Μεγάλωσε στην Πάτρα και πήρε πτυχίο (BSc) Μικροβιολογίας στην Μ. Βρετανία όπου άρχισε το διδακτορικό της με υποτροφία από το Πανεπιστήμιο Herriot-Watt του Εδιμβούργου. Η συγγραφή ήρθε στη ζωή της συμπτωματικά. Ήθελε να καταγράψει και να αποτυπώσει όσα συνέβαιναν γύρω της. Γι’ αυτό και στα βιβλία της, “Μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα” και “Ο αστερισμός της γλυκύτητας”, ήρωας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από τους αναγνώστες τους. Το 2015, τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Μυθιστορήματος Βαλκανικά από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ), για το μυθιστόρημα «Μάθημα Ζωής». Το ίδιο έτος το διήγημα «Δύναμη ψυχής», τιμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Στον 6ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων), το δοκίμιο με τίτλο «Ύμνος στην Κύπρο, την Αέρινη τη Μακάρια γη» απέσπασε το Α’ Βραβείο. Επίσης, τιμητικός Έπαινος από την Π.Ε.Λ απέσπασε για το διήγημα « Εσωτερική Απελευθέρωση». Για την προσφορά της στη λογοτεχνία έχει τιμηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ο Μύλος», από το Σύλλογο των εν Αθήναις Βονιτσάνων «Ο Αμβρακικός», με το αρχαίο νόμισμα Ανακτορίου, το Δήμο Ακτίου-Βόνιτσας και τον Όμιλο Unesco. Το ποίημά της “Ομφαλοκεντρικό όνειρο” συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία της Ε.Λ.Β.Ε. Επίσης έχει πάρει μέρος και σε διάφορους διαγωνισμούς. Κάποια από τα διηγήματα κυκλοφορούν στον διαδικτυακό ιστότοπο.
Μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα (2012), Άπαρσις
Ο αστερισμός της γλυκύτητας (2013), Άπαρσις
Μάθημα Ζωής (2014)
Πονάει να σ’ αγαπώ! (2015), Λυκόφως
Βραβεία-Διακρίσεις-Έπαινοι
-Το 2015, τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Μυθιστορήματος Βαλκανικά από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ), για το μυθιστόρημα «Μάθημα Ζωής».
-Το ίδιο έτος το διήγημα «Δύναμη ψυχής», τιμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
-Στον 6ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων), το δοκίμιο με τίτλο «Ύμνος στην Κύπρο, την Αέρινη τη Μακάρια γη» απέσπασε το Α’ Βραβείο.
-Επίσης, τιμητικός Έπαινος από την Π.Ε.Λ απέσπασε για το διήγημα « Εσωτερική Απελευθέρωση».
-Απέσπασε (3) τρία Α΄ ΒΡΑΒΕΙΑ στο διαγωνισμό της International Art Society σε Διήγημα, Ποίηση και Νουβέλα (ΜΑΙΟΣ 2016)
-Τιμήθηκε με τον Α΄ ΕΠΑΙΝΟ στο διήγημα Εφήβων και Ενηλίκων στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό απο την Λογοτεχνική-Συγγραφική Ομάδα ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ (ΜΑΙΟΣ 2016)
-Βραβεύτηκε για το ποίημα <Ο Χρησμός> στους 31ους Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες Δελφών (ΙΟΥΝΙΟΣ 2016)
Για την προσφορά της στη λογοτεχνία έχει τιμηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ο Μύλος», από το Σύλλογο των εν Αθήναις Βονιτσάνων « Ο Αμβρακικός», με το αρχαίο νόμισμα Ανακτορίου. Το Δήμο Ακτίου-Βόνιτσας και τον Όμιλο Unesco.
Το ποίημά της “ομφαλοκεντρικό όνειρο” συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία της Ε.Λ.Β.Ε.
Πονάει να σ’ αγαπώ! – Δώρα Μοσχονά
Η εξέλιξη της ιστορίας αρχίζει από την Κρήτη, λίγο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, και καταλήγει στις μέρες μας. Τα χρόνια περνούν, οι εποχές αλλάζουν και κάθε γενιά έχει κάτι να μας αφηγηθεί. Η κυρά-Χαρίκλεια, η Σμαράγδα, η Αλκμήνη, η Ραφαέλα. Ψυχές που περιπλανιούνται ανάμεσά μας και μας ιντριγκάρουν ιδεολογικά και ηθικά. Μαζί τους θα ζήσουμε τον έρωτα, την απόρριψη, την υποταγή, αλλά και την επανάσταση.
“… Ο άνθρωπος κρατά ζωντανά όσα του αρέσει να θυμάται και σβήνει με σφουγγάρι όσα νομίζει ότι είναι καλύτερα να τα ξεχάσει. Η Αλκμήνη όμως τα κρατούσε όλα μέσα της, ακριβώς όπως έγιναν, χωρίς καμιά παραμόρφωση μα και χωρίς κανέναν εξωραϊσμό…”
Μυθιστόρημα, Λυκόφως, 2015, 164 σελ.
