Οδύσσεια
Σας αρέσει η ποίηση; Ή μήπως πιστεύετε ότι η ποίηση είναι σήμερα ανεδαφικός και αναχρονιστικός τρόπος έκφρασης αισθημάτων σε μια ιστορική εποχή σκληρή και αντιποιητική; Απάντηση στα ερωτήματα αυτά δίνει η όχι και τόσο ευκαταφρόνητη ποιητική παραγωγή που εκδίδεται και αγοράζεται στις ημέρες μας. Δεν είναι λίγοι όσοι συνεχίζουν να αγοράζουν ποιητικά εγχειρήματα με τα οποία κάποιοι άλλοι πασχίζουν να δώσουν αισθητική διέξοδο σε καταπιεσμένες ευαισθησίες που συσσωρεύει η σκληρή και “αντιποιητική” εποχή μας. Ο Αλέξανδρος Βέλιος, μετά από μια μακρά πορεία σκληρής έως και κυνικής δημοσιογραφικής ανάλυσης των πολιτικών και κοινωνικών αδιεξόδων της πρόσφατης ελληνικής πραγματικότητας, υπέκυψε και αυτός στην ανάγκη μιας διαφορετικής έκφρασης των στομωμένων αισθημάτων. Μιας έκφρασης μορφολογικά ποιητικής. Διάλεξε όμως ένα ιδιόμορφο εκφραστικό μονοπάτι για να ολοκληρώσει την έκφραση της απογοήτευσης, της κριτικής οργής, της βιωματικής τρικυμίας που η σημερινή ελληνική πραγματικότητα προκαλεί στις ευαίσθητες ψυχές. Ο τρόπος του είναι ποίηση. Είναι όμως ένας πρωτότυπος και τολμηρός ποιητικός τρόπος. Ο Βέλιος διαβάζει και μεταγράφει ποιητικά την αβίωτη σημερινή πραγματικότητα της χώρας μας με τη μορφή ενός lamento, ενός ελεγειακού πεζοτράγουδου απογοήτευσης και διαμαρτυρίας που αγγίζει τα κράσπεδα της ποιητικής έκφρασης ενός Ezra Pound και ενός T. S. Eliot. Ανακυκλώνοντας μάλιστα με παρόμοια προς τη δική τους τόλμη όλες τις δυνατότητες της ελληνικής γλώσσας, από τις ομηρικές καταβολές της μέχρι τη λαϊκότερη σημερινή συμβατική πεζότητα, εμπλουτισμένη με ευρωγλωσσικές προεκτάσεις που αντιστοιχούν στη σύγχρονη μειξοπολιτισμική πραγματικότητα ενός παρακμιακού ευρωπαϊκού momentum. Η “Οδύσσεια” του Βέλιου αξίζει να διαβαστεί σαν μια τολμηρή απόπειρα διάνοιξης ενός νέου για την ελληνική ποίηση εκφραστικού τρόπου.
Εγώ κι ο θάνατός μου
Το δικαίωμα στην ευθανασία
Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, ο νόμος, η ιατρική επιλέγουν πριν από μένα για μένα πότε και πώς επιτρέπεται να πεθάνω; Με ποιο δικαίωμα οι εξουσίες που θέλουν να οριοθετούν τη ζωή μας μας αφαιρούν και την ελευθερία επιλογής στο θάνατό μας;
Ένας γνωστός δημοσιογράφος, ενώπιος ενωπίω με το θάνατό του. Μια ανυπόκριτη εξομολόγηση ζωής υπό το φάσμα της ανυπαρξίας. Και, παράλληλα, ένα πρωτότυπο μανιφέστο που υπερασπίζεται το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στο θάνατο, καταρρίπτοντας κι ερμηνεύοντας όλα τα ταμπού -θρησκευτικά, ιατρικά, κοινωνικά- τα οποία περιβάλλουν ακόμη το ζήτημα της ευθανασίας. Με έναυσμα την προσωπική του άνιση μάχη, ο Αλέξανδρος Βέλιος καταφέρνει να κινητοποιήσει, ταυτόχρονα, καρδιές και συνειδήσεις.
Ποιητικά
Οδύσσεια (2016)
Μελέτες – Δοκίμια
Η αλληλογραφία της αυτοεξορίας 1963-1974 (1995)
Εγώ κι ο θάνατός μου (2016)
Συλλογικά έργα
Ένας διάλογος για την εθνική ταυτότητα και την κρίση (2013)
Μεταφράσεις
Napoléon, Oscar Wilde, Bernard de Mandeville, Επίκτητος, Séchelles de Hérault,
Paul Lafargue, Lou Andreas-Salomé, Franz Kafka, Anna Snitkina, Δημοσθένης,
Émile Zola, Charles-Louis de Secondat Montesquieu, Fernando Pessoa, Paul Valéry,
Blaise Pascal, Θουκυδίδης, Arthur Schopenhauer, Henri Michaux, Ismail Kadare
Πηγές: BIBLIONET, Ροές, Αιγόκερως
