Ως ηθοποιός υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου. Ξεκίνησε το θαυμαστό ταξίδι, παίζοντας σε παραστάσεις μεγάλων συγγραφέων Ελλήνων και ξένων υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Καρόλου Κουν. Μια εποχή πλούσια σε επιτυχίες και εμπειρίες.
Μετά τον Κουν, η διαδρομή του στο θέατρο συνεχίστηκε σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μυράτ στο θέατρο Μουσούρη.
Από το 1962 και για δέκα χρόνια παίζει σε μεγάλους θιάσους. Συνεργάστηκε με όλες τις πρωταγωνίστριες και τους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου, σε όλα τα θεατρικά είδη: “Ιούλιος Καίσαρ” (του Σαίξπηρ), “Η άνοδος του Αρτούρου Ούι” (του Μπρεχτ), “Έρωτες των τεσσάρων Συνταγματαρχών” (του Ουστίνοφ), “Ο Γλάρος” (του Τσέχωφ), “Τοβάριτς” (του Ζακ Ντε Βαλ) κ.ά.
Στον κινηματογράφο έκανε ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα με την «Εκδρομή» και την «Παρένθεση» του Τάκη Κανελλόπουλου.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον Βασίλη Γεωργιάδη, τον Ντίνο Δημόπουλο, τον Γιάννη Δαλιανίδη, τον Ερρίκο Ανδρέου, τον Γιώργο Τζαβέλλα και φυσικά τον Φ. Φίνο. Συνολικά έχει παίξει σε πάνω από 30 ταινίες.
Η τηλεόραση του χρωστά πολλά, αφού έπαιξε σε διάφορα σίριαλ. Το 1971 ήρθε η πρόταση του σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη να παίξει στο τηλεοπτικό σίριαλ “Άγνωστος Πόλεμος” (του Ν. Φώσκολου) όπου γνώρισε μια μοναδική αναγνωρισιμότητα και έγινε «σταρ» σε μια νύχτα. Άλλες σειρές είναι Οι Πανθέοι (του Τ. Αθανασιάδη). «Το φως του Αυγερινού», «Μαντάμ Σουσού», «Πρόβα Νυφικού». Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στα “Παιδιά της Νιόβης” το 2004.
Υπήρξε για πολλά χρόνια, δάσκαλος σε Δραματική Σχολή, μια δουλειά που αγάπησε πολύ γιατί τον γοητεύει να συνεργάζεται με νέα παιδιά.
Έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα : “Οι Επιβάτες του φεγγαριού” και “Μη μιλάς πατέρα, έχεις πεθάνει”, καθώς και μία ποιητική συλλογή με τίτλο “Αφύλακτη Διάβαση”. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά και κατοικεί μόνιμα στη Νέα Φιλοθέη.
Πηγή: el.wikipedia.org
Οι επιβάτες του φεγγαριού (2006), Αιώρα
Μη μιλάς πατέρα, έχεις πεθάνει (2015), Αιώρα
Ποίηση
Αφύλακτη διάβαση (2011), Αιώρα
Συλλογικά έργα
Βασίλης Γεωργιάδης (1999), Αιγόκερως
Τζένη Καρέζη (2012), Ίδρυμα Τζένη Καρέζη
Μη μιλάς πατέρα, έχεις πεθάνει – Άγγελος Αντωνόπουλος
Ο καταξιωμένος ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος, 8 χρόνια μετά το πρώτο του μυθιστόρημα,
επανέρχεται με το νέο του μυθιστόρημα “Μη μιλάς πατέρα, έχεις πεθάνει”. Και σε αυτό το έργο
αναδεικνύεται η πλούσια σε γνώση κι εμπειρία φωνή του, που έχει αφομοιώσει με ευαισθησία την
Ιστορία, το Θέατρο, την Φιλοσοφία και την προέκτασή τους στην καθημερινότητα.
Ο αυθεντικός λόγος των προσώπων της αφήγησης πηγάζει από τη μεγάλη θεατρική παιδεία του
Άγγελου Αντωνόπουλου και ριζώνει στη βίωση της τραγικής και της κωμικής πλευράς των
ανθρώπων. Ο φόνος, η ενοχή, ο εγκλεισμός, ο έρωτας, η απώλεια και ο θάνατος αναδύονται στις
διαδρομές της ζωής δύο γυναικών και ενός άντρα, οι οποίοι συναντώνται μες στο κοινωνικό
αρχιπέλαγος, καθώς αυτό δονείται από τη βία και τα πάθη μιας ολόκληρης εποχής.
Μυθιστόρημα, Αιώρα, 2015, 160 σελ.
Αφύλακτη διάβαση – Άγγελος Αντωνόπουλος
Η πρώτη ποιητική συλλογή του γνωστού ηθοποιού Άγγελου Αντωνόπουλου.
Ο Άγγελος Αντωνόπουλος έρχεται –με φωνή πλούσια σε γνώση κι εμπειρία και έχοντας αφομοιώσει με ευαισθησία την Ιστορία, την Ποίηση, το Θέατρο, την Φιλοσοφία και την προέκτασή τους στην καθημερινότητα– να φανερώσει ως ποιητής και ως πολίτης τις βιωματικές αλήθειες της δημιουργίας, της απώλειας και του έρωτα. Με ύφος επικολυρικό, μεστό και βαθιά ανθρώπινο, αναζητά το νήμα που συνδέει τη μνήμη και τη σύγχρονη πραγματικότητα.
“Ο Άγγελος Αντωνόπουλος είναι υπόλογος στις βιωματικές αλήθειες του έρωτα και της απώλειας. Αναζητά, πάντα μ’ ευαισθησία, το χαμένο νήμα στ’ ανθρώπινα. Βιώνει την Ιστορία, την προέκτασή της στο σήμερα, εκφράζοντας ως ποιητής και ως πολίτης την αγωνία του για το αύριο του κόσμου. Η ποίησή του είναι μια φωτεινή σκηνή, όπου ένας πολυπληθής θίασος φανερώνει την ανθρώπινη περιπέτεια, χτίζοντας ακατάπαυστα γέφυρες ανάμεσα στον Άλλο και στον Εαυτό”
Σέργιος Μαυροκέφαλος, 20-3-2011
Ποίηση, Αιώρα, 2011, 76 σελ.
Οι επιβάτες του φεγγαριού – Άγγελος Αντωνόπουλος
Ο Στέφανος “είχε φτάσει ναυαγός και ελεύθερος”. Έτσι αρχίζει το μυθιστόρημα· και στη συνέχεια αποκαλύπτεται ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, με το συνηθισμένο όνομα, και πού έχει φτάσει. Είναι ένας καθημερινός, γήινος άνθρωπος. Αλλά ξαφνικά βρίσκεται μπροστά στο τέλος του συνηθισμένου εαυτού του, και πρέπει να αντιμετωπίσει αυτόν τον Άλλο που κατοικούσε μέσα του -και τις ευθύνες του. Εκείνον που ενέδιδε στην καθημερινότητα. Αυτή την καθημερινότητα που τον έχει ακολουθήσει με τα σπαράγματά της έως εδώ. Και που συνεχίζει να του επιτίθεται με τη μορφή της Γυναίκας. Τρυφερή, επίμονη, σαγηνευτική, ωραία και ξένη. Μόνο που δεν είναι Εκείνη. Θα συνεχίσει την αναζήτησή της μέσα από τα ερείπιά του. Ηττημένος και ελεύθερος.
Μυθιστόρημα, Αιώρα, 2006, 143 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Αιώρα, el.wikipedia.org
