Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία (Θεσσαλονίκη) και Ψυχολογία (Γερμανία, Ελβετία). Ζει στην Αθήνα και από το 1984 ως το 2012 εργάστηκε ως φιλόλογος και ψυχολόγος στη μέση εκπαίδευση (Γερμανική Σχολή Αθηνών). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Επίσης είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Μανδραγόρας και υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Μετάφραση και συνεργάτρια του περιοδικού Νέα Συντέλεια κατά το διάστημα κυκλοφορίας τους.
Έχει διευθύνει εργαστήρια λογοτεχνικής μετάφρασης (2001-2003) (Διαπανεπιστημιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Μετάφραση-Μεταφρασεολογία» του Πανεπιστημίου Αθηνών).
Έχει το ιστολόγιο: Έλενα Νούσια.
Το θέατρο των κουρελιών και άλλες ιστορίες (2000), Ύψιλον
Crescendo (2004), Ύψιλον
Καμουφλάζ (2008), Ύψιλον
Μακάρι να υπήρχαν άλλοι τόποι (2012), Ύψιλον
Κατά πόδας (2015), Ύψιλον
Ποίηση
Ποιητικές προσεγγίσεις (1979)
Συντελεσμένη εποχή (1983)
Αργή στιγμή πάνω στη σκάλα (1990), Πρόσπερος
Κοίλο φεγγάρι (1994), Πρόσπερος
Μωσαϊκό από παλιά και νέα υλικά (2020), Ύψιλον
Συλλογικά έργα
George Trakl: Από τα τέλη του 19ου στις αρχές του 21ου αιώνα (2009), Ύψιλον
Πρακτικά τριακοστού δεύτερου Συμποσίου Ποίησης: Ποίηση και όνειρο (2013), Μανδραγόρας
Ποίηση και αλογία (2016), Μανδραγόρας
Μικροκύματα: 99+1 μικρο-διηγήματα μελών της Εταιρείας Συγγραφέων (2019), Η Εφημερίδα των Συντακτών
Μέσα από σένα (2020), 24 γράμματα
Μεταφράσεις
Friedrich Hölderlin, Ο θάνατος του Εμπεδοκλή (1997), Μαραθιά
Hans-Georg Gadamer, Ποιος είμαι εγώ και ποιος είσαι εσύ; (2000), Ύψιλον
Hedi Friedrich, Επικοινωνία στο νηπιαγωγείο (2000), Τυπωθήτω
Michael Goehlich, Παιδοκεντρική διάσταση στη μάθηση (2003), Τυπωθήτω
Günter Faltin, Τα μικρά ψάρια είναι ευέλικτα (2004), Τυπωθήτω
Georg Trakl Ο Sebastian στο όνειρο (2005), Ύψιλον
Hugo von Hofmannsthal, Στιγμές στην Ελλάδα (2007), Ύψιλον
Friedrich W. Kron, Διδακτική των μέσων (2007), Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
Hugo von Hofmannsthal, Η γυναίκα χωρίς σκιά (2012), Ύψιλον
Tieck, Ludwig, Οι πολυτέλειες της ζωής (2019), Ύψιλον
Μωσαϊκό από παλιά και νέα υλικά – Έλενα Νούσια
Ποιήματα 1995-2019
Η συγκομιδή της ποιητικής παραγωγής της ποιήτριας και μεταφράστριας Έλενας Νούσια “Μωσαϊκό από παλιά και νέα υλικά (Ποιήματα 1995-2019)” συστήνει και συνιστά μια λυγμική κατάθεση σε αναζήτηση των συστατικών μιας ταυτότητας του ποιητικού ομιλητή και της εποχής του. Στο ποιητικό σύμπαν της Έλενας Νούσια, ένα μωσαϊκό, η μέρα εκβάλλει σε νύχτα, τα ψηφία εκρήγνυνται σε λέξεις, η πόλη ξεχειλώνει σε τοπίο, τα ζώα επείγονται να φανταστούν, το νερό να γίνει αφηγητής. Έτσι, τα εξίτηλα στοιχεία της πραγματικότητας αποκτούν υπόσταση και, μέσω της ποιητικής γραφής, ταυτότητα συντεθειμένη από παλιά και νέα υλικά.
