Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με την ποίηση και το τραγούδι. Μελέτησε κλασικό τραγούδι και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1996 έγραψε τους στίχους και τραγούδησε με τον Γιάννη Παλαμίδα στο δίσκο “Στης νύχτας το φως”, που τη μουσική έγραψε ο Παναγιώτης Μάργαρης. Τραγούδησε το ανέκδοτο έργο του Νότη Μαυρούδη, Νυχτολόγιο χειρός, σε ποίηση Κώστα Καναβούρη. Στίχους της τραγούδησαν η Σαββίνα Γιαννάτου, η Μελίνα Κανά, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Σοφία Παπάζογλου, σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη. Μετέφρασε Σαπφώ, Παλατινή Ανθολογία και το Άσμα Ασμάτων, για την παράσταση “Τα ιερά τραγούδια του έρωτα” σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη και σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Νοέμβριος 2000). Ποιήματά της εκδόθηκαν με τον τίτλο “Μπετόν Αγγέλου” (Εκδόσεις Οδός Πανός). Με τον τίτλο Gosamui κυκλοφόρησε τραγούδια της (2003, Δίκτυο). Στίχοι της μελοποιήθηκαν από τον Νίκο Μαμαγκάκη για τον δίσκο “Δρόμοι της νύχτας” (2002, Δίκτυο). Έχει πραγματοποιήσει συναυλίες παρουσιάζοντας Αναγεννησιακά τραγούδια, τα 20 τραγούδια του Ελληνικού λαού του Γιάννη Κωνσταντινίδη, καθώς και τραγούδια σύγχρονων Ελλήνων και ξένων συνθετών. Ως τώρα έχει συμμετάσχει σε εννέα δισκογραφικές παραγωγές, με στίχους, μουσική και ερμηνεία. Έχει εμφανιστεί σε πολλές συναυλίες. Παράλληλα εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση.
Μπετόν Αγγέλου (2003), Οδός Πανός
Εν δρυμώ ξύλον (2016), Το Ανώνυμο Βιβλίο
Εν δρυμώ ξύλον – Αθηνά Καραταράκη
Που ν’ αφήσω αυτή τη νύχτα;
Μέσα μου περισσεύει.
Βγαίνουν από το στόμα τα φτερά της.
Που με πηγαίνει η μέρα;
Με λάμες στις φτέρνες με τρυπάει
Διωγμένη μέσα στο πλήθος των διωγμένων.
Πως περισσεύω απ’ όλα τα τοπία;
Πώς γέρνω έξω από τα χρόνια;
Κι οι λέξεις βγαίνουν
Μέσα από τη χαλασμένη άρπα του κόσμου σκέλεθρα.
Ποιανού η φωνή το αίμα τους θα υφάνει;
Όμως εσύ μη μου δίνεις το σκοτάδι που σου ζητάω
Έτσι πεσμένη πάνω στις λέξεις να θρηνώ Σαν ένας λόφος που του κλέψανε τα ερείπια.
Ποίηση, Το Ανώνυμο Βιβλίο, 2016, 86 σελ.
Μπετόν Αγγέλου – Αθηνά Καραταράκη
«Βράδυ Σαββάτου η Billie Holiday στην τηλεόραση»
Γυναίκα με τα θλιμμένα μάτια
σε άλαλο δάσος τρομαγμένες ανεμώνες
Ξυλοκόπος καιρός σε παίρνει στο κατόπι.
Από τα δάχτυλά σου ορμούν σιτοβολώνες.
Στο στέρνο σου μιά έρημος διατάζει
μεσάνυχτα να την διαβεί όποιος κινήσει.
Μεσάνυχτα διαβαίνουν οι λύκοι των ουράνιων τραυμάτων.
Φτερούγες της λαλέουσας σιωπής
αν ίσως δες το βάλτο
με τα χέρια ψηλά
απέναντι από θανάσιμο καθρέφτη
Γυναίκα που απόχτησες τον εαυτό σου
πιο πέρα απ’ τη σαγήνη των περάτων
Μπορείς το ρήμα να ερμηνεύσεις
το χτες ως τέλος να διακρίνεις
τη βέρα σκύβεις να μαζέψεις
και πνίγεσαι στα ρέματα της κλίνης.
Ποίηση, Οδός Πανός, 2003, 63 σελ.
Πηγές: Biblionet, Το Ανώνυμο Βιβλίο, Οδός Πανός
