Σπούδασε οικονομικά στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα και πήρε μέρος στους αγώνες ενάντια στη Δικτατορία. Όλοι τον γνωρίζουμε σαν τον εκφωνητή του σταθμού των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Φοιτητών των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Ελλήνων. Τη νύχτα του 1973 βροντοφώναζε ότι «ο αγώνας συνεχίζεται με τα όπλα που διαθέτει ο καθένας μας». Διάλεξε το δρόμο της συνέχισης του αγώνα έξω από τα κόμματα και τους επαγγελματίες πολιτικούς, γιατί τον ενδιέφερε «ό,τι πιστεύουμε να γίνεται κατά το δυνατό τρόπος ζωής».
Έχουν κυκλοφορήσει δύο ποιητικές συλλογές του: «Με το ποδήλατο» (1980) και «Διάτρητος» (1982).
Επίσης έχει γράψει πεζά: «Ο άλλος Κεμάλ» (1979), «Το μοναστήρι να ’ν’ καλά» (1983), «Ανάκατα διά πυρός υπέρ» (1986), «Το Άγριον Όρος της ψυχής» (1992), «Οργισμένος άγγελος» (1997), «Έξοδος ονείρου» (2001), «Ζούσε τη ζωή του σα να τη θυμόταν» (2003), «Το Πολυτεχνείο ζει; – 30+1: Όνειρα, μύθοι, αλήθειες» (2004), «Ο ήλιος του μουσείου» (2004, πρώτη έκδοση 1994), «Γεώργιος Βιζυηνός, ο τρυφερόκαρδος κύριος Γ.Β.» (2005), «Γιουχανάν» (2009). Συμμετείχε, επίσης, στη συλλογική έκδοση των συντρόφων του «Εκ των Υστέρων» (1993), από τις εκδόσεις Λιβάνη, την οποία και επιμελήθηκε.
Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Έθνος» και είναι παραγωγός εκπομπών στο κρατικό ραδιόφωνο. Έχει πάρει μέρος σε τηλεοπτικές εκπομπές και έχει κάνει ντοκιμαντέρ πολιτικού, ιστορικού και οικολογικού περιεχομένου. Ζει στα Εξάρχεια από το 1968 και πιστεύει πως “η μνήμη είναι η ίδια μας η ύπαρξη και αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου και σε κάθε μορφή εξουσίας…”
Το άγριον όρος της ψυχής (1992), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Ο ήλιος του μουσείου (1994), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Οργισμένος άγγελος (1997), Bell/Χαρλένικ Ελλάς
Έξοδος ονείρου (2001), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ο ήλιος του Μουσείου (2004), Εκδόσεις Καστανιώτη (E)
Γιουχανάν (2009), Εμπειρία Εκδοτική
Αγία μνήμη (2012), Τόπος
Πλωτή πατρίδα (2018), Τόπος
Νουβέλες
Ο άλλος Κεμάλ (2003), Εκδόσεις Καστανιώτη
Αφηγήσεις
Ζούσε τη ζωή του σαν να τη θυμόταν (2003), Εκδόσεις Καστανιώτη
Βιογραφίες
Γεώργιος Βιζυηνός (2005), Ηλέκτρα
Ποίηση
Με το ποδήλατο (1980)
Διάτρητος (1982), Ιθάκη
Συλλογικά έργα
Το καρότσι (1998), Εκάτη
Εντός σχεδίου (;) (1998), Κέδρος
Η άμεση δημοκρατία στον 21ο αιώνα (2013), Νησίδες
Πλωτή πατρίδα – Δημήτρης Παπαχρήστος
Η πλωτή πατρίδα ταξιδεύει με καπετάνιο το μπαρμπαγιάννη Σιταρά από τη Χίο. Ένα καφενείο στο κέντρο της Αθήνας λίγο πιο κάτω από τη Βουλή, γίνεται η καμπίνα του καπετάνιου που αέναα ταξιδεύει ακόμα και με κλειστά τα μάτια σε όλη την οικουμένη, έχοντας στο πλάι του τον Φώντα. Βάζει σε παραπάνω κίνδυνο τη ζωή του για να αισθάνεται ασφαλής. Είδαν πολλά τα μάτια του κι έζησε στην Αμερική, το θάνατο του παιδιού του και στην Αθήνα την αυτοκτονία της γυναίκας του. Ως απόμαχος ζει με τα λόγια του και παρακολουθεί ότι γίνεται γύρω του με αργά βήματα χωρίς να επιτρέπει στον εαυτό του να απογοητευτεί με όλα αυτά που συμβαίνουν και δεν συμβαίνουν. Είναι η περίοδος που κάηκε η Marfin και ο Απόλλωνας, είναι οι διαδηλώσεις, οι φωτιές, οι βόμβες κρότου και τα καπνογόνα- χημικά, είναι που στο Σύνταγμα φωνάζουν “Να καεί / να καεί / το μπουρδέλο η Βουλή”. Είναι που η Ευτυχία βιώνει το χωρισμό της με τον Μέλιο και τον άλλο του εαυτό.
