Αννα Καλατζιάν

Ελληνες λογοτέχνες
Η Άννα Καλατζιάν γεννήθηκε στη Μανσούρα της Αιγύπτου, όπου και έμεινε μέχρι και τα δεκαοκτώ της χρόνια, τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούρας. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Καΐρου και Συμβουλευτική Ψυχολογία στο Ball State University, Ιντιάνα, ΗΠΑ. Εργάστηκε στα Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής και Κοινωνικών Ερευνών (1967-1971). Από το 1971 έως το 1990 εργάστηκε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση ως καθηγήτρια και βοηθός Διευθυντού Αγγλικών Σπουδών. Από το 1990 μέχρι το 2006 εργάστηκε ως Ακαδημαϊκή Σύμβουλος και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, το Deree College. Τώρα είναι συνταξιούχος και ασχολείται με τη συγγραφή.
Μυθιστορήματα
Το τίμημα του λάθους (2018), Πικραμένος Γιάννης
Χαρές και θρύψαλα (2020), 24 γράμματα

Χαρές και θρύψαλα – Άννα Καλατζιάν




Έτσι ήταν η ζωή μου…
Ένας ξέφρενος χορός που τον έσερναν πότε η Χαρά και πότε η Λύπη.
Η αλήθεια είναι ότι η Λύπη ήταν ζαβολιάρα και έμενε όλο και περισσότερο χρόνο μπροστά, αλλά για μένα μετρούσαν οι στιγμές της Χαράς κι ας ήταν για λίγο.
Αρκεί που ήταν εκεί και τραγουδούσε με τη γλυκιά της φωνή που με ανέβαζε στα ουράνια! Ναι, για λίγο…
Γιατί γρήγορα ερχόταν πάλι η Λύπη για να της υπενθυμίσει ότι ήλθε η σειρά της.
– Λίγο ακόμα,την παρακαλούσε η Χαρά.
Άσε με λίγο ακόμα να σύρω το χορό και είναι τόσο χαρούμενος ο ρυθμός!
– Όχι, είναι η σειρά μου της έλεγε και πήγαινε στην αρχή.
Έπαιρνε και ένα μαντήλι για να χορεύει καλύτερα, να στριφογυρίζει και να σκουπίζει με αυτό τα δάκρυα που θα έφθαναν.
Η Αγωνία έπαιρνε κι αυτή πολλές φορές σειρά στο χορό και χόρευε ξέφρενα, ίδρωνε, πετούσε στα ύψη!
Ω, τι καλά που ήξερε να χορεύει! Πρώτη με το μαντίλι να στριφογυρίζει στον αέρα.
Η Ελπίδα δίπλα της, χόρευε και αυτή αλλά η Αγωνία δεν την άφηνε να έλθει μπροστά!
Η Λύπη και Χαρά έβγαιναν τότε από τον χορό, καθόντουσαν παράμερα και κοιτούσαν τις άλλες δυο που χόρευαν. Δεν υπήρχε θέση για αυτές.
Καλύτερα έτσι. Προτιμούσαν να βλέπουν από μακριά.
Η ζωή μου. Χαρές και Θρύψαλα γεμάτη, δεν έπαυε να είναι μια ζωή ωραία.
Τι και αν η πανσέληνος δεν έφεγγε στον δικό μου ουρανό;
Το φως του μισοφέγγαρου ήταν αρκετό για να φωτίζει το διάβα μου.
Εξάλλου αν δεν υπήρχαν οι λύπες πώς θα εκτιμούσαμε τις στιγμές της Ευτυχίας;

Μυθιστόρημα, 24 γράμματα, 2020, 428 σελ.

Το τίμημα του λάθους – Άννα Καλατζιάν




Λάθη. Η ζωή μας διακατέχεται από σφάλματα και λάθη. Ένα μυθιστόρημα, δύο ιστορίες μας ταξιδεύουν με μεσογειακά αρώματα στο πρόσφατο παρελθόν θεματοποιώντας την ξενιτιά, τη μετανάστευση, αλλά και τη διάπραξη του προσωπικού λάθους.
Η πρώτη με αφετηρία τα Μεστά της Χίου φέρνει άρωμα μαστίχας στη Μανσούρα και την Αλεξάνδρεια, τα χρόνια του Φαρούκ. Η δεύτερη εκτυλίσσεται στην Αλβανία του Ενβέρ Χότζα, στην Αυλώνα και τα Τίρανα. Οι δρόμοι όμως στις ζωές των πρωταγωνιστών ενώνονται οδηγώντας στη νεότερη Αθήνα, γύρω από την πλατεία Βικτωρίας.
Η γυναικεία υπόσταση αναμετράται με τις αντίξοες συνθήκες για την καθημερινή διαβίωση και διερευνά έμπρακτα τη δυνατότητα για ένα καλύτερο αύριο. Παράλληλα με τις εξελίξεις των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών λειτουργιών, από την έναρξη της μεταπολεμικής περιόδου έως σήμερα, οι ηρωίδες του μυθιστορήματος ωριμάζουν καθώς προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν και να ξεφύγουν από τη μοίρα των απροσδόκητων ανατροπών. Αναζητούν λύσεις, αναλαμβάνουν ευθύνες και πρωτοβουλίες, αλλά πληρώνουν και το τίμημα… Το τίμημα του λάθους.

Μυθιστόρημα, Πικραμένος Γιάννης, 2018, 288 σελ.

Πηγές: Biblionet, Πικραμένος Γιάννης, 24 γράμματα