Δημήτρης Στατήρης

Εκεί που η όραση περισσεύει – Δημήτρης Στατήρης

“Κάθε χειμώνας που ερχόταν έφερνε μαζί του και μία παρακαταθήκη από τον προηγούμενο: σκελετοί κάτω από γέφυρες, κρυοπαγήματα και αρρώστιες, χιόνια που έκαιγαν, ασπρόμαυρα Χριστούγεννα.
Ο ήλιος ξεθώριαζε στην ομίχλη και οι κυρίες με τις γούνες μεταμορφώνονταν σε αλεπούδες, αρκούδες και λεοπαρδάλεις και σάλταραν στα ταξί και στα τρόλεϊ και η πόλη ερήμωνε, γινόταν γκρίζος λαβύρινθος με κίτρινα φώτα και σκουριασμένα κάγκελα”.
Αφιερωμένο ολοκληρωτικά στους ανθρώπους που έχουν χάσει τον εαυτό τους ή σε αυτούς που στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι περνούν στην άλλη πλευρά, αγωνιώντας για τη δική τους αλήθεια. Μια πορεία ή επιλογή ζωής, όπου υπάρχει εκφυλισμός όσο στη ψυχή τόσο και στο σώμα τους με διακριτές τις κακουχίες και τις ψυχικές μεταπτώσεις που χαράσσονται στα ήδη αλλοιωμένα από αυτές χαρακτηριστικά του προσώπου τους.
(Ηλίας Βογδάνης, λογοπεδικός – από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Νουβέλα, Θράκα, 2022, 80 σελ.

Προτομές – Δημήτρης Στατήρης

Ένας γιος επιστρέφει στο σπίτι του με τη μορφή σκελετού.
Κάποιος πειραματίζεται με μια κούκλα του σεξ.
Η κόντρα ενός ζωγράφου με έναν ιερέα οδηγεί σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Ένας εργάτης εκμεταλλεύεται τη γυναίκα του αφεντικού του.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο παραλογισμός του
πολέμου;
Ένας δικηγόρος χάνει το μυαλό του.
Η βασανιστική αγωνία ενός φυλακισμένου.

Ιστορίες για την παραδοξότητα της ύπαρξης…

Διηγήματα, Σμίλη, 2020, 96 σελ.

Ξένοι στην κόψη – Δημήτρης Στατήρης

Βήματα ακούστηκαν να κατεβαίνουν από ψηλά. Πιο γρήγορα κι απ’ τη σκέψη, τα βήματα πλησίασαν και μεταμορφώθηκαν σε ογκώδεις, μυστακοφόρους αστυνομικούς. Ο Ιάκωβος ελίχθηκε ανάμεσά τους ώσπου οι αστυνομικοί ξανάγιναν βήματα και χάθηκαν. Ήταν βέβαιος πως ούτε καν τον είχαν προσέξει.

Ξημέρωσε. Τράβηξε την κουρτίνα στο πλάι, ένα μουντό φέγγος πλημμύρισε το δωμάτιο. Ο Ερρίκος ντύθηκε, βγήκε να περπατήσει και να γίνει κι αυτός μια γκρίζα αντανάκλαση του εαυτού του. Η ατμόσφαιρα ήταν υγρή, κρύα. Τα χέρια του ζάρωσαν στις τσέπες του παλτού του, ένα ελαφρύ αεράκι ανακάτευε τα μαλλιά του, γεωμετρικά σχήματα μεταβάλλονταν στο μέτωπό του. Δεν ήξερε πού βαδίζει. Οι περαστικοί τον προσπερνούσαν ξυστά, θαρρείς κι ήταν διάφανος.

Διηγήματα, Σμίλη, 2018, 98 σελ.

Ο σολίστ και άλλα πεζά – Δημήτρης Στατήρης

Απ` τις πρώτες νότες, ο χώρος ξεχείλισε από μια συγκινησιακή μελωδία. Ο σολίστας θα ακολουθούσε μια λυπητερή μουσική κατεύθυνση, με δραματικές κορυφώσεις και μετριοπαθή περάσματα (όπως έγραψαν αργότερα οι εφημερίδες). Όσο η ώρα κυλούσε, οι προσδοκίες επιβεβαιώνονταν. Το δοξάρι χόρευε στο βιολί γεννώντας θλίψη, πόνο, λησμονιά, οδηγώντας προς μια ψυχική κάθαρση. Οι νότες πετούσαν ελεύθερες και παντοδύναμες στην ψηλοτάβανη αίθουσα, παρασέρνοντας το ακροατήριο σ` ένα ταξίδι μαγευτικό.

