Αννα Τσεκούρα

Το Πρόσωπο Εκτός – Άννα Τσεκούρα

Κείμενα ποίησης. Συλλογή έκτη

Θα αντέξω, επειδή ποτίζω τη σιωπή με χρώματα.
Επειδή το όνομά μου διαβάζεται και ανάποδα.


Υπάρχουν πολλά πρόσωπα εντός της ζωής μας.
Το πρόσωπο εκτός όμως, είναι το πιο ισχυρό.
Η ισχύς του μοιάζει με εκείνη του Χάους.
Το παράξενο είναι ότι σε αυτό το χάος, με το Πρόσωπο Εκτός μπορείς να τα ζήσεις όλα και να λατρεύεστε, έως θανάτου.

«…μη μου πεις που θα πάμε,
ούτε τί, θα κάνουμε.
Δεν θέλω να ξέρω.
Πες μου μόνο, που είσαι για να έρθω.
Θα έρθω όπου βρίσκεσαι.
Θα πάω όπου με πας…»

«…και θα μείνω!
Εγώ, που δεν μένω πουθενά.»

«…είναι κάτι νύχτες που κρατάνε χρόνια…»

«…Έως Θανάτου.»

Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2021, 80 σελ.

Ομολογία – Άννα Τσεκούρα

Κείμενα ποίησης – συλλογή πέμπτη


Ομολογώ.
Δεν συμμορφώνομαι προς τας υποδείξεις.
Ερωτεύομαι δύσκολα.
Αγαπώ για πάντα.
Ομολογώ.
Δεν ακολουθώ τυφλά.
Δημιουργώ νέους δρόμους, δικούς μου.
Αφεντεύω.
Δεν είμαι συνετή. Τολμάω.
“Παραλογίζομαι” συχνά.

Ομολογώ.
Αδιαφορώ για τα πρωτόκολλα.
Με αηδιάζουν οι μόνιμα επικριτικοί άνθρωποι.
Διαθέτω την δικαιοσύνη του βρασμού.
Δεν το αντέχω που σκέφτεσαι αρνητικά.
Προκαλείς το κακό.
Ομολογώ.
Δεν θα σε συναναστραφώ στο εξής.
Ζηλεύεις πολύ και δεν ζηλεύω τίποτα.
Είμαι γεμάτη με ότι έχω και προσδοκώ
μονάχα το θετικό κι ας μην έρθει, ποτέ.

Είναι η επιλογή μου.
Είμαι, η επιλογή μου!

Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2018, 76 σελ.

Και τα σκοτάδια μου, γέμισαν φως… – Άννα Τσεκούρα

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ένα βιβλίο για το πώς χτίζουν χαρακτήρα οι άνθρωποι. Για το πώς και γιατί ασυμβίβαστοι μα και ταυτόχρονα παραδομένοι άνθρωποι λαχταρούν και διεκδικούν αντίστοιχα. Ένα βιβλίο για την φρίκη που μπορεί να βιώσει ένα παιδί και αυτό να του διαμορφώσει την στάση απέναντι στην ζωή μα και για τον Έρωτα που δεν ρωτά ποτέ.

Η Αρετή, παιδί της φρίκης μα και η ηρωίδα της ζωής της, δεν τον αρνήθηκε αυτόν τον έρωτα. Τον καλωσόρισε. Τον υπερέβη. Τον πλήρωσε. Άλλωστε πάντα πληρώνουμε πολύ ακριβά ότι μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά πλήρεις. Ο Ανδρέας, παιδί της μοναξιάς, είχε μια ζωή με μυστικά τα οποία αγνοούσε ο ίδιος. Άλλος ήταν και άλλος πίστευε πως ήταν. Όταν ανακάλυψε τις αλήθειες της ύπαρξης του άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να ζήσει τον έρωτα νομίζοντας πως η ζωή του δίνει πίσω αυτά που του χρωστούσε. Όμως, έκανε λάθος. Η μοίρα σπάνια δίνει πίσω ότι κλέβει. Ακόμη και όταν νιώσεις πως κάτι σου επιστρέφει, στην ουσία είναι μονάχα η προκαταβολή που της πληρώνεις για να υπάρξεις λίγο, πολύ λίγο ευτυχισμένος.

