Εργάζεται στον τομέα Υγείας όμως η μεγάλη της αγάπη είναι η γραφή. Έχει το προσωπικό της blog Μπέττυ Κούτσιου και παράλληλα αρθρογραφεί σε αρκετά site στο διαδίκτυο όπου μοιράζεται καθημερινά τις σκέψεις της με τον κόσμο. Συμμετείχε σε τρία Ανθολόγια ποίησης και γράφει ασταμάτητα γιατί είναι αναγκαίο όπως και οι ανάσες της.
Η ίδια λέει: “Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές. Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω. Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.”
Μια μοναξιά που την έλεγαν ευτυχία (2020), Όστρια Βιβλίο
Συλλογικά έργα
Το ακρωτήρι της λύπης (2019), Locus 7 – Άλλωστε
Μια μοναξιά που την έλεγαν ευτυχία – Μπέττυ Κούτσιου
Η γραφή είναι ένας μικρός θάνατος. Δεν συγκρίνεται η στιγμή που θα νιώσεις ότι η ψυχή σου ξεκολλάει από το σώμα σου. Είναι ένας μακρόσυρτος θάνατος που καταλήγει σε έναν οργασμό και εκεί ξεψυχάς. Κάθε φορά που γράφεις αφήνεις κι ένα κομμάτι από τη σάρκα σου πάνω στο χαρτί, γεννάς αντοχές, ξυπνάς ηφαίστεια που κοιμούνται. Γεννιέσαι και εσύ μαζί με τη γραφή. Αφήνεσαι, πονάς, κλαις, γελάς. Η γραφή είναι απομόνωση. Είναι προσευχή. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου, ο γυμνός εαυτός σου. Μην σκεφτείς τι θα σκεφτούν, μην σκεφτείς τι θα σε πούνε. Ας σε πούνε τρελό, δεν πειράζει. Όσοι δεν καταλάβουν πάλι τρελό θα σε έλεγαν. Κανένας δεν έγραψε ποτέ με το καλύτερό του κουστούμι φορεμένο. Με τα κουρέλια μας φορεμένα γράφουμε, με τα σκισμένα μας ρούχα με τα μπαλώματά μας γράφουμε. Με τα δάχτυλα βουτηγμένα μέσα στη σάρκα.
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2020, 222 σελ.
Πηγές: Biblionet, Όστρια Βιβλίο
