Αντώνης Περδικάρης

Το απέραντο του ονείρου – Αντώνης Περδικάρης

Μέσα από τις σελίδες της επιχειρώ με σεμνότητα να σας ταξιδέψω με τα δικά μου μάτια και την ψυχή μου. Να γυρίσω το χρόνο πίσω, στην εφηβική ηλικία και να σας ιστορήσω μια αγάπη φανταστική τραγουδώντας μόνο για χάρη της! Μια αγάπη τόσο αγνή που να αναπνέει μόνο για χάρη μου. Πόσοι από εμάς δε πλάσαμε με τη φαντασία μας μια αγάπη ονειρεμένη; Με τους στίχους μου περιγράφω τις μεγάλες αδικίες της ζωής, τον απέραντο πόνο του αποχωρισμού που δυστυχώς αποτελεί βίωμα όλων όσων αγάπησαν πολύ! Κάθε μια αγάπη κουβαλά το δικό της Σταυρό και, πρέπει να ανεβεί το δικό της Γολγοθά μόνη χωρίς καμιά βοήθεια. Είναι μοιραίο οι μεγάλες αγάπες να βρίσκουν πάντα μπροστά τους τραχύ ανηφορικό δρόμο γεμάτο αγκάθια.

Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2014, 135 σελ.

Ονειρο-κατασκευαστής – Αντώνης Περδικάρης

– Πώς δομείται ένα όνειρο;
Πώς μαθαίνεις να ψιθυρίζεις στον άνεμο;
– Μόνο αν γίνεις άνεμος και εσύ,
μόνο αν ντυθείς ο ίδιος όνειρο.

Ταξιδευτής άνεμος λοιπόν, πολύπαθος Οδυσσέας δίχως την Ιθάκη, νοσταλγός και ερωτευμένος με ένα σύννεφο. Θα δρασκελίσει τα νερά του χρόνου, θα θησαυρίζει από τις αυλακιές θραύσματα του μέσα ουρανού και θα σμιλέψει στο χαρτί εκείνο που σβήνει σαν μολυβιά και χάδι το σούρουπο στον ουρανό.

Μια κόρη χλωμή, μία Σελήνη-οδηγός θα σκορπίσει ψιθύρους στα κύματα, θα παίξει κρυφτό με τους γλάρους και θα χαθεί πίσω από το σύθαμπο. Και ο ποιητής με την αξίνα της καρδιάς θα συλλαβίσει την αμμουδιά, τον ήλιο, τους μαγεμένους γλάρους που τρέχουν ξοπίσω της.

Μέχρι το τραγούδι του να ξεκλειδώσει το πεντάγραμμο των κυμάτων και τα γαλανά τετράδια των ερώτων. Μέχρι οι νότες να σπρώξουν απαλά την αγάπη… και να μας χωρέσει.
… Μόνο αργά το βράδυ, λίγο πιο κάτω, πριν, πριν γείρουν τα ερωτευμένα μάτια φιλί να δώσουν στο Αιγαίο, σε μια παλιά γειτονιά, σε ένα παλιό καμιόνι, δυο χλωμά παιδιά από το χθες θα κρύψουν στις τσέπες τους σβόλους και σκόνη. Πολυκαιρισμένα θα τα βρει ο ποιητής, θα τα δέσει με την αρμύρα της θάλασσας και θα τα ταξιδέψει πάνω στη φτερούγα ενός γλαρόπουλου. Και όλο θα γέρνει πίσω να ρωτά: Λένε αλήθεια τα πουλιά του κόσμου;
Γιώτα Αθανασίου
φιλόλογος, ποιήτρια

Ποίηση, Carpe Librum, 2015, 128 σελ.
Ποίηση, Ιδιωτική Έκδοση, 2017, 104 σελ.

Νυχτερινό τραγούδι – Αντώνης Περδικάρης

Τα όνειρα πλάθονται, ως εναλλαγές ερώτων και κυμάτων, που διαπλέουν του ορίζοντος την πλάνη και του ασφαλούς την ενασχόληση, με τον ανθρώπινο πόνο. Σε καιρούς που η αρμύρα χείλη κατατρέχει και ψυχές και το αλάτι πληγές πονά και αναμνήσεις ταξιδεύει, ο ποιητής μάρτυρας ταξιδευτής και κατασκευαστής ονείρων, δείχνει την ρότα και τολμά να ναυπηγήσει ένα ποιητικό σκαρί όμοιο με την γοργόνα και με το μεγαλείο της θαλάσσης.

Ποίηση, Αρισταρέτη, 2016, 150 σελ.

Το απέραντο του ονείρου – Αντώνης Περδικάρης

Βράδιασε στην πόλη βράδιασε
άγονες γραμμές,
περιμένουνε στο τίποτε
έρημες καρδιές.

Αστέρια μέτρα κι ουρανό
μαζί μου να πλαγιάσεις,
βάλε σημάδι φωτεινό
το δρόμο να μη χάσεις.

Γαλάζιο κύμα κι ουρανό
γρήγορα να περάσεις,
και το γλυκό το δειλινό
να με σφιχταγκαλιάσεις.

Αστέρια μέτρα κι ουρανό
μαζί μου να πλαγιάσεις,
βάλε σημάδι φωτεινό
το δρόμο να μη χάσεις.

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017, 86 σελ.

Προσκυνώντας μια γοργόνα – Αντώνης Περδικάρης

Ταξιδεύουμε μέσ’ από τους στίχους του ποιητή… Βλέπουμε τον κόσμο με τα δικά του μάτια, αλλιώτικο, διαφορετικό. Είναι που οι ευαίσθητες αισθήσεις του συλλαμβάνουν διαφορετικούς ήχους και μηνύματα. Σε τούτο το ταξίδι όλα είναι πρωτόγνωρα! Γνωρίζουμε άγνωστους ήχους, ασυνήθιστες φωνές, ποικίλα χρώματα, τόπους μαγικούς!

Μέσ’ από τη διαρκή αναζήτηση της Αγάπης, μοιραζόμαστε με τον ποιητή όλα τα συναισθήματα που κουβαλάει: την αγωνία του, τη λαχτάρα του, τους πόθους του, την απόγνωση της μοναξιάς του και δοκιμάζουμε την αντοχή του.

Αλήθεια! Πόσο καιρό, άραγε, μπορεί να ψάχνει κανείς; Ν’ αναζητά την Αγάπη
“στις φεγγαρόλουστες νυχτιές
στα όμορφα ακρογιάλια…”,

Πόσο κρατάει η αναζήτηση; Μια αιωνιότητα; Ο ποιητής δε βαρυγκομεί, δεν απελπίζεται. Αρπάζεται απ’ το κουράγιο και ψάχνει, περιμένει… Ακουμπά στην Αγάπη για να πάρει δύναμη… Και καθώς αγναντεύει στην άκρη του ορίζοντα την απρόσμενη Ελπίδα, πιότερο πεισμώνει, δεν αφήνει ποτέ τ’ όνειρο.
Eικονογράφηση: Εύα Πελεκίδου

Ποίηση, CaptainBook.gr, 2017, 206 σελ.