Είναι η πλωτή πατρίδα θαλασσινό και στεργιανό μυθιστόρημα. Ο έρωτας παίρνει δύναμη από την αδυναμία για να μη χάσει ο άνθρωπος τις ιδιότητές του, σε ένα κόσμο που κατακερματίζεται μέσα στην αποξένωσή του. Με αφετηρία τα τρέχοντα διατρέχοντα της ζωής η πλωτή πατρίδα ξανοίγεται στην ιστορία με κατάρτι και όπλο τη μνήμη, που αντιστέκεται στα κύματα, στη φθορά του χρόνου και σε κάθε μορφή εξουσίας.
Ένα μυθιστόρημα μετά την “Αγία Μνήμη” που υπερασπίζεται την πατρίδα, μη βουλιάξει στα απόνερά της και τον άνθρωπο μη χάσει τον εαυτό του και το όνομά του και γίνει αριθμός.
Μυθιστόρημα, Τόπος, 2018, 200 σελ.
Αγία μνήμη – Δημήτρης Παπαχρήστος
Άνθρωποι που πνίγονται στην εκκωφαντική σιωπή και την ερημιά της πόλης, ζωές λεηλατημένες στη δίνη της κρίσης. Αναστατώνονται από τις συγκρούσεις στους δρόμους, τους οργισμένους νέους, τον διάχυτο θυμό, κι αποκτούν τη δύναμη να αγωνιστούν.
Ο έρωτας τους ξεσηκώνει. Τότε το συναίσθημα και η λογική σπάνε τα καθιερωμένα και τον φόβο της υποταγής και οι μνήμες επιστρέφουν οπλισμένες αντιπαλεύοντας τη φθορά του χρόνου και κάθε μορφή εξουσίας. Η επανάσταση χωρίς έρωτα, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Οι πρωταγωνιστές στο νέο μυθιστόρημα του γνωστού συγγραφέα Δημήτρη Παπαχρήστου έζησαν τον εξεγερσιακό Δεκέμβρη του 2008 που τους έκανε να δουν την άλλη πραγματικότητα, τη δική τους, επιστρέφοντας στο παρελθόν για να εκτιναχθούν στο μέλλον.
Αποφασίζουν να ζήσουν διαφορετικά, βάζοντας στη ζωή τους περισσότερο κίνδυνο για να αισθανθούν ασφαλείς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν πάει χαμένο. Αυτό που σίγουρα αξίζει πιο πολύ είναι η στροφή του δρόμου και η ουτοπία, που αρκεί να την πιστέψουμε για να γίνει η πραγματικότητα που ονειρευόμαστε.
Μυθιστόρημα, Τόπος, 2012, 192 σελ.
Γιουχανάν – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ένα μυθιστόρημα στο σήμερα, όπου το χθες και το αύριο δένονται με την κόκκινη κλωστή της μνήμης και της ιστορίας.
Ένα ταξίδι που αρχίζει από την Κεφαλλονιά, διασχίζει το Αιγαίο, σταματάει για λίγο στην Ικαρία και τη Σάμο, περνάει απέναντι στη Μικρά Ασία. Οι ήρωες ζούνε στη Συρία και βιώνουν την τραγωδία της Μέσης Ανατολής, αναζητώντας το Γιουχανάν, τον τόπο της ουτοπίας, όπου οι άνθρωποι γίνονται πουλιά και τα πουλιά άνθρωποι.
Ο Ίκαρος και η Πανωραία ζούνε τον έρωτα έως θανάτου, κολυμπώντας στα απύθμενα βάθη της ύπαρξης, όπου τα κουπιά γίνονται φτερά.
Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2009, 212 σελ.
Γεώργιος Βιζυηνός – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ο τρυφερόκαρδος κύριος Γ. Β.
Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ξαναφωτίζει την πορεία του Γεώργιου Βιζυηνού, ή αλλιώς του “Τρυφερόκαρδου κυρίου Γ.Β.”, ακολουθώντας όχι τόσο τα βιογραφικά στοιχεία ή τα γεγονότα της ζωής του Βιζυηνού αλλά τα συναισθήματα των ανθρώπων που εκείνος γνώρισε κατά τη διάρκεια του βίου του.
