Ενα δένδρο που νομίζει πως είναι πουλί
Κι όμως την ιστορία της άμμου
Όχι του αγέρα θα πούμε
Το δέντρο κι όχι το πουλί σαν περπατήσει
Ο χωρισμός από τα πράγματα που δεν είναι ο θάνατός τους
Η αιώνια παρουσία τους ζητώντας
Πηλό νερό κι ακόμα περισσότερη σύνθεση
Ή λέξεις που επιμένουνε να ουρλιάζουν
Για να μην πεις ποτέ στο ελευθερία
Αλλά σε λίγο άλλη λέξη θα γραφτεί
Γιατί το δέντρο είν’ απάτη για τα θαύματα
Κι’ ο άνθρωπος αναπαράσταση του δέντρου
Ποιήματα 1964-2003
Περιέχει τις δημοσιευμένες συλλογές: “Συμπόσιο” – “Η δολοφονία των αγγέλων” – “Ο άλλος Δημήτριος” – “Ένα δέντρο που νομίζει πως είναι πουλί” – “Το αρχαίο σαξόφωνο” – “Τα πυρηνικά ποιήματα” – “Η αεροσυνοδός με τα βαμμένα νύχια” και την ανέκδοτη “Απεργεί ο οδοκαθαριστής”.
Το σύνολο των ποιημάτων ενός ποιητή και θεατράνθρωπου, του Δημήτρη Ποταμίτη,
που κυριάρχησε για σχεδόν σαράντα χρόνια (1964-2003) στη θεατρική και πνευματική ζωή του τόπου. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου το 1943, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του “Εθνικού Θεάτρου” και μετά από μια ολιγόχρονη συνεργασία του με διαπρεπείς σκηνοθέτες (Αλέξης Σολομός, Σπύρος Ευαγγελάτος) δημιούργησε τη δική του θεατρική στέγη υπό την επωνυμία “Θέατρο Έρευνας”. Παράλληλα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους ποιητές της γενιάς του ’70, της οποίας π ποιητική φωνή, καθώς ανδρώθηκε μέσα στα χρόνια της επταετούς δικτατορίας, διατήρησε την υπαινικτικότητα και την ευθυβολία της και στους μεταγενέστερους χρόνους. Ένας τρόπος έκφρασης πυκνός αλλά διαπεραστικός, συχνά κρυπτικός αλλά πάντοτε διαυγής, μαγικός αν και καθημερινός και άμεσος, διατρέχει το σύνολο των ποιητικών βιβλίων του Δημήτρη Ποταμίτη. Ενός δημιουργού που μαςί με ελάχιστους άλλους άφησε με τα ποιήματα του και τις ερμηνείες του στο θέατρο ανεξίτηλο το χνάρι του στην καλλιτεχνική ζωή της Ελλάδας.
Ποιητικά
Συμπόσιο (1964)
Ενα δένδρο που νομίζει πως είναι πουλί (1974)
Η αεροσυνοδός με τα βαμμένα νύχια (1998)
Ποιήματα 1964-2003 (2007)
Θεατρικά
Ο Ελληνας βάτραχος (1995)
Φίγκαρο! (2001)
Παιδικά θεατρικά έργα
Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη
Το λουρί του Σωκράτη
Ενα δέντρο που το λένε Νικόλα (1999)
Συλλογικά έργα
Λόγος για την Υδρα (2008)
Πρόσωπο – προσωπείο Κατίνας Παξινού, Αλέξη Μινωτή (1993)
Βραβεία
Το 1993 τιμήθηκε με το Κορφιάτικο βραβείο καλύτερης παιδικής παράστασης και με το βραβείο “Πόρτο Λεόνε” του Δήμου Πειραιά για την εικοσαετή προσφορά του Θεάτρου Έρευνας.
Πηγές πληροφοριών: EKEBI, BIBLIONET
