Γγνωστός δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιαστής. Στην Αθήνα ήρθε μόνιμα σε ηλικία 15 ετών και από μικρός ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα ώσπου μπήκε τυχαία στα ερτζιανά. Σπούδασε Αρχιτεκτονική Εσωτερικών χώρων. Μία ίσως άγνωστη πτυχή του ταλέντου του Άγγελου είναι η στιχουργική ενώ το “Μη μου τραβάς το πάπλωμα” είναι το πρώτο του βιβλίο.
Μη μου τραβάς το πάπλωμα… (2005), Εύανδρος
Θεατρικά έργα
Μπουρλότο: Το μιούζικαλ της επανάστασης (2021), Εκδόσεις Όστρια
Μπουρλότο – Άγγελος Πυριόχος
Το μιούζικαλ της επανάστασης
2ΟΟ χρόνια από την επανάσταση του 1821. Σβύνει 200 κεράκια η Δημοκρατία. Εν αγνοία της. Κυρίες του καλού κόσμου και πολιτικοί του κακού κόσμου αποφάσισαν να γιορτάσουν τα γενέθλια της ολοχρονίς. Βασισμένοι στο παραμύθι της. Αλλού ξεκίνησε την επανάσταση αλλού τη χρεώθηκε. Και από που και ως πού Δημοκρατία; Και μάλιστα Ελληνική. Ανιστόρητες κυρίες, ανιστόρητοι πολιτικοί. Στα 200 χρόνια είναι ζήτημα αν υπήρξαν 50 χρόνια κανονικής Δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα ήταν δικτατορίες με τα παρελκόμενα τους .Απλώς έβαζαν τη λέξη Δημοκρατία για να κοιμάται ήσυχος ο Έλληνας. Βασιλεύομένη Δημοκρατία πχ. Απ άκρη σ άκρη στη χώρα κονδύλια και εορτασμοί. Παντού φουστανέλες. Λογικό. Τι να γιορτάσεις ; Το Μεταξά; Την επταετία; Τον εμφύλιο; Τη Μακρόνησο; Στα 200 χρόνια εσυνέβησαν όλα αυτά αλλά δεν τα λέμε. Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν ξεκίνησα να γράφω το ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ. Δεν γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Δημοκρατίας. Καταγγέλουμε τα 200 χρόνια του βιασμού της Δημοκρατίας Στην εποχή του metoo αυτό είναι το σωστό. Πως να το πείς όμως. Δραματικά; Κωμικά; Ιδού η απορία. Και ο κύβος ερρίφθη. Μιούζικαλ. Τόσες ταινίες για την επανάσταση του 21 , ούτε μία μουσικοχορευτική. Ντροπή μου. Και που το σκέφτηκα και που το έγραψα. Το έκανα από σεβασμό και προς τη Δημοκρατία και πρός την επανάσταση. Τις έκανα δύο σε ένα. Το δράμα μιάς επαναστατημένης και δημοκρατισμένης. “Αμάρτησα για το λάβαρο μου”.
Θεατρικό, Εκδόσεις Όστρια, 2021, 56 σελ.
Μη μου τραβάς το πάπλωμα… – Άγγελος Πυριόχος
Από μικρός μου άρεσε να χώνωμαι κάτω από το πάπλωμα. Ν’ ακούω τους άλλους να μιλούν κρατώντας την ανάσα μου. Να κλέβω τις διαδρομές τους, να γίνομαι “αυτοί”, να παίζω τους ρόλους τους, να γράφω σε πρώτο πρόσωπο τις ιστορίες τους. Ίσως γιατί η δική μου δεν έχει τίποτα σπουδαίο.
Κλέβω στιγμές. Νομίζω μία μέρα θα με συλλάβουν. Για στιγμοκλοπή. Όσα διαβάσετε, δεν είναι βιογραφικά. Είναι κείμενα που παρέδωσα ως επαγγελματίας γραφιάς στην εφημερίδα και το περιοδικό… χρόνια πριν. Ευτυχώς τα “αφεντικά” μου δεν με διαβάζουν. Ευτυχώς που ακόμα ζω κάτω από το πάπλωμα. Εκεί είναι ο κόσμος μου, η θάλασσά μου, τα ταξίδια μου. Κάτω από αυτό άκουσα και έγραψα· δεν έζησα, αλλά φαντάστηκα. Κάποια στιγμή μάζεψα τις στιγμές και πρόσεξα ότι δένουν. Ήταν εκεί λίγο πριν την αλλαγή του αιώνα. Περίμενα να περάσουν, επειδή όμως άλλαξε ο αιώνας αλλά όχι εγώ, είπα να εκτεθώ. Όποιος βρεί εδώ μέσα την ζωή του, είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες.
(Πρόλογος)
Πεζογραφία, Αρθρογραφία, Εύανδρος, 2005, 303 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Όστρια, Εύανδρος