Μάθημα Ζωής – Δώρα Μοσχονά
Οι πληγές του παρελθόντος παρέμεναν ακόμα ανοιχτές και πονούσαν φοβερά. Ο χρόνος, που όπως λένε, είναι ο καλύτερος γιατρός, να τις γιατρέψει σύντομα, ψέματα το λένε.
Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να επουλώσει τα εμφανή σημάδια και να σταματήσει το αίμα που τρέχει και γίνεται ποτάμι. Έτσι ώστε αν κάποιος ήθελε να τις παρατηρήσει, να διακρίνει μόνο τις αχνές ουλές.
Τον πόνο δεν μπορούσε κανείς να μας τον γιατρέψει. Ένα αβυσσαλέο μίσος και μια αβάσταχτη παγωνιά έχει τυλίξει της ψυχές μας, καθώς διαπιστώνουμε με συντριβή ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι να αποφύγουμε το μοιραίο.
Θέλω να μπορώ να βρίσκω αυτή τη δύναμη, και να εμφυσήσω στο γιό μου την αγάπη για τον θείο, που δεν πρόλαβε να γνωρίσει και που ποτέ δεν πρόκειται να γνωρίσει…
Θέλω να μπορώ να βρίσκω αυτή τη δύναμη, και να κατανοώ με υπομονή, συνοχή και συζήτηση πράγματα και καταστάσεις..
Θέλω να μπορώ να βρίσκω αυτή τη δύναμη, να μπορώ να αναγνωρίζω τις κρίσεις, τις απορρίψεις, τις εξεγέρσεις, ενός παιδιού σαν πρόκληση για συζήτηση..
Κάθε παιδί είναι αξιόλογο.. ως μια ξεχωριστή προσωπικότητα, και οφείλουμε να βοηθήσουμε να τη βρει, αποδέχοντας αυτό που είναι…
Τα παιδιά μας είναι το δημιούργημά μας, είναι η κληρονομιά μιας ηθικής, υλικής, πνευματικής και πολιτιστικής κοινωνίας του αύριο. Είναι εκείνα που μπορούν να βελτιώσουν και να πλουτίσουν με τα επιτεύγματά τους, την διεφθαρμένη κοινωνία μας.
… Μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως « ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά του..», τα σχεδιά του όμως είναι ανεξιχνίαστα..
Ο χρόνος δουλεύει προς όφελός μας, να μάθουμε να διεκδικούμε χωρίς ανυπομονησία και απερίσκεπτες κινήσεις.
« Αγαπάτε τους εχθρούς σας », είχε πει ο Χριστός. Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε αναγκασμένη να αποδεχτούμε τα πάντα. Χαμηλώνοντας το κεφάλι, χάνεις από το οπτικό σου πεδίο τον ορίζοντά σου.
Το κεφάλι σου να είναι πάντα ψηλά. « Μην σκύψεις ποτέ το κεφάλι σου για μένα », είχε πει στην μητέρα του.
Μάχομαι σημαίνει δυναμώνω…
Μυθιστόρημα, 2014
Ο αστερισμός της γλυκύτητας – Δώρα Μοσχονά
… “Είσαι καιρό σ’ αυτή τη δουλειά;” με ρωτάει για να κάνει κουβέντα.
“Δύο- τρία χρόνια” απαντώ.
“Εγώ πολλά περισσότερα και σε πληροφορώ πως δεν υπάρχει τίποτα το ελκυστικό σ’ ένα έγκλημα. Τίποτα που να σε παθιάζει στο σπαραγμό των σωμάτων… αν με ικανοποιεί κάτι, είναι η εύρεση και η καταδίκη του ενόχου…” παίρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει “και αυτόν καλούμαστε να βρούμε!”…
Ένα μικρό οδοιπορικό στα ίχνη ενός στυγνού δολοφόνου. Η αναζήτηση και η ανασύσταση μιας παλιάς “αμαρτωλής” ιστορίας που στοίχισε το βίαιο θάνατο μιας νέας κοπέλας.
Και συγχρόνως, μια περιπλάνηση της ηρωίδας, που ερευνά την υπόθεση, στο βυθό των προσωπικών της σκέψεων, στην ουσία της δουλειάς της και της ίδιας της ύπαρξής της.
Μυθιστόρημα, Άπαρσις, 2013, 152 σελ.
Μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα – Δώρα Μοσχονά
Η Φαίδρα, μία νέα και όμορφη γυναίκα είναι έτοιμη να ξεκινήσει τη ζωή της. Μοιάζει να έχει τα πάντα. Ερωτεύεται και συνδέεται με τον άνδρα που στάθηκε φύλακας άγγελός της. Όμως ο θάνατος των γονιών και οι απορίες για το παρελθόν της δεν παύουν να την απασχολούν. Τα ερωτήματα οδηγούν σε υποθέσεις αλλά και δραματικές αποκαλύψεις.
Είναι όλα τόσο όμορφα όσο φαίνονται;
Κάτω από το μαγευτικό φως της Ούμπρια και των Κυθήρων, το αστυνομικό μυθιστόρημα συναντιέται με μια ιστορία αγάπης, φτιάχνοντας ένα βιβλίο που θα κάνει τον αναγνώστη να ξεχάσει να πάρει ανάσα.
Μυθιστόρημα, Άπαρσις, 2012, 147 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άπαρσις, Λυκόφως
