Αντώνης Δεσύλλας

Βόλτα στη Σπιανάδα
Η κυρίαρχη παρουσία της μυρωδιάς έδινε και την ταυτότητα του μπακάλικου που πήγαινες να ψωνίσεις. Αν για παράδειγμα πήγαινες σε κανένα “πλούσιο” μπακάλικο, όπως αυτό του Φαναριώτη στην πιάτσα, επικρατούσε η μυρωδιά από αλλαντικά και τυριά εισαγόμενα. Στο μαγαζί του Τρύφωνα που ήταν επίσης στην Πίνια και εξυπηρετούσε μικροαστούς μύριζε σαλαμούρα από τυρί φέτα και ελιές καλαμών. Ενώ τα φτωχικά μπακάλικα της γειτονιάς μύριζαν τρινάλ, πετρέλαιο και σαπούνι πράσινο μπουγάδας.
Η περιοχή της Πιάτσας ευωδίαζε ολόκληρη από τις έντονες μυρωδιές που σκόρπαγαν τα κεντρικά καταστήματα όπως τα δύο καφεκοπτεία του Τζαρουγιάν και του Μαρκοσιάν που όλη τη διάρκεια της μέρας άλεθαν και καβούρδιζαν καφέ βραζιλιάνικο. Έντονα μύριζαν και τα ψαράδικα που πούλαγαν τηγανητά θαλασσινά και ψάρια, και οι χώροι γύρω από την Πίνια…
107 σελ.

Ρίξε κάτι πάνω σου
Κινηματογραφική ιστόρησις
Σε μια σκληρή, μεταπολεμική, μετεμφυλιακή περίοδο που ακόμη μάστιζαν οι εξορίες και η μετανάστευση, απλοί καθημερινοί άνθρωποι παρατηρούν τα τόσο σημαντικά γεγονότα και βιώνουν τις καταστάσεις που απορρέουν από αυτά προσπαθώντας συνάμα να δώσουν ένα ανάλαφρο τόνο στη δύσκολη καθημερινότητα των “πέτρινων χρόνων”. Ο μικρός Βασίλης παρατηρεί μέσα από τον μικρόκοσμο της γειτονιάς του πρόσωπα και γεγονότα και φροντίζει να απολαμβάνει κάθε τι που του είναι ευχάριστο, όπως η λειτουργία των θερινών σινεμά, που από νωρίς το απόγευμα έβαζαν στη διαπασόν τα μεγάφωνα με τραγούδια ευχάριστα της εποχής για να προκαλούν τον κόσμο να πλησιάσει να πληροφορηθεί για την βραδινή παράσταση και να περάσει να την παρακολουθήσει. Τραγούδια με λόγια ελληνικά και ιταλικά ή ελληνικά και βραζιλιάνικα ανακατεμένα, που διασκευάστηκαν για τις ανάγκες της εποχής όπως – όπως, πριν οι Έλληνες συνθέτες φτιάξουν τις δικές τους συνθέσεις.
Έμοιαζε η γειτονιά με παράδεισο. Έναν απέραντο και ασφαλή παράδεισο. Κάθε ήχος, κάθε φωνή λες και έβγαιναν μόνο για να ευχαριστήσουν και να προφυλάξουν το μικρό Βασίλη. Ακόμη κι όταν βιαστικός έτρεχε να παρακολουθήσει την κινηματογραφική παράσταση στα θερινά σινεμά της γειτονιάς του μία φωνή πάντα του υπενθύμιζε με τον πιο προστατευτικό τρόπο: -Ρίξε κάτι πάνω σου, θα κρυώσεις…
237 σελ.

Μικροί Άγιοι
Κάθε μέρα τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων χαίρονται, λυπούνται, εργάζονται, κινούνται, μετακινούνται, διασκεδάζουν, υποφέρουν. Κάποιοι υποφέρουν περισσότερο… Κάποιοι σηκώνουν πιο δύσκολα το σταυρό του δικού τους μαρτυρίου. Τους τόχει τάξει η μοίρα τους ν’ ανεβαίνουν καθημερινά το Γολγοθά της επιβίωσης.
Εμείς οι άλλοι τους παρακολουθούμε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Θεατές του παράλογου.
Το βιβλιο αυτό αποτελείται από πέντε διηγήματα και αναφέρεται στους λαούς αυτούς που τάχθηκαν να έχουν τους αγίους τους δίπλα τους σε καθημερινή βάση. Να τους βλέπουν να παιδεύονται, ανήμποροι να τους βοηθήσουν. Να τους μετράνε καθημερινά για να μη λιγοστέψουν. Προσκυνώ αυτούς τους μεγαλομάρτυρες του ατέλειωτου καθημερινού βασανιστηρίου. Στέκομαι ευλαβικά και προσεύχομαι σ’ αυτούς τους μικρούς, καθημερινούς Αγίους.
155 σελ.

