Σπούδασε Κλασικές Σπουδές και Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου Magister Artium στην κλασική φιλολογία. Εργάζεται ως καθηγήτρια.
Όπως λέει η ίδια:
«Όπως το όνομά μου δηλώνει στα λατινικά, είμαι άνθρωπος σταθερός, με πολλά αποθέματα εγκαρτέρησης και υπομονής. Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, καθώς νιώθω αμήχανα, όταν είμαι έξω από τα νερά μου.
Αν και φαινομενικά κοινωνική, είμαι κλειστός χαρακτήρας, με πολλές ευαισθησίες και αμέτρητους προβληματισμούς. Ασφαλώς είμαι τελειομανής, ενώ διαθέτω ένα ιδιόμορφο χιούμορ.
Θα με βρεις να επιχειρώ να απαλλαγώ πότε από έναν ωμό ρεαλισμό και πότε από έναν αθώο ρομαντισμό… Μου αρέσει η «ησυχία» μου, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου.
Δεν είμαι σίγουρη, αν θα με έκανα παρέα!!!».
Οκτώβρης (2017), Μελάνι
Σιμά στα ασήμαντα (2021), Αρχύτας
Σιμά στα ασήμαντα – Κωνσταντία Φιλίππου
Μου δημιουργεί ευχάριστη έκπληξη που μια νεαρή και ταλαντούχα Κύπρια ποιήτρια, η Κωνσταντία Φιλίππου,
εκτός από τα ποιήματα Της ποιητικής, Της επίκαιρης στιγμής, Των εποχών και Της γης, εκφέρει φωνή για πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Κύπρο, για περιπέτειες και μελλοντικές συνέπειες ευρύτερα.
Μία νέα ποιήτρια, με στίχο ώριμο, μάς θυμίζει να κρατάμε τη Μνήμη της Ιστορίας, της πατρίδας, και ακόμη ότι «ένα έθνος δίχως Μνήμη του χτες, δεν έχει εγγυημένο αύριο». Πρωτότυπα και τα ποιήματά της για τη γυναίκα, με το τί είναι «σημαντικό» και τί «ασήμαντο» στη ζωή της, με τους τόσους ρόλους της που όλο πληθαίνουν στη δίνη της ζωής.
Ως έργο έχει όραμα «να προασπίζεται ένα δίκαιο κόσμο», δίνει υπόσχεση στην πατρίδα, στη γυναίκα, στον
συνάνθρωπο. Η ποίηση παιδεύει την ποιήτρια Κ. Φιλίππου, αλλά και τη λυτρώνει. Η τέτοια ποίηση, τελικά, της πλάθει με τρόπο μαγικό, ισορροπία, τάξη, ουσία –για την ίδια και τον αναγνώστη!
Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης
Ποίηση, Αρχύτας, 2021, 64 σελ.
Οκτώβρης – Κωνσταντία Φιλίππου
«Οκτώβρης»
– Τούτος ο Οκτώβρης δεν λέει να τελειώσει.
Μένος θεϊκό με κατατυραννεί και αναλογίζομαι
ποια να ‘ν’ η αιτία.
Ωσάν υβριστής υπομένω την τίση, μην ελπίζοντας.
Η ελπίδα πολλές φορές με συγκρατεί.
Δεν πρέπει να βασίζομαι σ’ αυτήν. Βασανίζομαι.
Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί για μένα, δεν υπήρξαν
ποτέ.
Τέτοιοι που είναι δεν τους θέλω.
Η λύση τους δεν μου ταιριάζει. Δεν είναι λύση αυτή.
Αλλιώς τη φανταζόμουν τη ζωή.
Από παιδί.
– Τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά.
Δεν μας βολεύει ο Θεός. Μην το ξεχνάς.
Δεν υπάρχουν λύσεις ιδανικές για τον καθένα.
Δεν υπάρχουν θεοί πολλοί για να διαλέξεις.
Το ξέρεις τώρα πια κι εσύ.
Τι φανταζόσουν δηλαδή;
Τότε ήταν αλλιώς. Ήσουνα μόνο εσύ.
Παιδί μου.
Οκτώβρης είναι, θα περάσει. Και μετά θα ξαναρθεί.
Φαίνεται πως είναι η μόνη διέξοδος. Η μόνη λύση.
Διαφορετικά θα πονέσουν κι άλλοι.
Υπάρχουν κι αυτοί οι άλλοι πια.
Ποίηση, Μελάνι, 2017, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μελάνι, Αρχύτας