Αυτό είναι άλλωστε το πραγματικό υλικό των διηγημάτων του Βιζυηνού: Οι άνθρωποι, οι τόποι και οι ιδέες που αγάπησε. Ήρωας του “Μοσκώφ Σελήμ” δεν είναι ένας παράξενος Τούρκος αλλά η παραξενιά ενός Τούρκου. Ήρωας του “Αμαρτήματος της μητρός μου” δεν είναι η μητέρα του αλλά η ενοχή της μητέρας του.
Σε αυτό το ταξίδι, τα πρόσωπα κινούνται σαν σκιές μέσα στο βουητό του κόσμου, καθώς οι λέξεις φωτίζουν τα συναισθήματα.
Βιογραφία, Ηλέκτρα, 2005, 213 σελ.
Ο ήλιος του Μουσείου – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ένα μυθιστόρημα αληθινό, που διασώζει όλα τα τιμαλφή αυτού του τόπου. Η ιστορία του Φαίδωνα που φεύγει από το χωριό του για να σπουδάσει στο τέλος της δεκαετίας του 1960 και επιστρέφει μετά είκοσι χρόνια με οδηγό τη μνήμη και τις ιστορίες των ηρώων του. Η Μπράχαινα, η μάνα γη, η μήτρα και η απαντοχή, ο Νηρέας, ο αντάρτης της ζωής, ο Αλέξανδρος, παιδί του Μάη του 1968, και ο Φαίδωνας ενώνουν τις ιστορίες τους στον “Ήλιο του Μουσείου”, έναν ήλιο φωτεινό, που διαγράφει τον άγνωστο δρόμο που διάλεξε ο ήρωας να διανύσει.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004, 334 σελ.
Ζούσε τη ζωή του σαν να τη θυμόταν – Δημήτρης Παπαχρήστος
Μαρτυρία
Όταν δεν αξίζει η ζωή μας να τη διηγηθούμε, είναι σαν να μην τη ζήσαμε. Είμαστε ακόμα ζωντανοί κι ό,τι ζήσαμε ήταν αληθινό· δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παραχαραχθεί και να αλλοιωθεί. Με την πίστη πως ό,τι έχει υπάρξει αληθινά δε γίνεται να χαθεί, θα το βρουν μπροστά τους φωτεινό οι επόμενοι, οι οπλισμένοι με μνήμη και γνώση, καταθέτω δικαιωματικά, μετά από τριάντα χρόνια, σκόρπιες σημειώσεις, ημερολόγια, ποιήματα, κείμενα και ντοκουμέντα που γράφτηκαν και διασώθηκαν κάτω από συνθήκες παρανομίας και απίστευτων δυσκολιών. Εκθέτοντας ακόμα μια φορά τον εαυτό μου, χωρίς να επέμβω και να αλλάξω το παραμικρό, για να φανεί η ατμόσφαιρα και το κλίμα μιας τρυφερά επαναστατημένης και εξεγερμένης γενιάς που δημιούργησε το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Κι έτσι μιλάνε από μόνα τους τα κείμενα-σπαράγματα, με τη φωνή ενός εικοσιτριάχρονου φοιτητή τότε και ενός ανθρώπου σήμερα που ζει τη ζωή του σαν να τη θυμάται σε ένα διαρκές παρόν.
Αφηγήσεις, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, 381 σελ.
Ο άλλος Κεμάλ – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ο άλλος Κεμάλ και όχι ο Κεμάλ Ατατούρκ είναι ο αληθινός ήρωας της σημερινής Τουρκίας. Ένα απρόοπτο και απροσδόκητο επεισόδιο, η κλοπή του μπαγλαμά του Γιάννη στην Προύσα, έγινε αφορμή να γνωρίσουμε το πώς σκέφτονται και μας βλέπουν οι απλοί Τούρκοι που συναντήσαμε. Ο Κεμάλ και το μπαγλαμαδάκι μάς άνοιξαν το δρόμο. Δε νιώθαμε τουρίστες όταν λέγαμε πως είμαστε Έλληνες. «Γιουνάν αρκαντάς», έλεγαν καλόκαρδα και μας χτύπαγαν στην πλάτη. Στον ίδιο παράλληλο ζούμε. Τα ίδια προβλήματα έχουμε. Την έχθρητα, τα αίματα ξέρουν ποιοι τα θέλησαν, αισθάνονται ακόμα ένοχα κι ανθρώπινα για τον ξεριζωμό των παππούδων μας. Τον Κεμάλ λίγο έλειψε να τον ευχαριστήσουμε όχι γιατί μας επέστρεψε τον μπαγλαμά, αλλά γιατί μας τον έκλεψε τόσο έξυπνα και πονηρά, λες και το έκανε επίτηδες για να γραφτεί αυτό το βιβλίο τον Αύγουστο του 1978. Έγινε για τρεις μέρες ο κλέφτης του μπαγλαμά και λίγο εχθρός μας, γίναμε φίλοι του κι εκείνος για πάντα δικός μας. Την ώρα που χωρίζαμε στην παράγκα των μουσικών, καταμεσής στο παζάρι, μας έδωσε δειλά το χέρι του. «Γκιουλέ γκιουλέ», είπε. «Να πάτε στο καλό γελαστοί», έτσι μας το μετέφρασε ο Αλέξανδρος ο Κωνσταντινουπολίτης, που επέστρεφε για πρώτη φορά στην Τουρκία από το 1965 που αναγκάστηκε να φύγει.
