Χρήστος Χαρατσάρης

Αγάπη, η αιώνια πόλη
Η συνάντηση δύο φίλων, ύστερα από πολλά χρόνια, μέσα στο καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο ιερό νησί της Πάτμου. Ο ένας, ο μοναχός Νικόλαος, και ο άλλος, ο Δημήτρης, που κουβαλάει ένα μεγάλο βάρος στην ψυχή του για τη γυναίκα που εγκατέλειψε κάποτε. Και κάπου ανάμεσα μια γυναίκα, η Σαβίνα, και ο ανομολόγητος έρωτάς της για το μοναχό Νικόλαο.
Ναρκωμένες για χρόνια ερωτικές επιθυμίες ξυπνούν, παλιές αγάπες πασχίζουν να ξαναβρούν το δρόμο τους, και όλα αυτά σε έναν τόπο όπου παντού δεσπόζει η φιγούρα του Ασκητή Αγίου.
Μια ερωτική ιστορία με σκηνικό την πίστη, την ελπίδα, μα κυρίως την αγάπη, που οδηγεί στην υπέρβαση ακόμα κι αυτής της ίδιας της ύπαρξης…
Καραβάνια φωτός διέσχιζαν τους δρόμους της, ενώ οι πύλες της ήταν ολάνοιχτες κι είχαν τα βλέμματα της Φιλίας, της Μεταμέλειας και της Αγάπης. Πλήθος ονείρων τριγυρνούσαν παίζοντας με μορφές παιδιών λευκοντυμένων, ενώ η θάλασσα σαγήνευε τα τείχη της που έσκυβαν να δροσιστούν στην αγιασμένη της φωτιά. Στο πρόσωπο της Νέας Πόλης τα πάντα καθρεφτίζονταν διάφανα χωρώντας κόσμους άπειρους και παίρνοντας πνοή από αγάπη αληθινή και ηλίου μεγαλείο. Τίποτε δεν θα έσβηνε ποτέ στην πόλη ετούτη κι ο θάνατος ο ίδιος θα βούλιαζε μέσα στον βούρκο του και θα τον κατάπινε η σκιά του, καθώς είχε χωρέσει στη Νέα Πόλη και στις εποχές του ατελείωτου φεγγαριού που γκρέμιζε τον Γολγοθά και ύψωνε την Ανάσταση…

Στην Αφρική του μύθου
Η ανάσα του ποταμού Ζαμβέζη
Ο Ήλιος πια είχε αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της δύσης, παρ’ όλα αυτά η ζέστη ήταν ακόμα αρκετή.
Η γοητεία που ανέδιδε το πρόσωπο της γυναίκας ήταν έντονη. Γύρω στα τριάντα πέντε, μέτρια στο ύψος, αλλά το πρόσωπό της ήταν ένα κομψοτέχνημα. Είχε μαύρα κοντοκουρεμένα μαλλιά και μάλλον τα πιο εκφραστικά μαύρα μάτια που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς. Τα χαρακτηριστικά της ήταν λεπτά και το γενικότερο παρουσιαστικό της πρόδιδε μια σπάνια φινέτσα.
Μάλλον η Ίρμα δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του, γιατί συνέχιζε να παρακολουθεί την καμηλοπάρδαλη στο απογευματινό της φαγητό. Το κορμί της γυναίκας είχε πάρει και αυτό θαρρείς μια στάση μυστηριώδη. Όπως το ύφος της έτσι και το κορμί της, θύμιζαν μέσα στη σαβάνα ένα τεράστιο ερωτηματικό καθώς κοιτούσε το ζώο. Τη στιγμή εκείνη θα ήθελε, όπως την κοιτούσε, να μπορούσε να την αποτύπωνε πάνω σε έναν αιώνιο καμβά!
Αυτή η σκηνή που παρακολουθούσε ήταν ακόμα μία αποκάλυψη μπροστά στα μάτια του. Η γυναίκα ερωτηματικό, κοιτούσε την αυτοκράτειρα της ζούγκλας, που χόρταινε την πείνα της, μια εικόνα που ούτε χίλιες λέξεις δεν μπορούσαν να την περιγράψουν.
Το μεγαλείο του “κάδρου” συμπληρωνόταν από το πέταγμα των παράξενων πουλιών της Αφρικής κι από τον αφέντη Ήλιο, που έβαφε το σύμπαν με χρυσοκόκκινες πινελιές.

Πηγές: Biblionet, Πνοές Λόγου και Τέχνης, Εμπειρία Εκδοτική

Related posts:

Ευαγγελία Θώμου Αρχοντούλα Α. Διαβάτη Νάντια Δρακούλα Ελένη Πορτάλιου Καλλιόπη Αλεξιάδου Διονύσης Σγούρος Ανέστης Πλουμής Αιμηλία Μπέλμπα Εστα Ράζου Δήμητρα Ψυχογυιού