Σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, Ιστορία της Τέχνης, Ψυχολογία, Βιβλιοθηκονομία. Παρουσίασε πέντε ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής. Δύο ποιητικές συλλογές, “Ψυχή μου γιασεμί”, 2001, “Περί Αλήθειας παίζοντας, Ανιώστυβα”, 2016. Με τον Ν. Κούνδουρο γράψανε τη βιογραφία του “Ονειρεύτηκα πως πέθανα”. Δημοσιεύτηκαν σειρές άρθρων της σε θέματα τέχνης και σε πρόσωπα, με τίτλο απ-ανθίσματα και αποσπάσματα. Οργάνωσε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Παλαιού Φαλήρου, 1984-2013, και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του δικτύου Δημοτικών Βιβλιοθηκών Ελλάδος. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης.
Πύλες Ε1 , Ε2 (2018), Αρμός
Ποίηση
Ψυχή μου γιασεμί (2001), Κονιδάρης
Περί αλήθειας… παίζοντας, Ανιώστυβα (2016), Αρμός
Πύλες Ε1 , Ε2 – Άννα Βοργία
Πειραιάς 2015 – 2016
Μην αντέχοντας άλλο την τυραννία της απάθειας, δραπετεύοντας από το κάλεσμα των καιρών, με ξύπνησε η σκέψη της συμμετοχής, έτσι όπως το ορίζουν οι ζοφερές συγκυρίες. Συγκυρίες που μας άνοιξαν δρόμο για να ζήσουμε στο λιμάνι του Πειραιά τις ανθρωποφάγες χρονιές 2015-2016. Εκεί, μαζί με άλλους πολίτες της χώρας μου, μιας χώρας που χαροπαλεύει, προικοδοτήθηκα για όλη μου τη ζωή, την τραγωδία της προσφυγιάς.
Και καθώς η τυραννική μνήμη τριγυρνάει ακόμα εκεί, να αποζητάει την κατάθεσή της, ο χρόνος της απόστασης εξανεμίζεται, για να δώσει τη θέση του στα μικρά σπαράγματα, που ζήσαμε και που ως αρμοί θα ενώνουν το πριν με το μετά στις ζωές μας. Μια ελάχιστη κατάθεση, ένα κοίταγμα, ένα μικρό μοίρασμα, σαν ζεστή θεία κοινωνία στο πικρό, στεγνό μας στόμα.
Διηγήματα, Αρμός, 2018, 144 σελ.
Περί αλήθειας… παίζοντας – Άννα Βοργία
Ο ήλιος κρύφτηκε,
μην τον αναζητήσεις,
βυθίσου στα όρια του όρθρου,
στο χορό των χελιδονιών
χάρισέ τους προσοχή,
οι μέρες κύλησαν
οι νύχτες λιοντάρια,
μη μετανιώσεις,
πάρε βότσαλα καθρέφτες
και σκέπασε την άνοιξη υμνώντας
κι αν κοιμηθείς
μην ξεχάσεις ότι ονειρεύτηκες ζωή.
Ποίηση, Αρμός, 2016, 64 σελ.
Ψυχή μου γιασεμί – Άννα Βοργία
Λες να γνωρίζουν οι κορφές
οι θάλασσες, οι βράχοι,
δάση, φωλιές, ακρογιαλιές,
του ορίζοντα οι χαραυγές,
πως ποίηση υπάρχει;
Πως η σταγόνα της βροχής
το άγγιγμα στο χέρι
φύλο που πέφτει καταγής
η ποίηση το ξέρει;
Ποίηση, Κονιδάρης, 2001, 78 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αρμός, Κονιδάρης
