Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. και μουσική (χωρίς να ολοκληρώσει) σε διάφορα ωδεία. Δίδαξε 3 χρόνια εθελοντικά ελληνικά σε μετανάστες στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. Το 2005 διακρίθηκε σε μουσικό διαγωνισμό που διοργάνωσε η εταιρεία Μικρή Άρτος με το τραγούδι “Αγύριστο κεφάλι” σε σύνθεση και στίχους του ιδίου, το οποίο κυκλοφόρησε στο συλλογικό δίσκο “2η ακρόαση” της Μικρής Άρκτου. Το 2009 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα “H Πόλη του αναστέλλοντος ήλιου”, εκδόσεις Μελάνι, με το οποίο ήταν υποψήφιος για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα 2010 από το περιοδικό Διαβάζω. Το διήγημά του “Ανθρωποθυρίδα” τιμήθηκε με το Γ΄ Βραβείο πεζογραφίας στον ΚΘ΄ λογοτεχνικό διαγωνισμό 2011 του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού και συμπεριλαμβάνεται στον ΣΤ΄ τόμο της συλλογής διηγημάτων “Το ελληνικό φανταστικό διήγημα”, εκδόσεις Αίολος, 2012. Το 2012 βραβεύτηκε με το Α’ Βραβείο στο διαγωνισμό Θεατρικού Μονόπρακτου της Εταιρείας Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού για το μονόλογο “Ώρα ανάγκης”. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά (Ελευθεροτυπία, Officiel, Pop up, Ιntellectum) και μεταφραστεί στα αγγλικά.
Η πόλη του αναστέλλοντος ήλιου (2009), Μελάνι
Μείνε για λίγο όταν θα έχουν φύγει όλοι (2012), Μελάνι
Οι εγκλωβισμένοι (2015), Ίκαρος
Ο τελευταίος φύλακας (2020), Ίκαρος
Το απόκρυφο ημερολόγιο της Αριάδνης (2021), Εκδόσεις Πατάκη
Διηγήματα
Ανθρωποθυρίδα (2011)
Θεατρικά
Ώρα ανάγκης (2012)
Το απόκρυφο ημερολόγιο της Αριάδνης – Δημήτρης Οικονόμου
Ο Bρετανός Μπέρναρντ Γκρένφελ καταφτάνει το 1896 στην Αίγυπτο για να ανασκάψει µαζί µε τον Άρθουρ Χαντ την Οξύρρυγχο, πνευµατικό κέντρο της αρχαιότητας. Στη θέση της βρίσκουν το Αλ-Μπάχνασα, ένα χωριό σαν εγκαταλειµµένο λατοµείο. Όταν πια οι βρετανικές εφηµερίδες θα πανηγυρίζουν για τους δύο νεαρούς αρχαιολόγους που «ανακάλυψαν µια θαµµένη βιβλιοθήκη ισότιµη της Αλεξάνδρειας», ο Μπέρναρντ θα εξαρτά όλο και περισσότερο την ύπαρξή του από τη µυστηριώδη Νάντα.
Ο Μίνως Καλοκαιρινός το 1878 γράφει από το Ηράκλειο στον νεαρό Bρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς· του ανακοινώνει ότι ξεκινά τις ανασκαφές στην Κνωσό εκ µέρους του λαού του που στενάζει υπό τους Οθωµανούς. Το 1894, ο Άρθουρ, που θεωρείται ένας απλώς µέτριος ερευνητής της Οξφόρδης, θα ταξιδέψει στην Κρήτη και σύντοµα θα έχει γίνει ο διεθνώς διάσηµος αρχαιολόγος που ολοκλήρωσε το έργο του Καλοκαιρινού. Ενόσω όµως ο Έβανς αναρωτιέται ποιες έγνοιες να άφηναν ξάγρυπνους τους ανθρώπους πριν από 3.000 χρόνια, σε ένα παράλληλο σύµπαν η βασίλισσα Πασιφάη, σύζυγος του Μίνωα, ζει τον ερωτικό παροξυσµό στο βασίλειο της Κνωσού.