“Να αγαπάς και να ζεις ότι ποθεί η καρδιά σου. Μόνον έτσι έχει άρωμα η ζωή, έχει χρώμα. Μόνον έτσι γεμίζουν με φως τα σκοτάδια.”

Μυθιστόρημα, Αργοναύτης, 2012, 253 σελ.

Το ποτάμι της μοίρας – Άννα Τσεκούρα

Το “Ποτάμι της μοίρας” βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, πραγματεύεται μια ιστορίας πάθους, τυφλής αφοσίωσης μα και ακραίας υποκρισίας. Όμως επειδή κανένα τέλος δεν είναι τέλος, αφού η ζωή και η φύση σου δίνουν πάντα την δυνατότητα να κάνεις μια καινούργια αρχή, μέσα από το χειρότερο συμβάν ακόμη, το “Ποτάμι της μοίρας” είναι ένα βιβλίο για το ψέμα μα και για την ελπίδα.

Η Αγάπη και ο Βασίλης δυο παιδιά που μεγάλωσαν ερωτευμένα σε ένα χωριό δίπλα στο ποτάμι του Αχέροντα, θα ξαναβρεθούν όταν πια θα έχουν εντελώς διαφορετικές ζωές και απόψεις για την αλήθεια και την ζωή. Ο Βασίλης μαθημένος να κερδίζει πάντα και με όποιο κόστος, θα πολιορκήσει την Αγάπη, η οποία παρόλο που θα αντισταθεί γνωρίζοντας τον επιπόλαιο και τυχοδιωκτικό χαρακτήρα του Βασίλη, τελικά θα αφεθεί στην λαίλαπα του πάθους που της ξυπνά ξανά. Θα τον διώξει. Θα συρθεί στα πόδια της, ώσπου θα την παρασύρει στα ορμητικά, σκοτεινά νερά του ποταμιού που έπαιζαν όταν ήταν παιδιά. Μόνο που αυτό το ποτάμι η παράδοση το θέλει να είναι οι πύλες του Άδη…

Μυθιστόρημα, Αργοναύτης, 2012, 196 σελ.

Για το σημάδι σου – Άννα Τσεκούρα

Για το σημάδι σου,
Για αυτό θα πολεμήσω.
Για να έχει η ουλή μου
το όνομα σου.
Ράμμα να γίνει
στης Ιστορίας τα
Μπαλώματα.
Για το σημάδι σου
για την οργή σου.
Για να εκραγεί η
Λογική μου στου
δικού σου του κρατήρα
το χείλος.
Λάβα να στάξει στης
ανοργάσμικότητας
τη μελαγχολία.
Για το Αντίο σου
για το Τέλος.
Για να υπάρξει η Τραγωδία
στης γελοιότητας την
ολοκλήρωση.

Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2013, 90 σελ.

Το ταγκό της σκιάς – Άννα Τσεκούρα

Το “Ταγκό της σκιάς” είναι μια μουσική σύνθεση του Λευτέρη Βελισσάρη, ενός νέου, αλλά διάσημου πιανίστα. Την γράφει ένα βράδυ που ξυπνά από μια εφιαλτική φαντασίωση με την γυναίκα που είναι παράφορα ερωτευμένος αλλά δεν το έχει εξομολογηθεί ποτέ πουθενά, λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί από την εξοχική του κατοικία στις Σπέτσες μαζί με την δίδυμη αδελφή του και άλλους τρεις φίλους τους το Σεπτέμβριο του 1992. Τον Οκτώβριο του 2012 η νεότερη αδελφή του Αγγελική, κατόπιν επιθυμίας του υπερήλικα πατέρα της αναθέτει στον Αριστείδη Κτενά, τον άνθρωπο που ασχολήθηκε με την υπόθεση αυτή όσο κανείς, την εκ νέου έρευνα της όταν κυριολεκτικά, νέα στοιχεία πέφτουν στα χέρια τους.

