Το δόντι του καρχαρία (2016), Γαβριηλίδης
Golith (2020), Σμίλη
Golith – Έλενα Ακανθιάς
“…Είχε δίκαιο ο μπαγάσας. Τελευταίες στιγμές και του έβαλα τις φωνές. Πού να ξέρω, όμως; Κόντεψα και να πνιγώ από εκείνο το κωλόφτερο. Τα χρειάστηκα, σου λέω! Θα μου πεις, και που τη γλίτωσες τότε, τι κατάλαβες; Εντάξει, πήρα bonus αναβολή σαράντα οκτώ ωρών. Ε, όσο να ‘ναι, άλλον έναν γύρο στη ζωή τον έκανα. Μόνος μου, όμως. Γιατί τέτοια ταξίδια πρέπει κανείς μόνος του να τα κάνει. Τάδε έφη Λίλι. Κι εγώ της είπα Πριτς και πάλι πριτς! Μωρέ, τι μας λες;! Να ταξιδέψω πίσω και μπροστά στον χρόνο, ν’ ανακατέψω τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων και να ‘μαι μοναχός μου; Ούτε ένας φίλος, μία καβάτζα, όταν θα αγριευτώ ή όταν θα με πιάσει η απελπισία; Ο Οδυσσέας ταξίδεψε με τόσα συντρόφια. Σκληρή γυναίκα η Λίλι, σκληρή και άδικη…”
Η Λίλι, τη στιγμή που μιλάει στο τηλέφωνο με τη φίλη της, εξαφανίζεται. Ένα γονίδιό της, από εκείνα που αναπτύσσουν δραστηριότητα μέχρι και σαράντα οκτώ ώρες μετά τον θάνατο, προχωρεί σε ένα ταξίδι χωροχρόνου, μέσα από το video game Golith, επιχειρώντας να ανακαλύψει την αιτία της εξαφάνισής της. Η Μάμω με τη φωνή καμπάνα, που στο τέλος την χάνει, οι τρεις άντρες που, σχηματίζοντας με τα σώματά τους έναν κύκλο, αφηγούνται ιστορίες και μυστικά και ο τελευταίος διάλογος της Λίλι με τη φίλη της είναι κάποια από τα στοιχεία που θα οδηγήσουν το γονίδιο στη λύση του μυστηρίου.
Μία νουβέλα για τη γυναικεία αυτογνωσία και την αμφισβήτηση της θέσης του ανθρώπου σ’ έναν κόσμο που, φαινομενικά, προσδιορίζει απολύτως τις συντεταγμένες των μελών του.
Νουβέλα, Σμίλη, 2020, 90 σελ.
Το δόντι του καρχαρία – Έλενα Ακανθιάς
Σήμερα, σύσσωμοι, συγκεντρωθήκαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής σ’ έναν απολλώνιο κούρο, δωρικής σωματοδομής, τυλιγμένο τρυφερά σ’ έναν διονυσιακό πλακούντα από τρίχες σ’ έναν μεροκαματιάρη υδραυλικό, σκληρό βιοπαλαιστή, που δούλευε συνέχεια για να μην τους λείψει τίποτα· σ’ εκείνον που διχοτομήθηκε σε ωάριο και σπερματοζωάριο, συνάντησε τον πατέρα του και ενώθηκε μαζί του· σ’ εκείνον που οι γυναίκες αναφέρονταν σ’ αυτόν ως “ο όμορφος άντρας”· σε καθέναν που η ζωή του ήταν μια πλημμυρίδα αρετής, ένας ποταμός αγάπης. Σήμερα, σύσσωμοι, συγκεντρωθήκαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στα Χέρια, όπου εκκολάπτονται οι όρνιθες της Ιστορίας. Σήμερα, σύσσωμοι, συγκεντρωθήκαμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στα στόματα, όπου βασιλεύει το δόντι του καρχαρία.
Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2016, 85 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σμίλη, Γαβριηλίδης