Το 1900 δύο καΐκια σπογγαλιέων, που επιστρέφουν από την Τυνησία στη Σύµη, λόγω σφοδρής κακοκαιρίας κινούνται προς τα Αντικύθηρα. Εκεί, ένας δύτης θα αναδυθεί κάποια στιγµή από τη θάλασσα και θα φωνάξει: «Στον βυθό υπάρχουν γυναίκες και αγάλµατα!» – το ναυάγιο των Αντικυθήρων έρχεται στο φως. Το 2007, ο Κώστας και η Διονυσία, µέλη της επιστηµονικής αποστολής που ερευνά το ναυάγιο, παίζουν ένα παιχνίδι. Η Διονυσία, σαν άλλη Σεχραζάντ, διηγείται κάθε βράδυ στον Κώστα µία ερωτική ιστορία. Ώσπου θα βρουν τον σκελετό µιας νεαρής γυναίκας που τους περίµενε στη µοναξιά του βυθού από το 70 π.Χ.
Τρεις ενότητες, τρία όνειρα της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα και της Πασιφάης.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2021, 256 σελ.
Ο τελευταίος φύλακας – Δημήτρης Οικονόμου
Το 1906 ο Γιώργης Μπάκας, βαρκάρης στα τουρκοκρατούμενα Γιάννενα, ορκίζεται ελευθερωτής στους κόλπους της Ηπειρωτικής Εταιρείας. Αποστολή του, να μεταφέρει όπλα με σκοπό την προπαρασκευή της υπαίθρου για την απελευθέρωση.
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο γιος του, Ανδρέας, δάσκαλος σε χωριό της Ηπείρου, οπλίζει το Μάνλιχερ και περιμένει τους Ιταλούς την ώρα που οι συμπολεμιστές του, σύμφωνα με το σχέδιο, εγκαταλείπουν την παραμεθόριο. Αποστολή του, να διασφαλίσει την υποχώρησή τους.
Το 1947 ο πρωτότοκος γιος του Ανδρέα οπλίζει κι αυτός το δικό του τουφέκι, ενώ η μητέρα του αναγκάζεται να στραφεί σε ξένα όπλα.
Όλοι καλούνται να ελευθερώσουν τη γη τους, να υπερασπιστούν το σπίτι τους, να τιμήσουν ή να προδώσουν τους όρκους τους. Τι είναι όμως αυτό βαθιά μέσα τους που τους οπλίζει;
“Εμπνευσμένο από αληθινές ιστορίες και βασισμένο σε δεκάδες γραπτές μαρτυρίες, το μυθιστόρημα αυτό καταπιάνεται με την άγνωστη, τόσο ιστορικά όσο και λογοτεχνικά, δράση της Ηπειρωτικής Εταιρείας, στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά και με τις πρώτες δεκατέσσερις ημέρες της ιταλικής εισβολής του 1940 και την αντίσταση στο Καλπάκι, για να καταλήξει στα μαύρα χρόνια του Εμφυλίου”.
Μυθιστόρημα, Ίκαρος, 2020, 498 σελ.
Οι εγκλωβισμένοι – Δημήτρης Οικονόμου
Με φόντο τη ρημαγμένη Αθήνα, δυο μοναχικοί άνθρωποι, εγκλωβισμένοι στη σιωπή και στις απώλειες μιας ζωής που δεν έζησαν, γνωρίζονται τυχαία.
Την ίδια ώρα, ένας έφηβος μετανάστης παλεύει για τα όνειρά του, ένας ανθοπώλης θάβει λουλούδια, ένα φωτοτυπικό μηχάνημα συνομιλεί με το αφεντικό του, και ένας σκύλος προκαλεί με τα νυχτοπερπατήματά του.
Η ματαίωση και ένας κατά παραγγελία θάνατος μεταλλάσσονται σε πρόκληση για μια αργοπορημένη ενηλικίωση και για μια δεύτερη ευκαιρία.
Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, ένας ύμνος στη ζωή.
Μυθιστόρημα, Ίκαρος, 2015, 232 σελ.
Μείνε για λίγο όταν θα έχουν φύγει όλοι – Δημήτρης Οικονόμου
Τέλη της δεκαετίας του ’90. Ο νεαρός Νίκος απολύεται από το στρατό και προσλαμβάνεται σε μεγάλη εταιρεία. Γρήγορα παρασύρεται από τους ρυθμούς της και συνειδητοποιεί πως για να επιβιώσει θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του: μεταφορά μαύρου χρήματος, εξυπηρέτηση πολιτικών προσώπων, κουκούλωμα εργατικών ατυχημάτων, “στήσιμο” διαγωνισμών. Απομονώνεται από φίλους και παρέες και, καθώς η πρώτη σκόνη των ολυμπιακών έργων αρχίζει να σηκώνεται, ο Νίκος ψάχνει απεγνωσμένα για διέξοδο. Αναπολεί τις φοιτητικές του παρέες, τη Χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών στον 4ο όροφο της περίφημης Λέσχης στην Ιπποκράτους, τον πρώτο του έρωτα, τα τραγούδια τους, τις συναυλίες τους, τα ταξίδια, τις εξορμήσεις στα βουνά και στη φύση, τις αναζητήσεις τους.
