Εργάστηκε πίσω από γραφεία επί επτά χρόνια. Παράλληλα, μαθήτευσε περιστασιακά σε διάφορους τομείς της τέχνης, όπως ζωγραφική και μουσική, όμως αυτό που δεν εγκατέλειψε ποτέ είναι η συγγραφή. Έχει βραβευτεί για τη συμμετοχή της σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει ολοκληρώσει αρκετές συγγραφικές απόπειρες, κυρίως μυθιστόρημα, ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα. Το παρόν είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και το πρώτο από τα έργα της που διανέμεται ελεύθερα στον διαδικτυακό αέρα από τις Εκδόσεις Σαΐτα.
Θα τη βρείτε στο όμορφο ιστολόγιό της: Ευτυχία Κανάρη.
Θάνατος, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας (2013), Εκδόσεις Σαΐτα
Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου (2015), Εκδόσεις Σαΐτα
Όποια κι αν ήταν η μητέρα μου – Ευτυχία Κανάρη
Παράπονο… Πολύ μεγάλο παράπονο. Γιατί να πρέπει να ζω τη ζωή μου λέγοντας διαρκώς στον εαυτό μου «τέλειωσε κι αυτό, τέλειωσε κι εκείνο… Δεν υπάρχει πια αυτός ο άνθρωπος, δεν υπάρχει αυτός ο χώρος, δεν υπάρχει αυτή η αγάπη…». Γιατί να πρέπει να προχωράω έτσι; Υπάρχει κανείς που να έμαθε να περπατάει σωστά με τόσες τελείες; Εκεί που πας να σηκωθείς και να βαδίσεις ίσια μπροστά, νά σου πάλι οι τελείες, οι οποίες σιγά σιγά διογκώνονται, γίνονται σαμαράκια να σκοντάψεις κι έπειτα ολόκληροι τοίχοι. Χτυπιέσαι πάνω τους με μανία, μα δεν μπορείς να τους γκρεμίσεις. Κι έτσι αρχίζεις να κολλάς πάνω τους, να τους σκαρφαλώνεις φιδοσέρνοντας, στην προσπάθειά σου να τους ξεπεράσεις και να πας παραπέρα.
Μα υπάρχει κάποιο λάθος σ’ όλο αυτό… Υπάρχει κάποιο λάθος. Ακόμη κι αν περάσεις από την άλλη πλευρά σαν το ερπετό, αν κάνεις να στρέψεις το κεφάλι σου προς τα πίσω, οι τοίχοι που προσπέρασες –εκείνοι που δημιουργήθηκαν από τις διογκωμένες σου τελείες– παραμένουν εκεί, να σου κρύβουν τη θέα προς το παρελθόν· προς την αθωότητα… Γι’ αυτό οι άνθρωποι αποκοβόμαστε τόσο ωμά από την αθωότητά μας όσο μεγαλώνουμε; Επειδή δεν γκρεμίζουμε τα εμπόδια, αλλά τα προσπερνάμε έρποντας πάνω τους και τα αφήνουμε πίσω μας να υπάρχουν; Κάποιο λάθος υπάρχει σε όλο αυτό… Κάπου κάνουμε κάποιο λάθος…
Μυθιστόρημα, e-book, Εκδόσεις Σαΐτα, 2015, 326 σελ.
Θάνατος, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας – Ευτυχία Κανάρη
Με φόντο πότε έναν “μυστικό” ανθόκηπο και πότε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, με σύμβολο πάντοτε ένα παράξενο αγριολούλουδο – για την ευτυχία μαζί και τη δυστυχία, για την πίστη μαζί και την προδοσία. Μέσα από αλλεπάλληλα ταξίδια ανάμεσα σε παρελθόν και παρόν, ο Άγγελος προσπαθεί να συλλάβει τους συνειρμούς, τα νοήματα, τις συμπτώσεις, τα παιχνίδια της μοίρας, τις συνέπειες των αποφάσεων που πήρε ο ίδιος κι εκείνων που πήραν άλλοι για αυτόν. Όταν ο Θάνατος παύει να είναι απλά μια λέξη ή ένα γεγονός και γίνεται μια “εποχή”, παίρνοντας τη θέση της εποχής εκείνης που έπνιξε μέσα στα χέρια της την παιδικότητα, τη γαλήνη, την ισορροπία, την πίστη, την υπομονή…
Όταν ο Θάνατος ξεκινάει σαν κατάρα και καταλήγει σαν ευχή. Όταν ο άνθρωπος βιώνει την ύπαρξή του σαν ένα μικρό παιχνιδάκι στα χέρια του Θεού του. Ώσπου καταλήγει σπασμένος…
Μυθιστόρημα, e-book, Εκδόσεις Σαΐτα, 2013, 152 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Σαΐτα
