Αγνή Γρυπάρη-Μεταξά

Ελληνες λογοτέχνες

Η Αγνή Γρυπάρη-Μεταξά γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, απ’ όπου έφυγε στα 13 της χρόνια.
Μεγάλωσε στο Μαρούσι και σπούδασε Γαλλική και Ελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για κάποια χρόνια εργάστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Ασχολείται επί σειρά ετών με τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Το 2009 συμμετείχε με δύο ακόμα συγγραφείς στην έκδοση διηγημάτων με τίτλο “Δέκα ιστορίες και ένα γράμμα”, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι. Το 2010 κυκλοφόρησε την ατομική της συλλογή μυθιστοριών με τον τίτλο “Γραφές στην κλιμακτήριο” από τις εκδόσεις Περίπλους. Το 2013 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα “Τρυφερά Μαχαίρια” από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Το βιβλίο “Κάποιος φωνάζει τ’ όνομά μου”, είναι το τέταρτο βιβλίο της.

Γραφές στην κλιμακτήριο – Αγνή Μεταξά-Γρυπάρη

Μυθιστορίες

Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τη γυναίκα σ’ αυτή την οριακή ηλικία, -οριακή όσο και η ηλικία της εφηβείας- όπου οι αντοχές μειώνονται, το μπροστά και το πίσω μπερδεύονται -καμιά φορά με οδυνηρό και αξεπέραστο τρόπο- και η ματιά πότε γίνεται θολή και πότε πιο ξάστερη και αντικειμενική.
Ας την αφήσουμε να μιλήσει για όσα την ταλανίζουν -ανεκπλήρωτους έρωτες και χαμένες ευκαιρίες, απώλειες και αποχωρισμούς, εμμονή με τη νεότητα και καθήλωση στα μεγαλεία του παρελθόντος- αλλά και όσα μπορούν να δρομολογήσουν μέσα της νέες αρχές και πρωτόγνωρες ικανοποιήσεις.
– Γυναίκες κονταροχτυπιούνται για την τιμή της ομορφιάς.
– Μια μάνα στέκει ανήμπορη μπροστά στον μέγιστο πόνο.
– Ένας μπερδεμένος ανθρωπάκος καταφεύγει στη βοήθεια της επιστήμης.
– Ο θάνατος αποκτά υπόσταση για να συντροφεύσει τη ζωή.
Αυτά και πολλά άλλα σ’ ένα λογοτεχνικό βιβλίο γεμάτο τρυφερότητα, βαθύ χιούμορ αλλά και αφοπλιστική ειλικρίνεια και οξυδέρκεια.

Διηγήματα, Περίπλους 2010, 148 σελ.

Τρυφερά μαχαίρια – Αγνή Μεταξά

“… Κάθισε στο κρεβάτι προσπαθώντας να ησυχάσει την καρδιά της που ‘χε πιάσει να χτυπάει δυνατά και άτσαλα. Τι μπορεί να κάνει πια, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Κι αν… …μ’ ένα παράξενο βλέμμα στα μάτια διάλεξε από το συρτάρι το πιο κοφτερό μαχαίρι, γύρισε στο δωμάτιο και στάθηκε πάλι μπροστά στον καθρέφτη. Σήκωσε αργά το χέρι και πλησίασε το μαχαίρι στο πρόσωπό της. Έμεινε λίγο ακίνητη, μετά έκλεισε τα μάτια της…”
Μια γυναίκα και ο Χρόνος.
Ο άντρας και η Απώλεια.
Ο δρόμος προς το Σπίτι.
Πόσο πονάει η βουτιά στη μνήμη;
Η αλήθεια. Το τέλος.

Μυθιστόρημα, Αγγελάκη Εκδόσεις 2013, 190 σελ.

Κάποιος φωνάζει τ’όνομά μου – Αγνή Γρυπάρη-Μεταξά

“…Δεν ξέρω πότε ακριβώς μπήκα σ’ αυτή τη θάλασσα, μόνο πως βούτηξα με το κεφάλι μέσα στα καφεκίτρινα, θολά νερά της. Κόντευα να φτάσω στον πάτο, όταν είδα την πόρτα.
Στεκόταν εκεί σαν άγαλμα ή σαν ένα στέρεο εμπόδιο καταμεσής στον υδάτινο περίγυρό μου…”
“…και ενώ ήμουνα μπερδεμένος, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου, άρχισε να σχηματίζεται μέσα μου μια κατάδική μου σκέψη, πως όλο μου το είναι σαν να ήθελε να βρίσκεται εκεί που ήμουν, σαν κατά κάποιον τρόπο να είχε πραγματοποιηθεί μια βαθιά μου επιθυμία…”
Οι άνθρωποι. Οι επιθυμίες τους.
Οι βαθύτερες ανάγκες τους. Ο αγώνας τους για ασφάλεια και αγάπη.