Δημήτρης Αντωνίου

Χρωματιστό μαύρο – Δημήτρης Αντωνίου

Μια διακοπή ρεύματος γίνεται η αιτία για να ξετυλιχθεί το κουβάρι.

Ιστορίες παράλληλες, βαθιά ανθρώπινες ή εξωφρενικές, που αποκαλύπτουν κρυφές πτυχές της ζωής των ηρώων ή τα πρωτόγονα ένστικτά τους.

Οι χαρακτήρες, καθημερινοί άνθρωποι που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Όνειρα, επιδιώξεις, αποδοχή ή μη της νέας πραγματικότητας, προσωπικές πεποιθήσεις ή μοιρολατρική συναίνεση, αποξένωση και φόβος.

Μια ιδιαίτερη παρτίδα σκάκι, με ετερόκλητα πιόνια, ασφυκτικά χρονικά περιθώρια και αμφίβολη έκβαση.

Ένα πολύχρωμο παζλ, που αποτυπώνει γεγονότα και συμβάντα από τη ζωή των κατοίκων των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης.

Καταιγιστικό, επίκαιρο, ανθρώπινο, χιουμοριστικό, δραματικό, κοινωνικό, μυστηριώδες.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2018, 248 σελ.

Χάντρες από κεχριμπάρι – Δημήτρης Αντωνίου

Ένα κεχριμπαρένιο κομπολόι. Από τη στιγμή που οι χάντρες του σκορπίζουν στον δρόμο, ένα πλήθος χαρακτήρων εμφανίζεται να συναντά το πεπρωμένο του, ερχόμενο αντιμέτωπο με μια ξεχωριστή κάθε φορά κεχριμπαρένια χάντρα. Άνθρωποι απόμακροι, ρεαλιστές, ονειροπόλοι, φιλόδοξοι, λυτρώνονται σταδιακά από τις εμμονές τους και αντικρίζουν έναν κόσμο διαφορετικό, επιχειρούν ένα αντιληπτικό άλμα κατά τη διάρκεια του οποίου δεν παύουν να εξελίσσονται.
Χωρίς να είναι η χάντρα, αυτή καθ’ αυτή, το έναυσμα για τη μεταβολή, τον εμπλουτισμό ή την κατάρρευση ακλόνητων πεποιθήσεων, ωστόσο σηματοδοτεί -κυρίως ο τόπος, ο τρόπος και ο χρόνος που αυτή βρέθηκε- μια αυθόρμητη ενδοσκόπηση και μια ουσιαστικότερη θεώρηση εννοιών όπως ο σεβασμός, η αυταπάρνηση, η αφοσίωση, ο αλτρουισμός, το καθήκον, η υπεροψία, ο φόβος, η μοναξιά, η ατολμία.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει μια ανεξήγητη, σχεδόν μυστηριακή θεώρηση της τύχης, του πεπρωμένου, του αναπόφευκτου της μοίρας. Μια αίσθηση του εξωπραγματικού, του απρόβλεπτου, που αποχρωματίζει τη ρεαλιστική προσέγγιση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και καταδεικνύει, από πολλές απόψεις, τη μαγεία της ζωής.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2016, 232 σελ.