Αντιβάντου
Ένας νεαρός, απόγονος των ξεριζωμένων από τα δάση του Αμαζονίου ιθαγενών, αγωνίζεται για να επιβιώσει στη “Ζούγκλα της μεγαλούπολης”. Η μοίρα των έχει τάξει να ζει με τα χιλιάδες απροστάτευτα παιδιά στον κόσμο της αθλιότητας, ενώ γύρω του ένας άλλος κόσμος, αυτός της ευημερίας, συνεχίζει να αναπτύσσει τους ρυθμούς του.
Δύο κόσμοι στην ίδια πόλη. Η μια όψη της εμφανίζει ανθρώπους που ευημερούν και βαδίζουν ανάμεσα σε φαρδιές λεωφόρους και κόμβους πρασίνου, ενώ στην άλλη ξεχωρίζει κανείς τα σκουπίδια κι ανάμεσα τους ανθρώπους να ψάχνουν σε ένα μονοπάτι επιβίωσης.
Η πορνεία στους μεγαλοαστικούς οίκους ανοχής, το εμπόριο κοκαΐνης και ο παράνομος πλουτισμός μπλέκονται με το κοινωνικό δράμα του νεαρού που για μοναδική διέξοδο βρίσκει την επιστροφή στα δάση των προγόνων.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Ρίο ντε Τζανέϊρο και είναι αληθινή στο πιο σημαντικό κομμάτι της.
149 σελ.

Κερκυραϊκή πασχαλιά
Αφήγημα
Θρησκευτική παράδοση και πληθώρα εκδηλώσεων που δημιουργούν έντονα το αίσθημα της κατάνυξης συνδυάζονται με την ομορφιά της φύσης και του ξεχωριστά δομημένο περιβάλλον σε μια πολιτεία που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Ένα ανθρώπινο πλήθος από χιλιάδες και χιλιάδες επισκέπτες προστίθενται και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικά μοναδικό.
Ο εορτασμός του Πάσχα, κινητοποιεί όλη την πόλη κι όλο το νησί με τις πάνω από οχτακόσιες εκκλησίες του. Εδώ τις Άγιες μέρες του Πάσχα αγαλλιάζει η ψυχή του ανθρώπου, η ψυχή του ανθρώπου, ακούγοντας τη μελωδία “Ω Γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνο”. Ύμνοι απαλοί δοξαστικοί μιας λαμπριάτικης Κέρκυρας στην κορύφωση της άνοιξης.
Οι εκδηλώσεις του εορτασμού αρχίζουν μέρες πρώτα με την μεγάλη λιτανεία “τ’ Αγίου” την Κυριακή των Βαΐων. Ο Άγιος Σπυρίδωνας, προστάτης του νησιού, λιτανεύεται τέσσερις φορές το χρόνο σε ανάμνηση αντίστοιχων θαυμάτων που “η Χάρις” του έκανε για να διασωθεί ο κερκυραϊκός πληθυσμός. Λιτανείες που έχουν καθιερωθεί από τα χρόνια της Βενετοκρατίας στα Επτάνησα για να δοξαστεί ο Άγιος με αφορμή την παρέμβασή του για απαλλαγή του νησιού από σιτοδεία και επιδημίες πανούκλας, καθώς και από τη σωτήρια παρέμβασή του να διασωθεί το νησί από την τελευταία προσπάθεια των Τούρκων να το καταλάβουν…
… Οι εκδηλώσεις στην Κέρκυρα δε τελειώνουν, όπως και οι απολαύσεις, που προσφέρει το νησί απ’ άκρου εις άκρο μία τόσο ωραία εποχή στην καρδιά της άνοιξης που ανθίζουνε τα ρόδα και οι πασχαλιές.
85 σελ.

