπώνεται ανάλογα και να εναρμονίζεται με την γυμνή μας αλήθεια. Οι λέξεις είναι σαν αναπάντεχα κύματα. Πότε μας θάλπουν και πότε μας πνίγουν. Και το σκοτάδι μας βοηθά να αισθανθούμε και να εκτιμήσουμε το διάφανο του φωτός και του αέρα. Εκεί που ενεδρεύει το άφθααρτο, το αδιόρατο, το αναδυόμενο.
Ποίηση, Οιωνός, 2013, 59 σελ.
Αλκυονίδες μνήμες – Τάκης Τσαντήλας
Εκεί σε βρίσκω
στις αλκυονίδες μνήμες αιώνων
που μας πάνε πολύ μακριά
σε αστρικά ταξίδια
που μας φέρνουν πιο κοντά
τόσο που γέρνω και σ’ αγκαλιάζω.
Ποίηση, Οιωνός, 2011, 53 σελ.
Της ροής και της τέφρας – Τάκης Τσαντήλας
Το φως αναπλάθεται κάθε φορά μέσα μας.
Όσο εμείς ξεμακραίνουμε τόσο Αυτό πλησιάζει.
Περνώντας μέσ’ απ’ την πύλη της νύχτας μας.
Αθόρυβα, μυστικά, κατανυκτικά.
Με τον Λόγο απέκδυτο και τη Μνήμη παρούσα.
Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2011, 64 σελ.
Υδρίες ανάσες – Τάκης Τσαντήλας
[τα καλύτερα ποιήματα
δεν γράφονται, σβήνονται
με υδρίες ανάσες ασύνετου πάθους]
ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ
M’ ανοιχτούς τους ασκούς των ανέμων
σαλπάρουμε
στ’ ανοιχτά θαλασσών και ερώτων
ανιχνεύοντας ρίμες
σε βυθούς των αιώνων θαμμένες
με φανούς βιβλικούς κι άγιες θύμησες
μ’ αγρυπνίες κυμάτων και ήχων
που ενώνουν το φως με τα θαύματα
στους ναούς των ανθών
και ευκταίους λειμώνες των άστρων.
Ποίηση, Οιωνός, 2010, 59 σελ.
Ιχνηλατώντας τη σιωπή – Τάκης Τσαντήλας
ΚΑΠΟΤΕ
Όταν, για τα καλά, η σιωπή
λεηλατήσει το κουφάρι μου,
τότε θ’ αναδυθούν απ’ το βυθό
οι ξεχασμένοι στίχοι μου
στιλπνοί κι ονειροπόλοι.
Ποίηση, Οιωνός, 2008, 74 σελ.
Ανιχνεύοντας ουρανό – Τάκης Τσαντήλας
ΣΑΝ ΑΛΙΣΑΧΝΗ
Οι στίχοι μου αποτυπώθηκαν στο σώμα σου
σαν αλισάχνη ανεξίτηλη στη θύμηση…
Ποίηση, Οιωνός, 2007, 69 σελ.
Ενδελεχή κι απόκρυφα ατοπήματα – Τάκης Τσαντήλας
Τίποτα ανόθευτο
δεν έμεινε απ’ τη νιότη μας
μόνο ο έρωτας ίσως
που ακόμα σιγοκαίει τα σωθικά μας
ένα κομμάτι ουρανού και θάλασσας
καταφυγή για τα χρόνια που έπονται
και μια φωτογραφία ξέθωρη
φυλακτό ανεκτίμητο
στο απέραντο περιβόλι της θύμησης.
Ποίηση, Ιδιωτική Έκδοση, 2006, 60 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άνεμος Εκδοτική, Οιωνός, Συμπαντικές Διαδρομές, Χρόνος Εκδόσεις
