Σπούδασε ελληνική και ξένη φιλολογία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο. Ποιήματά του πρωτοδημοσιεύθηκαν το 1998 στο περιοδικό Νέα Εστία. Επιμελήθηκε τις εκδόσεις των ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (2010) και του Κ. Π. Καβάφη (2011) και δημοσίευσε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, το βιβλίο “Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι: μία συζήτηση για την ποίηση” (2010). Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά, στις 10 Νοεμβρίου 2020.
Το καθαυτό χειρόγραφο (2001), Γαβριηλίδης
Προσωρινή μετάθεση (2004), Γαβριηλίδης
Ρέκβιεμ για ένα φίλο (2005), Ερατώ
Η στέππα (2006), Νεφέλη
Εγκώμια (2013), Εκδόσεις Πατάκη
Άσπρα μήλα (2021), Εκδόσεις Πατάκη
Πεζογραφία
Η δύσκολη τέχνη (2015), Αντίποδες
Συλλογικά έργα
Για τον Ηλία Λάγιο (2005), Ερατώ
Νίκος Εγγονόπουλος: Ο ζωγράφος και ο ποιητής (2010), Μουσείο Μπενάκη
Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι (2010), Ερατώ
Ποιητικές συνομιλίες (2012), Οδός Πανός
Τα ποιήματα του 2013 (2014), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τ. Κ. Παπατσώνης (2015), manifesto
3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, 70 ποιητές από 16 χώρες (2017), Κύκλος Ποιητών
Εγχειρίδιο νέας ποιητικής (2019), Ρώμη
Μεταφράσεις
Johnston McCulley, Το σημάδι του Ζορρό (2003)
Gore Vidal, Μεσσίας (2006)
Clemens Brentano, Η ιστορία του γενναίου Κάσπερλ και της όμορφης Άννερλ (2007)
Συλλογικό έργο, Ζωρζ Μπιζέ: Κάρμεν (2010)
Βραβεία
Εγκώμια – Βραβείο Ποίησης, Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” (2014)
Άσπρα μήλα – Δημήτρης Ελευθεράκης
ΦΟΙΝΙΚΙΑ
Ὕστερα ἀπό μακρύ πηγαιμό ὁ Τηλέμαχος
ἀνακάλυψε τόν τάφο τοῦ Ὀδυσσέα στήν Πύλο,
ξέθαψε εὐλαβικά τά ὀστά, τά ράντισε μέ κρασί
τά κάπνισε μέ φύλλα δάφνης, προσκύνησε.
Τό ταξίδι εἶχε τελειώσει. Ἡ ἀφήγηση κόπηκε
ἐκεῖ πού μιά βασιλική φοινικιά σκορπίζει τόν ἄνεμο
στούς τέσσερις ὁρίζοντες μέ τά πυκνά κλαδιά της.
Ὁ κορμός της εἶναι μία κολόνα δωρική.
Κάτω ἀπό τή σκιά τῆς φοινικιᾶς ὁ Τηλέμαχος
ἔστρωσε τό χῶμα γιά τόν δικό του τόν τάφο,
κτερίσματα τό σπαθί τοῦ Ὀδυσσέα, τά δόντια.
Ἄνοιξε τό σημειωματάριο, βούτηξε
τό κόκαλο τοῦ πατέρα του στό μελάνι·
ἔγραψε: Ἐδῶ ἀρχίζει τῆς ζωῆς μου τό τέλος.
Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2021, 40 σελ.
Η δύσκολη τέχνη – Δημήτρης Ελευθεράκης
“Η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος. Αν με αφήσετε να σας μιλήσω, αν μου δώσετε λίγο ακόμη χρόνο, ναι λίγα ακόμη λεπτά σε αυτό εδώ το παγκάκι, ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, ναι στο βρωμισμένο δρομάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, τότε θα μπορέσω να σας εξηγήσω ίσως γιατί η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος.”
Ο μονόλογος ενός δασκάλου που με αφορμή το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο στοχάζεται τη νεοελληνική ταυτότητα και τη σχέση της με τη Δύση, καθώς και την καλλιτεχνική δημιουργία και τη συνομιλία με το παρελθόν.
Πεζογραφία, Αντίποδες, 2015, 56 σελ.
Εγκώμια – Δημήτρης Ελευθεράκης
Το χιόνι σβήνει τις γραμμές των αγαλμάτων
Καθώς γυρνάς στους δρόμους ψάχνοντας εν’ ασημένιο νόμισμα,
τιμωρημένος απ’ τη θυμωμένη Αφροδίτη
ή την παιδίσκη με τα ματογυάλια,
τη σιωπηλή Κλειώ…
Βραβείο Ποίησης – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” 2014
Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2013, 43 σελ.
Η στέππα – Δημήτρης Ελευθεράκης
ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΥΜΙΛΙΕΦ
Πάλι ένα χέρι κατεβαίνει από τα ύψη·
το χάδι που μας προκαλεί τη φρίκη.
Μα θα είναι κούφια η χαρά μας, όταν λείψει
από τα πλάτη τ’ ουρανού κι από τα μήκη.
Σαν το ταβάνι, που του έπεσαν οι γύψοι
ή τις σημαίες που κρατούν οι μπολσεβίκοι.
Γι’ αυτό, τα λόγια μας θα γίνουν Ιστορία
και κάθε ποίημα μια Θεία Λειτουργία.
Ποίηση, Νεφέλη, 2006, 33 σελ.
Ρέκβιεμ για ένα φίλο – Δημήτρης Ελευθεράκης
Σκληρές, δώσε, κουβέντες που πονούν.
Και λόγια μετουσιωμένα.
Κάνε το τραγουδάκι μου έναν
ρόγχο παιδιού.
Δος μου
τον άρτο σου τον επιούσιο· κι ακόμα
σκόρπισε στάχτη, σκόρπισε χώμα
εκεί που θα πατήσει ο υιός μου.
Εάν εξέλθει από τα χείλη μου το πνεύμα,
στείλε πνοή βέβηλου ύμνου.
Και κάνε το αίμα
ρόδο της άμμου ταπεινό λουλούδι της ερήμου.
Ποίηση, Ερατώ, 2005, 23 σελ.
Προσωρινή μετάθεση – Δημήτρης Ελευθεράκης
Απόψε παραστέκονται για να με ξενυχτήσουν
τα εκμαγεία των συντρόφων, σκιές παλιών εχθρών. Να κεραστούν
αίμα πηγμένο και τον οβολό του Άδη. Τουλάχιστον ας λείψουν
οι ταπεινοί συμβιβασμοί, τα βυθισμένα κλέη
κι ό,τι δεν ήταν ιερό.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2004, 45 σελ.
Το καθαυτό χειρόγραφο – Δημήτρης Ελευθεράκης
Το ψάρι σφάδαζε
στην άμμο
ο ήλιος έτρεχε
στ’ αλώνι
το δέρμα μάτωνε
στο στρώμα
κι όταν στραφήκαν οι ανέμοι
το ψάρι πέταξε
στο άστρο
ο ήλιος κρύφτηκε
στο χώμα
το δέρμα μίλησε
με λόγια
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2001, 29 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Ερατώ, Νεφέλη, Αντίποδες, Εκδόσεις Πατάκης