Το βιος του Μάρκου Λαοπόδη
Στα μέσα του εικοστού αιώνα: Από τα ερείπια, του πολέμου άρχισε μία νέα πραγματικότητα χωρίς το παλιό αρχοντολόι στα επτάνησα. Οι περισσότερες περιουσίες χάθηκαν τα “τζάκια” καταργήθηκαν.
Πολλές από τις οικογένειες των αρχόντων είχαν σβήσει οριστικά, όχι σαν συνέπεια του πολέμου, αλλά γιατί κατά κάποιο περίεργο τρόπο τις βάραινε, μία βαριά κατάρα “ακλέριας”.
Πολλοί απ’ αυτούς δεν είχαν τεκνοποιήσει και δεν υπήρχε σειρά διαδοχής για να κληρονομηθούν οι περιουσίες τους ή ό,τι είχε απομείνει απ’ αυτές.
Η “θεία δίκη” όριζε ώστε αυτοί, που άνομα και άδικα στις περισσότερες περιπτώσεις, είχαν πλουτίσει και είχαν εκμεταλλευτεί, όσο δεν παίρνει τους φτωχούς χωριάτες να μη χαίρονται “τα πλούτια τους”, ενώ, από την άλλη πλευρά, οι ταλαιπωρημένοι κι αδικημένοι χωρικοί να χαίρονται παιδιά κι εγγόνια. Τα ονόματα των πλούσιων φαμελιών χάνονταν κάτω από τις αδικίες που είχαν κάμει και είχε χαθεί το “έχει” των φτωχών αγροτών. Ο άρχοντας Μάρκος Λαοπόδης έσβησε κι αυτός από την ακλέρια μες στην αποστροφή Θεού κι ανθρώπων.
Κανένας δεν νοιάστηκε γι’ αυτό το χαλασμό, όπως αιώνες τώρα κανείς δεν νοιαζόταν για το χαλασμό που γινόταν σε βάρος των φτωχών ανθρώπων. Η κοινωνία τράβηξε το δρόμο της.
190 σελ.

Μελωδία κρυστάλλων
“Αλήθεια, μας ξεχνάνε τα δάκρυα, που εμείς τα αγαπάμε; Μήπως η ομορφιά του παραμυθιού αρχίζει εκεί που τα άψυχα μιλάνε; Κι είναι τόσο ωραία στ’ ακούσματά τους τα παραμύθια! Πολλές φορές πιο όμορφα από την πραγματικότητα, που στυγνή μας παρουσιάζει την αλήθεια”.
Ρομαντισμός και νοσταλγία σε πέντε ιστορίες που συνταιριάζουν τις αισθήσεις με αγαπημένα, από τα παιδικά χρόνια, αντικείμενα.
Αντικείμενα που φέρνουν στη μνήμη σκηνές από την παιδική ηλικία και μας προσκαλούν σ’ ένα “χορό των αισθήσεων”, ανασύροντας στο συνειδητό και ενισχύουν τη διάθεση του αφηγητή που αναπολεί στιγμές κεφιού και χαράς.
… “Ο συνδυασμός της κίνησης, των κρυστάλλινων ήχων και των ζωηρών χρωματισμών των γλυκόπιοτων κερασμάτων δημιουργούσαν μιας εικόνα γιορταστική και χαρούμενη. Ένα μικρό πανηγύρι συντελούταν στην παιδική ψυχή μου, φωτισμένο πολύχρωμα από τις ανταύγειες των μικρών ποτηριών”.
102 σελ.

Σαν παλιό σινεμά
Αυτό το έργο πρέπει να το ξαναδούμε
Οι παλιές ασπρόμαυρες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές που μας δίδαξαν για τη ζωή, για την κοινωνία, μας γέμισαν αισιοδοξία, χαρά, συναισθήματα λύπης, συμπόνιας, αγάπης κι έρωτα και που ευτυχώς δε μας λείπουν ποτέ. Ευτυχώς που τροφοδοτούν τη μνήμη μας και προσφέρουν στις επόμενες γενιές τα μηνύματα του τότε… Το ίδιο όμορφα και νοσταλγικά ανακαλούνται στη μνήμη μας άνθρωποι της παλιάς γειτονιάς, βιοπαλαιστές σε επαγγέλματα που έχουν πια εξαφανιστεί. Μας συνδέουν με το παρελθόν και αποτελούν διέξοδο σε στιγμές σημερινές, έντασης και άγχους, ελαφρύνοντάς τες.
38 σελ.

