Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, άσκησε τη δικηγορία για τέσσερα χρόνια, πριν την ένταξή της στο επιστημονικό δυναμικό του υπουργείου Οικονομικών, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
Στης καρδιάς τους μαχαλάδες (2007), Εμπειρία Εκδοτική
Το τρις εξαμαρτείν (2008), Εμπειρία Εκδοτική
Η κλεψύδρα της αγάπης (2013), Χάρτινη Πόλη
Λένια. Μία ιστορία με όνομα (2023), Εκδόσεις Έξη
Λένια – Αλεξάνδρα Συρίγου
Μία ιστορία με όνομα
Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να χαρίσουν απλόχερα αγάπη. Και κάποιοι άλλοι για να σπείρουν τον όλεθρο και την καταστροφή.
Η Γιασεμή αγάπησε με πάθος τον Κωσταντή, μα τα βήματά του τον οδηγούσαν πάντα μακριά της. Εκείνη, όμως, δεν έπαψε στιγμή να περιμένει, γιατί ήξερε πως αυτό που ένιωθε δεν ήταν επιπόλαιο, πως αυτός ο άνθρωπος είχε καταλάβει μια θέση στην καρδιά της που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να πάρει. Και πράγματι, σαν τα χρόνια πέρασαν, με πίκρες και με βάσανα, η μοίρα τους ένωσε με νήματα ανεξάντλητα στη φθορά του χρόνου. Μα τo πιο πολύτιμο δώρο που τους έκανε η ζωή, ήταν ο καρπός της αγάπης τους, η Λένια τους.
H Λένια γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και όταν αποφάσισε να πορευτεί στη ζωή της με τον Άρη, πίστευε ότι θα είναι για πάντα. Όμως, μέσα σε μια στιγμή γκρεμίστηκαν αναπάντεχα όλα τα όνειρά της. Η Λένια απομακρύνεται από τη ζωή του αθόρυβα, δίχως μια λέξη. Εξαφανίζει καλά τα ίχνη της και χάνεται στην άλλη άκρη της γης. Γνώρισε ξανά τον έρωτα, την προδοσία, μα κανείς δεν στάθηκε ικανός να κερδίσει την καρδιά της. Ώσπου ένα μοιραίο ατύχημα θα φέρει ξανά τον Άρη στον δρόμο της…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2023, 506 σελ.
Η κλεψύδρα της αγάπης – Αλεξάνδρα Συρίγου
“Μα σαν έρθει η αγάπη η αληθινή, έχε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και πρόσεχε να μην την παραμελήσεις κι απομείνει αδειανή η μαγική κλεψύδρα της. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η ευτυχία· μικροί κόκκοι χρυσαφένιας άμμου. Τούτα τα λόγια μην τα παραπετάξεις. Πέρασαν από γυναίκες άξιες σε κόρη, νύφη κι εγγονή…”
Στα βοσπορίτικα νερά, μοσχομυρισμένα από τ’ αρώματα που κουβαλούσε τ’ αγέρι από τα Πριγκιποννήσια, ζούσαν φιλήσυχα η οικογένεια του Πολύχρονη και της Κωνσταντινιάς. Εκεί κοντά στη δεκαετία του ’50, όμως, οι σκιές δε θ’ αργούσαν να απλωθούν πάνω από την Πόλη. Κατά τα λεγόμενα του φίλου τους Σελίμ, θα έπρεπε να φύγουν μέσα σε μια νύχτα…
Έβαλαν τα νιάτα τους σε μια βαλίτσα, μπήκαν στη βάρκα και φτάσαν στις ακτές της Θράκης. Ο δρόμος για τη μάνα Ελλάδα είχε βαφτεί με τις στάχτες του Εμφυλίου, αλλά δεν απογοητεύτηκαν. Το μαγέρικο στη Σαλονίκη έγινε το σπιτικό τους και τα τεντζερέδια γέμισαν μυρωδιές από μπαχάρια.
Ο χρόνος κυλούσε, ώσπου για άλλη μια φορά η μοίρα ταξίδεψε τη ζωή τους στα στέκια της Κοκκινιάς, κάτω στον Πειραιά. Εκεί, στις φωτιές του Κλήδονα, η όμορφη κόρη τους, η Σμαραγδή, ερωτεύτηκε έναν καπετάνιο που σεργιανούσε στις θάλασσες. Και σε λίγο καιρό κρατούσε ένα μικρό θησαυρό στην αγκαλιά, τη γλυκιά Κώστια. Αυτό το γελαστό κορίτσι με τα μενεξεδένια μάτια, μεγαλώνοντας, θα μετρούσε με την κλεψύδρα τα όνειρά της και θα αναρωτιόταν… Αλήθεια, τι είναι κρυμμένο μέσα στους κόκκους της άμμου… Προσμονή, έρωτας, σιωπή, εφιάλτης;
Μυθιστόρημα, Χάρτινη Πόλη, 2013, 280 σελ.
Το τρις εξαμαρτείν – Αλεξάνδρα Συρίγου
Το δις εξαμαρτείν δε συγχωρείται, λένε. Μα όταν η καρδιά προστάζει, ο έρωτας γκρεμίζει λογικές και δε σ’ αφήνει να δεις τις αστραπές της επερχόμενης μπόρας. Έτσι κι η Ναταλία. Μοναχοκόρη, με γονείς από τη Μικρασία, που εγκαταστάθηκαν στο πλούσιο πλακιώτικο σπίτι λίγο πριν από τη μεγάλη Καταστροφή, αγάπησε και πόνεσε ξανά και ξανά, μα πάντα τους χτύπους της καρδιάς της άκουγε και πάντα το λάθος άντρα διάλεγε να αγαπά. Όμως μπροστά στο πάθος, ποιο λάθος είναι αυτό που θα σε κάνει να φοβηθείς εκείνη τη βροχή της ευτυχίας που θα σ’ αφήσει μούσκεμα στο τέλος; Άλλη αγάπη θα ‘ρθει να στεγνώσει την ψυχή σου κι ας οδηγεί στο τρις εξαμαρτείν…
Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2008, 323 σελ.
Στης καρδιάς τους μαχαλάδες – Αλεξάνδρα Συρίγου
Περιουσία μας είναι ό,τι κλείνεται μέσα στην ψυχή μας κι οι άνθρωποι που χαιρόμαστε και καμαρώνουμε σαν τους αφουγκραζόμαστε να συχνοπερπατούν στους μαχαλάδες της καρδιάς μας…
Μ’ αυτά τα λόγια μεγάλωσε η Τερέζα την κόρη της, τη Μελιώ, κι αυτές τις λέξεις βύζαξε κι αυτή με τη σειρά της στην κόρη τη δική της, τη Χλόη.
Από τα στενοσόκακα του αιγαιοπελαγίτικου νησιού τους, στους δρόμους της πανέμορφης Καστέλας και από κει μέχρι και τις πολυσύχναστες λεωφόρους της Αμερικής, ένα γαϊτανάκι από πάθη, λάθη μα και πολλή αγάπη έπλεξε τους δεσμούς που ένωσαν για πάντα τρεις γενιές γυναικών. Γυναίκες με δύναμη και πάθος για τον έρωτα και τα καλά του, γυναίκες που κράτησαν άφοβα το τιμόνι, καλοί καπεταναίοι στις φουρτούνες της ζωής. Γιατί είχαν για πυξίδα την ελπίδα ότι το αύριο θα φέρει τα καλύτερά τους χρόνια.
Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2007, 265 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Έξη, Χάρτινη Πόλη, Εμπειρία Εκδοτική