Νουβέλα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, 118 σελ.
Έξοδος ονείρου – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ένα βαθύτατα ερωτικό μυθιστόρημα, όπου η απιστία γίνεται πίστη στον έρωτα και στη ζωή, όταν ο έρωτας είναι ανομολόγητος και παράνομος. Ένα μυθιστόρημα ποιητικό μέσα σε έναν αντιποιητικό κόσμο, όπου η μνήμη και τα συναισθήματα μέσα στην πιο σκληρή και ισοπεδωτική πραγματικότητα λειτουργούν καταλυτικά και απελευθερωτικά. Ένα μυθιστόρημα πολιτικό και ανατρεπτικό, όπου το απρόοπτο και τυχαίο γίνεται απειλή και η έξοδος κινδύνου έξοδος ονείρου. Ένα έργο ομορφιάς, αντίστασης και ελπίδας γι’ αυτούς που συνθλίβονται στα γρανάζια της εξουσίας, την οποία συντηρούν και υπηρετούν.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001, 362 σελ.
Οργισμένος άγγελος – Δημήτρης Παπαχρήστος
Μυθιστόρημα, Bell/Χαρλένικ Ελλάς, 1997, 212 σελ.
Ο ήλιος του μουσείου – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ένα μυθιστόρημα αληθινό, που διασώζει όλα τα τιμαλφή αυτού του τόπου. Η ιστορία του Φαίδωνα που φεύγει από το χωριό του για να σπουδάσει στο τέλος της δεκαετίας του 1960 και επιστρέφει μετά είκοσι χρόνια με οδηγό τη μνήμη και τις ιστορίες των ηρώων του. Η Μπράχαινα, η μάνα γη, η μήτρα και η απαντοχή, ο Νηρέας, ο αντάρτης της ζωής, ο Αλέξανδρος, παιδί του Μάη του 1968, και ο Φαίδωνας ενώνουν τις ιστορίες τους στον Ήλιο του Μουσείου, έναν ήλιο φωτεινό, που διαγράφει τον άγνωστο δρόμο που διάλεξε ο ήρωας να διανύσει.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1994, 287 σελ.
Το άγριον όρος της ψυχής – Δημήτρης Παπαχρήστος
Χρειάζεται καμιά φορά να μετράμε τις κουβέντες μας, γιατί εύκολα πέφτουμε θύματα της δέσμευσης που περικλείουν και παρασυρόμαστε στο ταξίδι των νοημάτων που δε θελήσαμε ή δε φανταστήκαμε ποτέ…
Βρεθήκαμε στο μπαρ που τραγουδάει ο Γιάννης, ένας δασκαλάκος που του είναι αδύνατο να γίνει Δάσκαλος με την έννοια που έχει η λέξη κι όχι με το νόημα που περικλείει…
Δε μας χωρούσε το κορμί μας και από πάνω τα ρούχα μας στενά. Το μπαρ θλιβερό, μας έπνιγε· θέλαμε να φύγουμε για να γλιτώσουμε και μεις δεν ξέραμε από τι… Η αλήθεια είναι πως δεν τη βρίσκαμε με τίποτα. Κάποιος πέταξε την κουβέντα, ίσως και για πλάκα, να πάμε στο Άγιο Όρος…
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1992, 207 σελ.
Διάτρητος – Δημήτρης Παπαχρήστος
Ποίηση, Ιθάκη, 1982, 47 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ιθάκη, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Bell/Χαρλένικ Ελλάς, Εκδόσεις Καστανιώτη, Ηλέκτρα, Εμπειρία Εκδοτική, Τόπος
