Από τις ευαίσθητες δραστηριότητες του, τόσο στον Εικαστικό χώρο, όσο και στην Λογοτεχνία. Η συγγραφική του προσφορά, πέρα από τα τοπικά περιοδικά και εφημερίδες, απλώνεται με τα κείμενά του σε υπέροχα Λευκώματα. Σε συνεργασία με τον Μ. Πόρναλη έχει δημιουργήσει για την πόλη και το βουνό μας, θαυμάσιες συγγραφικές εργασίες, γεμάτες αγάπη και γοητεία.
Ο ψίθυρος της ομίχλης (2018), Ήβη
Συλλογικά έργα
Πήλιο, φίλεμα Θεού (1999), Pornalis Publications
Ο ψίθυρος της ομίχλης – Άρης Βολιώτης
Μια μοναχική γυναικεία μορφή, ταξιδεύοντας νοερά εμπρός – πίσω στον χρόνο, πλάθει εικόνες μοναδικές και άφθαρτες. Σκηνές καθημερινότητας στην πόλη του Βόλου αλλά και σε ένα πολύμορφο σκηνικό χωριού. Έθιμα. Ξεχασμένα επαγγέλματα, εικόνες τρυφερές, αλλά και άλλες που αφορούν τον σκληρό αγώνα της ζωής, για επιβίωση. Ο χρόνος είναι απροσδιόριστος. Υπάρχει η αίσθηση, πως όλα ξετυλίγονται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Κι αυτό μέσα από μοναδικές έντονες εικόνες, μιας περασμένης ζωής.
Μέσα στις σελίδες, τρέχει μια υπέροχη αλλά σύγχρονα και τραγική ιστορία αληθινής αγάπης. Αφήνει τον αναγνώστη με το ερώτημα αν είναι ή όχι πραγματική. Δύο άνθρωποι που ζουν την μαγεία των αισθημάτων και των αισθήσεων μέσα στην μαγεία των στιγμών. Και στο τέλος μια τραγική στιγμή που διακόπτει το όνειρο.
Ένας φανταστικός συμβολισμός όταν στο Νοσοκομείο, από την κλίνη του ύστερου ψίθυρου αγάπης και πόνου, «Αυτή», παίρνει το λευκό σεντόνι. Μέσα στον άφατο πόνο και την απελπισία της, από την απώλεια του αγαπημένου θα στρώσει πάνω στο σεντόνι την καλή φορεσιά της. Θα κόψει από το σεντόνι με αυτή για μέτρο και θα ράψει ένα ρούχο και με αυτό θα πορευθεί τον υπόλοιπο βίο της.
Κυρίαρχη παντού η μοναξιά. Μέσα στον ψίθυρο που αφήνει η ομίχλη.
Αφηγήσεις, Ήβη, 2018, 154 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ήβη
