Αρια Αθανασάκη

Το ξωτικό – Άρια Αθανασάκη

Εφαλτήριο της συγγραφικής αυτής κατάθεσης σκέψεων, πληροφοριών και συναισθημάτων, υπήρξε η αγάπη μου για τα παιδιά και για τα ζώα. «Το Ξωτικό» είναι μια ιστορία με λογοτεχνικό ύφος και μανδύα αλλά ταυτόχρονα έχει περιεχόμενο και λόγο που αφορούν στα «κατατρεγμένα» απ’ τους ανθρώπους, ζώα. Αυτά που ενώ προϋπήρξαν της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη Γη, δεν απολαμβάνουν απ’ αυτό, κανενός είδους σεβασμό στα δικαιώματα αλλά και στην καθολική τους ύπαρξη. Ως άλλοι δούλοι, αιώνιοι αυτή τη φορά, θυσιάζονται στο βωμό της σαθρής ανθρωπότητας που προτάσσει το κέρδος έναντι της ίδιας της ζωής!

Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε με μια ελπίδα: Nα αφυπνίσει συνειδήσεις, να διδάξει την ενσυναίσθηση, το σεβασμό και την αγάπη στους νέους αλλά και να προβληματίσει τους μεγαλύτερους, για τα ζώα αλλά όχι μόνο γι’ αυτά! Για κάθε αδύναμο και ανυπεράσπιστο πλάσμα του κόσμου αυτού! Γιατί όλα τα έμβια πλάσματα ως, αδιαμφισβήτητα, συναισθανόμενα όντα, αξίζουν την αγάπη και τον σεβασμό μας.

Δικαίωσις – Άρια Αθανασάκη

Μια ιστορία βγαλμένη απ’ το χρονοντούλαπο, πασπαλισμένη με δραματικό ρομαντισμό, γεμάτη από αγνά συναισθήματα της ήβης που άλλοτε ανθούν κι άλλοτε πλήττονται. Άνθρωποι ηθικοί αλλά και άλλοι «ανήθικοι» σύμφωνα με τα δεδομένα κοινωνικά στερεότυπα, μπλέκουν τις ζωές τους, πονούν, ερωτεύονται, πληγώνονται, ελπίζουν και συνεχίζουν της ζωής και της καρδιάς τα καλέσματα, χτυπημένοι ενίοτε απ’ της μοίρας τα προστάγματα! Η Μάρθα, το κεντρικό πρόσωπο, μια μοιραία γυναίκα, ανυπότακτη στους κανόνες που ορίζει το μικρό και συντηρητικό χωριό της, πορεύεται διαφορετικά απ’ τις άλλες γυναίκες καθώς ο έρωτας παίζει πρωταρχικό ρόλο στη ζωή της και η έννοια της ηθικής ορίζεται μέσα από τα «θέλω» της και όχι τα «πρέπει» της κοινωνίας για το ρόλο της γυναίκας. Ο χαρακτήρας της, η φιλοσοφία ζωής της, οι συμπεριφορές της, επηρεάζουν και επιδρούν καταλυτικά στις ζωές των άλλων που εμπλέκονται μαζί της είτε ως αδέρφια, είτε ως γονείς, εραστές, σύζυγοι…

Το Τίμημα – Άρια Αθανασάκη

«Ένας έρωτας ανεκπλήρωτος, άρα πιο δυνατός, ο πόνος της αγάπης που δεν αγαπήθηκε όσο θα ήθελε, οι μυρωδιές της βρεγμένης Κρητικής γης που αποπνέουν ελευθερία, καθαρότητα αλλά και τη βίαιη κι ορμητική τρέλα του Κρητικού νου που μπρος το άδικο και το στρεβλό, παραλογίζεται, ήρθαν κι έδεσαν και μπόλιασαν τις σελίδες του μικρού αυτού αποκυήματος σκέψεων, συναισθημάτων, εικόνων και λόγων. Ένα ταξίδι στην ύπαιθρο, ένα ταξίδι ψυχής του ήρωα μου, του ανόθευτου από την πλάνη του πολιτισμού, Γιώργη, που ξέρει να ακολουθεί της ψυχής του το πρόσταγμα και μπορεί να πληρώνει αδρά της τιμής του το Τίμημα, χωρίς βαρυγκώμιες και λόγια πολλά που δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του….»,