Είμαι ερωτευμένος μαζί σου γιατί…
Μία πανδαισία χρωμάτων με έντονες πινελιές στον καμβά του μεγάλου έρωτα, του ανεπανάληπτου, που όταν έρχεται μας συνεπαίρνει, μας εμπνέει και μας κάνει να νοιώθουμε ανίκητοι.
Κείμενα πεζά, ποιητικά και κάτι παραπάνω… ερωτικά.
Ιδανικό για να χαριστεί στο πρόσωπο που εμπνέει τον έρωτά.
Ένα δυνατό συναίσθημα , ο έρωτας, εκφρασμέςνος με εκατόν εξήντα έξι και τρεις λόγους.
63 σελ.

Νικηφόρος Μαρνιέρι, χρονικογράφος του αυτοκράτορα
Ο χρονικογράφος του Αυτοκράτορα μας ταξιδεύει, αιώνες πριν, όταν το 1437 ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Η’ και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ, ταξιδεύοντας προς τη Δύση, για αναζήτηση συμμαχιών, προς διάσωση του Βυζαντίου, σταμάτησαν στη Νήσο των Κορυφών, το σταυροδρόμι Δύσης-Ανατολής. Τελέστηκε στο νησί Μέγα Αρχιερατικό συλλείτουργο για ευόδωση των σκοπών της αποστολής.
Ο ναύτης Νικηφόρος Μαρνιέρι γίνεται ένας από τους πρώτους λάτρεις των ομορφιών της νήσου. Ένα εσωτερικό κρεσέντο τον μετατρέπει σε έναν αξιόλογο χρονικογράφο των ιστορικών και μη, γεγονότων της περιόδου…
“Βουτάω λοιπόν το φτερό στη μελάνη και αραδιάζω στη χάρτα μου γραμμές και γραμμές με όσα σπουδαία παρατηρώ να γίνονται και να λέγονται γύρω μου καθημερινά. Βουτάω περισσότερο την γραφίδα αυτή στο μυαλό μου και γράφω με περίσκεψη τα πιο σημαντικά που νομίζω, κι αυτό με ξεκουράζει, με κάνει να αισθάνομαι ότι είμαι κι εγώ σπουδαίος ανάμεσα σε σπουδαίους που μ’ έταξε η μοίρα να υπηρετώ…
Στο νησί που κράτησε τον Οδυσσέα κοντά του, στην Κορυφώ, Κόρκυρα, Κορφού και στο δυνατό έρωτα δεν μπόρεσε να αντισταθεί ούτε ο Νικηφόρος Μαρνιέρι, που εγκαταλείπει κάθε τι, ακολουθώντας πρωτόγνωρα συναισθήματα.
72 σελ.

Εκτός των τειχών
(1530-1537)
… στα χρόνια εκείνα το νησί του Ιονίου διαμορφωνόταν σε πόλη, μια πόλη που δεν είχε ακόμη περιτειχιστεί. Χρόνια αποτρόπαια που επικρατούσε η αναρχία στις θάλασσες και ο τρόμος της πειρατείας.
Βενετοί και Τούρκοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Γενουάτες, Ιωαννίτες και Σταυροφόροι Ιππότες, χορεύουν όλοι μαζί το ζαλιστικό μπάλο του πλιάτσικου, της ανθρωποσφαγής και του δουλεμπορίου.
Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ο Αντρέα Ντόρια, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, με τους ανταγωνισμούς, τα μίση, τα πάθη, τα εγκλήματα αλλά και την πολεμική τους ιδιοφυΐα, εγκαταλείπουν τα σκονισμένα ράφια της Ιστορίας και διαδραματίζουν ρόλους στη νουβέλα “εκτός των τειχών” της Κορυφώ.
Η νήσος Κόρκυρα λεηλατείται και κατακαίγεται, απ’ άκρου σ’ άκρο, εκτός των τειχών.
Κι όμως ένα μικρό κορίτσι που ζει σ’ αυτό το σκηνικό του ολέθρου, θ’ ακολουθήσει μια άλλη πορεία…
120 σελ.

Πηγές: Biblionet, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, Έψιλον

Related posts:

Χρυσάνθη Κόζα Ελένη Θωμά Χρήστος Κατιάκος Δήμητρα Τσουπλάκη Διονύσης Μαρίνος Αποστολία Γκιριτζιώτη Χρήστος Γεωργιάδης Γιάννης Ζελιαναίος Κέλλυ Νικολαΐδου Αριάδνη Καλοκύρη