Διηγήματα, Θράκα, 2016, 48 σελ.

Αμείληκτη κατάρα -Δημήτρης Στατήρης

Διηγήματα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2014, 48 σελ.

Η μάσκα της εξιλέωσης – Δημήτρης Στατήρης

“…Μέσα στον πίνακα χόρευαν αποπνικτικά ζοφερές φιγούρες στους ρυθμούς του ατέρμονου τρόμου, επιδιδόμενες σε ένα νοσηρό όργιο σεξουαλικής διαστροφής και θανατολάγνων πράξεων. Τραγοπόδαρα δαιμόνια που έβρισκαν ευχαρίστηση λογχίζοντας με τις τρίαινές τους ανυπεράσπιστους, αμαρτωλούς ανθρώπους. Αποκρουστικά πλάσματα, με τεράστια κεφάλια και μικροσκοπικά κορμιά, ή και το αντίθετο, που ανακάτευαν καζάνια γεμάτα από αιώνια καταδικασμένες ψυχές. Έκπτωτοι βασιλιάδες, με ανθρώπινα σώματα και κεφάλια ζώων, να σοδομίζουν αλύπητα άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά. Κοντορεβιθούληδες καλικάτζαροι με πελώριες, γαμψές μύτες και γουρλωτά μάτια που παραβίαζαν μέχρι τελικής πτώσεως τα αιδοία πορνών και γυναικών του περιθωρίου με αιχμηρά παλούκια…”

Είμαστε πάντα αυτό που φαινόμαστε; Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αφιερωθεί στον Θεό να τα βάλει με σκοτεινές κι ανίερες δυνάμεις; Είναι δυνατόν να ξεφύγει κάποιος από το παρελθόν του; Στον Αδέσποτο, σ’ αυτό το μικρό ελληνικό χωριό, τα πάντα είναι δυνατά και τα πάντα ανατρέπονται. Μια επικών διαστάσεων διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό έρχεται σαν κάτι το προκαθορισμένο και πραγματικά αναπόφευκτο, επενεργώντας λυτρωτικά για τους γενναίους κατοίκους του χωριού. Η πίστη των ανθρώπων στα ιδανικά τους δοκιμαζόταν, δοκιμάζεται και θα δοκιμάζεται όσο υπάρχει ζωή. Είναι όμως άραγε αυτή αρκετή όταν πραγματικά κάτι το βλοσυρό και ασύλληπτα τρομακτικό απειλεί τους ίδιους, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο με ολοκληρωτικό αφανισμό;

Μυθιστόρημα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2013, 148 σελ.

Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο – Δημήτρης Στατήρης

Ένας ασυμβίβαστος Ιρλανδός επιστρέφει από το πουθενά για να συναντήσει έναν νεαρό, εκκολαπτόμενο ζωγράφο στο Λονδίνο στοιχειώνοντας τον με θανάσιμα αμαρτήματα του παρελθόντος.

Το πάρτι στη μεζονέτα του Παντελή καλά κρατούσε, μέχρι τη στιγμή που το κουδούνι χτύπησε παγερά, αποκαλύπτοντας τρία μεγαλόσωμα, ζωόμορφα φρικιά.

Τι άραγε μπορεί να συμβαίνει στο ταραγμένο μυαλό ενός ορθόδοξου χριστιανού ιερέα; Έχει αρχίσει να χάνει τα λογικά του; Δοκιμάζεται η δύναμη της πίστης του; Ή μήπως έχει γίνει η ιδανική μαριονέτα στα χέρια του ακατανόμαστου;

Που μπορεί να οδηγεί μια εντυπωσιακή χρυσαφένια πύλη, κάπου χωμένη στο μαγευτικό πάρκο Saint Daron της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ; Ο τολμηρός έφηβος Τζόναθαν Μπρέιντι θα τολμήσει να το ανακαλύψει μια κρύα χειμωνιάτική βραδιά.

Τέσσερις σκοτεινές ιστορίες υπερφυσικού τρόμου, που σκοπό έχουν να ταξιδέψουν τον αναγνώστη στα πιο ζοφερά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής. Ο αδιαπραγμάτευτος προορισμός: Τρόμος. Αγνός τρόμος.

Διηγήματα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2012, 108 σελ.