Σαν σεισμός που επίκειται, η κατάθλιψη εμφανίζει τα πρώτα σημάδια της. Όσο περισσότερο βυθίζεται στη συνειδησιακή του κόλαση τόσο περισσότερο νιώθει εγκλωβισμένος· η οργή συσσωρεύεται, η θλίψη μεγαλώνει, το στρες γιγαντώνεται.
Σε αυτήν τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων θα παλέψει μόνος του ή θα βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει, σε αυτό τον πόλεμο του κυνισμού με τη φαντασία θα βγει νικητής ή ηττημένος και επικίνδυνος;
Ένα βιβλίο για μια γενιά που δεν θέλησε να αλλάξει τον κόσμο αλλά να τον κατακτήσει, που δεν βρήκε ακόμη το βηματισμό της, που δεν συγκρούστηκε όταν έπρεπε, που αγάπησε πολύ το κέντρο της Αθήνας αλλά αναζήτησε τον εαυτό της σε άγνωστες και ανεξερεύνητες γωνιές της ελληνικής φύσης, που σπούδασε και ταξίδεψε στον κόσμο, αλλά κυρίως για μια γενιά που -πολλοί λένε- είναι η τελευταία που ονειρεύτηκε.
Μυθιστόρημα, Μελάνι, 2012, 391 σελ.
Η πόλη του αναστέλλοντος ήλιου – Δημήτρης Οικονόμου
Ένα απόγευμα ο πρωθυπουργός Αρίστος Συνετός ο Νεότερος καλεί στο γραφείο του τον πιο διάσημο αρχιτέκτονα με σκοπό την ανέγερση ενός νέου Πρωθυπουργικού Μεγάρου, που φιλοδοξεί να το καταστήσει ως το Κτίριο – Έμβλημα της νέας εποχής, της Δημοκρατίας της Δημόσιας Αισθητικής.
Όλη η χώρα ενθουσιάζεται και παραληρεί με την κατασκευή του έργου. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ποιο είναι το πανούργο σχέδιο που κρύβεται από πίσω και ποιος είναι ο πραγματικός ιθύνουν νους του. Εκτός από μια νεαρή απόφοιτο της Αρχιτεκτονικής Σχολής που, με τη βοήθεια μιας “παράνομης” γιάφκας καλλιτεχνών, είναι αποφασισμένη να αντισταθεί ώς το τέλος.
Το βιβλίο του Δημήτρη Οικονόμου μας μεταφέρει σε ένα όχι και πολύ μακρινό μέλλον (σε ένα παράλληλο παρόν, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε), που στην Ελλάδα έχει εδραιωθεί η Δημοκρατία της Δημόσιας Αισθητικής, με τον απαστράπτοντα πλην όπως ανούσιο κόσμο της: έναν κόσμο που αποθεώνει τη μετριότητα και την κοινοτοπία, που κυνηγά το εύκολο σεξ και την εφήμερη δημοσιότητα, που έχει πλέον συμβιβαστεί με τη διαφθορά στην πολιτική ζωή, την έλλειψη της πνευματικότητας και της φαντασίας στην καλλιτεχνική δημιουργία. Μέσα σε αυτό το διαβρωμένο περιβάλλον, η οικογένεια Συνετού εκλέγεται άνετα, με συντριπτική πλειοψηφία, στην πρωθυπουργία τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Σε αυτό το γρήγορο και περιπετειώδες μυθιστόρημα φαντασίας, ο συγγραφέας περιγράφει εικόνες και καταστάσεις οικείες σε όλους μας, σκιαγραφώντας μία εφιαλτική, οργουελική κοινωνία, μία κοινωνία που παρουσιάζει ανατριχιαστικές αναλογίες με τη σύγχρονη Ελλάδα.
Μυθιστόρημα, Μελάνι, 2009, 305 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Μελάνι, Ίκαρος, Εκδόσεις Πατάκη
