Χρήστος Ξανθάκης

Ελληνες λογοτέχνες

Ο Χρήστος Ξανθάκης γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας και είναι δημοσιογράφος.
Ζει στην Αθήνα μαζί με τη Λήδα και τους γάτους Γορδούλη και Σουπιό. Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων “Μια παρτίδα πόκερ” και τις ποιητικές συλλογές “Οι αόρατοι άνθρωποι”, “Ξένα – Μοντέρνα”, “Βερολίνο” και “Τζαζ”.

Διηγήματα
Μια παρτίδα πόκερ (1996), Δίαυλος

Ποίηση
Οι αόρατοι ανθρώποι (2000), Οδός Πανός
Ξένα, μοντέρνα (2005), Οδός Πανός
Βερολίνο (2015), Ιωλκός
Τζαζ (2018), Ιωλκός

Συλλογικά έργα
Παράξενες ιστορίες με γάτες (2018), Κύμα

Μεταφράσεις
Van Oudtshoorn, Nic, Το αλφαβητάρι του μπαρόβιου (1995), Δίαυλος

Μια παρτίδα πόκερ – Χρήστος Ξανθάκης

Στον κάτω κόσμο δεν έχει θάλασσα. Ο Παύλος κοίταζε πάντοτε το λιμάνι. Θα μπορούσε να βγει με τη βροχή στο μπαλκόνι, ουρλιάζοντας “Ο-ΛΥ-ΜΠΙΑ-ΚΟΣ”. Oι γείτονες θα καταλάβαιναν. Η θάλασσα θα έκανε πως ακούει. Θα έκλεινε την τζαμόπορτα, να κάνει την ένεση, να δει το κύμα και τις σταγόνες. Αλλά τώρα, ήταν εκεί που δεν είχε θάλασσα. Ήθελε νερό, αλλά κοίταζε τη λάβα. Συμβαίνουν αυτά στους πεθαμένους. Γνήσιος εκπρόσωπος της Generation-X, ο Χρήστος Ξανθάκης δεν είναι βέρος Αθηναίος. Παρ’ ότι τελείωσε το Φυσικό Αθηνών με Λίαν Καλώς, εγκατέλειψε την επιστήμη προς χάριν της δημοσιογραφίας. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να ταλαιπωρείται.

Διηγήματα, Δίαυλος, 1996, 86 σελ.

Οι αόρατοι ανθρώποι – Χρήστος Ξανθάκης

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Σε μια σταγόνα βροχής
θα κλείσω τα υπάρχοντά μου

Να ταξιδέψω
από τα σύννεφα στο χώμα

Ποίηση, Οδός Πανός, 2000, 54 σελ.

Ξένα, μοντέρνα – Χρήστος Ξανθάκης

«I’m a bumblebee»
Είμαι μια μέλισσα
παντού πάω
πετάω δεξιά κι αριστερά
μαζεύω χυμούς, φτιάχνω ζάχαρες
Είμαι μια μέλισσα
τα χείλη σου είδα
να τα τσιμπήσω έρχομαι
να γίνουν κεράσια.
Eικονογράφηση: Θανάσης Πέτρου

Ποίηση, Οδός Πανός, 2005, 45 σελ.

Βερολίνο – Χρήστος Ξανθάκης

Τι είναι το “Βερολίνο”;
Είναι μια πόλη φανταστική που δανείζεται το χαρακτήρα της από τη Θεσσαλονίκη του ’80, το Σαν Φρανσίσκο του Χάντερ Τόμσον και τον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα.
Είναι μια πόλη που κατοικείται από τα φαντάσματα των φευγάτων, αλλά και εκείνων που καβάλησαν το Τείχος του χρόνου και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι μια πόλη που από τα έγκατά της ξεχύνεται η φωνή της Τζόπλιν, βραχνή και κατανυκτική.
Στο τέλος τέλος, είναι μια ποιητική συλλογή από τον Χρήστο Ξανθάκη, ένα αισθηματικό ημερολόγιο και μια μουσική σύνθεση από σύμφωνα και φωνήεντα και σιωπές.

LE PETIT PRINCE
Ο Μικρός Πρίγκιπας έχει πρόβλημα
το είπανε στα δελτία
δεν είναι καλά ο Μικρός Πρίγκιπας
σας βρίσκεται καμιά απορία;
Ανέβηκε στο μπαομπάμπ
το κλαρί έσπασε
πήγε να παίξει με την αλεπού

Ποίηση, Ιωλκός, 2015, 45 σελ.

Τζαζ – Χρήστος Ξανθάκης

Ποιήματα

Ο τίτλος λέει πολλά. Γιατί στο τέταρτο κατά σειρά ποιητικό βιβλίο του, ο Χρήστος Ξανθάκης αφήνεται στον έρωτα του αυτοσχεδιασμού και παρασύρεται από το αίσθημα της ελευθερίας. Λιγότερο ροκ εν ρολ, περισσότερη τζαζ, λιγότερη συγκέντρωση, περισσότερη φυγή, λιγότερη επιμονή, περισσότερη χαλαρότητα.
Είκοσι ποιήματα που μιλούν για το ναύτη Ιησού, το δισκοπώλη Τζο Στράμερ, τις γάτες (φυσικά τις γάτες!), τα μαύρα μάτια, τον πόνο, τα μυτερά παπούτσια και το θάνατο ενός αγαπημένου φίλου.
Ένα βιβλίο που μοιάζει με μακρόσυρτο σόλο σε ένα μπαρ γεμάτο καπνούς, θορύβους και αναθυμιάσεις αλκοόλ. Περνάει ο ήχος της τρομπέτας πάνω απ’ τους θαμώνες και τους καλεί να σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους και ν’ ακούσουν τους στίχους. Τις λέξεις του αυτοσχεδιασμού, που αναζητούν κρυφά και φανερά μηνύματα, σε έναν κόσμο που διαρκώς καταρρέει και διαρκώς ισορροπεί. Σαν ένα ποίημα που καταβροχθίζει τον εαυτό του, αφήνοντας πίσω του φωνήεντα και σύμφωνα ατάκτως ερριμμένα.
Η “Τζαζ” του Χρήστου Ξανθάκη είναι αυτό το ποίημα, είναι αυτός ο αυτοσχεδιασμός, είναι αυτό το γέλιο και αυτός ο λυγμός.