Που απευθύνονται οι ανεπίδοτες, ιδιόχειρες επιστολές του Λευτέρη, οι οποίες βρέθηκαν κρυμμένες επιμελώς, στο δωμάτιο του στο σπίτι των Σπετσών; Τι αποκαλύπτει το προσωπικό ημερολόγιο που δόθηκε στον γέρο Βελισσάρη και περιείχε καταθέσεις ενός άλλου γυναικείου προσώπου που αγνοείται από εκείνη την νύχτα ;Ποιος ο ρόλος της διάσημης πιανίστριας Δανάης Αλεξίου, επιστήθιας φίλης, συνεργάτιδας και συντρόφου για ένα διάστημα του Λευτέρη, που ζει απομονωμένη σχεδόν στην Γαλλία; Ποιο είναι το μυστικό που βασανίζει τον γέροντα πατέρα; Ήταν ένα ψυχρό ομαδικό έγκλημα; Ήταν έγκλημα πάθους; Αν υπάρχει έγκλημα, που είναι τα πτώματα; Αν δεν υπάρχει, που βρίσκονται τόσα χρόνια οι πέντε αυτοί άνθρωποι; Τι πραγματικά συνέβη το Σεπτέμβρη του 1992;

Νέες εξομολογητικές μαρτυρίες οικείων των αγνοουμένων, συνθέτουν τον καμβά ενός μυστηριακού πίνακα, ξεδιπλώνοντας ταυτόχρονα μυστικά και πάθη των εμπλεκομένων, την στιγμή που ο Αριστείδης Κτενάς και η Αγγελική Βελισσάρη προσπαθούν να σκοτώσουν τους δικούς τους δαίμονες και να χαλιναγωγήσουν την σφοδρή ερωτική έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, σε έναν έρωτα που μοιάζει τόσο απαγορευτικός, όσο και εκείνος στο μυαλό του πιανίστα.

Μυθιστόρημα, Αργοναύτης, 2014, 340 σελ.

Η πόρνη που την έλεγαν μοναξιά – Άννα Τσεκούρα

“Να ήσουν εδώ να μην κρύωνα τόσο.
Να ήσουν κοντά μου να μη χρειαζόταν
να κουβαλάω πάντα τα όπλα μου.
Να μη με βάραιναν τόσο οι ασπίδες μου.”

Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2015, 101 σελ.

Δια πυρός και σιδήρου – Άννα Τσεκούρα

Η ζωή για να αποτυπωθεί στην τέχνη και να γίνει βιβλίο, τραγούδι ή πίνακας ζωγραφικής, συχνά έχει περάσει πρώτα δια πυρός και σιδήρου. Το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι αυτή ακριβώς η διαδρομή στον αόρατο χρόνο. Είναι ένας εσωτερικός χάρτης. Η απελπισία, η απογοήτευση, η κατακρήμνιση, η πάλη με ότι με γοητεύει, η μάχη με τα ελαττώματα μου, η έλξη, η υποκρισία, ο θυμός, οι φίλοι που εχθρεύονται περίτεχνα, είναι οι τόποι του. Είναι η πίστη μου στο αδύνατο, με όλο το βάρος των συναισθημάτων που γεννούν οι κατ’ επιλογήν καταστροφές. Με όλες τις ενοχές που γεννούν οι αποτυχίες. Είναι η απογύμνωση με πολύ φόβο και πάθος, παίρνοντας αποφάσεις σύμβασης ή επανάστασης. Όμως, είναι και ένα ευχαριστώ στον Έρωτα που πάντα με γλυτώνει την τελευταία στιγμή από το ασφαλές της αδράνειας, με το να με αναγκάζει να δρω και να του παραδίνομαι. Το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι ένα σιδερένιο βέλος που σημαδεύει το αγρίμι που κοιμάται μέσα μου και μια βουτιά στην φωτιά που σιγοκαίει στην ψυχή μου ως Ενθύμιο ζωής.

Ποίηση, Bookstars-Γιωγγαράς, 2016, 100 σελ.