Αρθρογραφεί τακτικά σε τοπικές εφημερίδες, ενώ παράλληλα ασχολείται με τη μουσική, έχοντας συμμετάσχει, ως πιανίστας, σε πολιτιστικά δρώμενα και συναυλίες φιλανθρωπικού σκοπού. Ο ίδιος έχει παρακολουθήσει Σεμινάρια Επιμέλειας και Διόρθωσης Κειμένου στο Ε.Κ.Π.Α. και στη Σχολή Πατάκη, καθώς επίσης και Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής στο Ε.Κ.Π.Α. Τον περασμένο Νοέμβριο (2021) κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο “Η ύστατη ύλη”, από τον Εκδοτικό Οίκο Άπαρσις.
Η ύστατη ύλη (2021), Άπαρσις
Ο κήπος (2022), Ρώμη
Ο κήπος – Ανδρέας Ι. Κότσιφας
«… Δεν έχω λόγια. Για τον Κήπο σου λέω! Ένα μωσαϊκό ομορφιάς. Όχι κάπου αλλού, εδώ. Όχι θεϊκή, ανθρώπινη. Η μόνη υποστατή. Η μόνη που αξίζει άλλωστε. Όχι σε κάποιον χρόνο μέλλοντα, σαν υπόσχεση ή τιμωρία. Όλα, εδώ, τώρα και για πάντα. Κοιτούσα γύρω μου έκπληκτος, δεν ήξερα πού να πρωτοαπιθώσω το βλέμμα. Το ένα θέαμα με ξεπροβόδιζε μειλίχια μέχρι τα κράσπεδα του επόμενου. Απανωτά, πανδαισία. Θεάματα χωρίς υπερβολές, μεστά, αναίτια. Χωρίς καγχασμούς ή κομπορρημοσύνες. Δίχως ντροπή. Απλά, αμέριμνα. Αγαλλίασα…»
Ένας ανακριτής κι ένας εγκληματίας βρίσκονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και μια καφκική διαδικασία ανάκρισης ξετυλίγεται ζωηρά. Καταιγιστικές ερωτήσεις και αφοπλιστικές απαντήσεις υφαίνουν το γαϊτανάκι μιας συζήτησης με άξονες τον Θεό, τη Φιλία, τον Έρωτα, τη Λογική, την Αγάπη, την Ελευθερία, τη Μηχανή, την Ηθική. Ο Κήπος αποτελεί μια σκοτεινή αλληγορία για τον άνθρωπο και τα συστατικά του. Ο διάλογος κλείνει με μια ανατριχιαστική ανατροπή, που θέτει το απόλυτο ερώτημα: τι ονομάζεται Άνθρωπος; Τι μπορεί να είναι Άνθρωπος, τελικά;
Διηγήματα, Ρώμη, 2022, 104 σελ.
Η ύστατη ύλη – Ανδρέας Κότσιφας
Η ζωή μια ταπετσαρία υφαντή. Όλα κεντημένα πάνω της. Αυτά που υπήρξαν και θα έρθουν. Αυτά που τώρα ζούμε. Όλα. Όσα αισθανθήκαμε και όσα μετανιώσαμε να πούμε. Σκιές ερριμμένες. Όλα πάνω της κεντίδια. Κοίτα. Σπίτια. Αγροτικά. Επαύλεις και υποστατικά. Κάρα και άλογα. Φορέματα και λούσα. Αγροί, εδώδιμα και αποικιακά. Λέξεις, λέξεις και πάλι λέξεις. Ειπωμένες, ανείπωτες. Όλα, κεντημένα, μια Βίβλος αυτή η ταπισερί της ζωής μας. Από το Α στο Ω, όσοι διαβάζουν ευαγγέλια. Μην χάνουμε χρόνο. Κοίτα. Πλήρωσε εισιτήριο πόνου η μητέρα σου, για να σε βάλει μέσα να δεις. Κοίτα, για κοίτα Jonas. Κοίτα πιο κοντά, πιο καθαρά. Τα πρόσωπα των ανθρώπων. Εντάξει, τις φιγούρες τις διακρίνεις. Από μακριά συμπληρώνεις τα κενά. Ισότητα του νου, το μοτίβο. Για κοίτα πιο προσεκτικά όμως.
Πλησίασε, μην φοβάσαι. Να φοβάσαι όσο δεν βλέπεις.
Πλησίασε. Κάτι λείπει. Τα πρόσωπα. Έχουν ξεθωριάσει. Εσύ τα ξεθωριάζεις, εντεταλμένος. Εσύ, δρώντας με ανέκκλητο πληρεξούσιο κάθε ανθρώπου που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρξει, ακούσιο. Κατ’ εντολή του και για λογαριασμό του, καλύτερα τώρα παρά ποτέ, παρά μετά τη δρασκελιά από το ρείθρο…
Διηγήματα, Άπαρσις, 2021, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άπαρσις, Ρώμη