Κάποτε σ’ αγγίζει έν’ άστρο στο μέτωπο
Και ξαναπερνάς απέναντι
Πίσω από κάποιο άρωμα
Παλιά μονοπάτια
Αίφνης ενωμένα
Με τους δρόμους της πόλης
Ποίηση, Ύψιλον, 2020, 56 σελ.
Κατά πόδας – Ελενα Νούσια
Είκοσι μία σύντομες ιστορίες συνθέτουν το τέταρτο αφηγηματικό βιβλίο της ποιήτριας και μεταφράστριας Έλενας Νούσια.
Ο ζητιάνος έλεγε την ιστορία του εκλιπαρώντας ελεημοσύνη, όταν το μετρό ανέπτυξε ταχύτητα καταπίνοντας για κάποιο διάστημα τα λόγια του. Έτσι ένα τμήμα εκείνης της αφήγησης δεν έφτασε στ’ αυτιά των υπόλοιπων επιβατών. Φυσικά κανείς δεν έδωσε σημασία στη συγκεκριμένη απώλεια, αφού ούτως ή άλλως κανείς δε δίνει πίστη στο τι λέει ένας ζητιάνος. Εντούτοις, τα χαμένα λόγια έσμιξαν μέσα στις σήραγγες του μετρό με τη βουή των εγκάτων της πόλης, των θεμελίων, των υπονόμων και των βυθισμένων αρχαιοτήτων. Και μαζί μ’ αυτήν συνοδεύουν τις σελίδες του παρόντος βιβλίου, είτε το θέλει ο συγγραφέας του είτε όχι, με μια επιμονή που μόνο ένας ζητιάνος μπορεί να δείξει.
Διηγήματα, Ύψιλον, 2015, 52 σελ.
Μακάρι να υπήρχαν άλλοι τόποι – Ελενα Νούσια
Πώς έγινε και βρέθηκε εδώ, δεν ξέρει, μια κούκλα στη βιτρίνα αυτού του καταστήματος ειδών ένδυσης -να τον ντύνουν και να τον ξεντύνουνε ξανά και ξανά με κάθε νέα μόδα. Κι εκείνος να μην καταλαβαίνει τη γλώσσα τους, ώστε από τα λόγια που ανταλλάσσουν μεταξύ τους να μαντέψει επιτέλους το δρόμο από τον οποίο θα μπορούσε να επιστρέφει εκεί απ’ όπου είχε έρθει. Διότι είχε αφήσει διάφορες ατελείωτες αποστολές πίσω του, όταν αποχώρησε από εκεί τόσο απρόοπτα και παρά τη θέληση του. Ως ταχυδακτυλουργός κυκλοφορούσε τη στιγμή που είχε παγιδευτεί- και ποτέ μα ποτέ δεν του είχε περάσει από το νου η ιδέα ότι αυτός -ο τόσο ευσυνείδητος- θ’ άφηνε έτσι στην τύχη τους τόσους μεταμορφωμένους και εξαφανισμένους επάνω στο παιχνίδι· οι οποίοι τώρα περιπλανόνταν ανά τον κόσμο αναζητώντας τον για να τους επαναφέρει στην προηγούμενη κατάστασή τους.
Eικονογράφηση: Ακριβή Συμεωνίδη
Αφηγήσεις, Ύψιλον, 2012, 65 σελ.
Καμουφλάζ – Ελενα Νούσια
Μια αφήγηση
Μια συρραφή από δεκαεπτά σύντομες ιστορίες που στο σύνολό τους φτιάχνουν ένα εξαιρετικό αφήγημα.
Στεκόμουν εμπρός στο σπίτι μου επιστρέφοντας από μακρύ ταξίδι -δε θυμάμαι πού, μόνο πως ένιωθα να έχω μόλις συνέλθει από δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Δοκιμάζοντας, λοιπόν, ν’ ανοίξω την εξώπορτα αίφνης διαπιστώνω ότι το κλειδί που ανέκαθεν χρησιμοποιούσα γι’ αυτόν το σκοπό αδυνατούσε να ταιριάξει στη συγκεκριμένη κλειδαριά. Μολονότι το γεγονός με ξάφνιασε, δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και θεωρώντας πως ήταν αδύνατον να σφάλω συνέχισα τις προσπάθειες να ξεκλειδώσω. Άγνωστο πόση ώρα επέμεινα χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή πάντως η πόρτα υποχώρησε από μόνη της, στο δε κατώφλι πρόβαλε μια εντελώς αλλόκοτη όψις. Φορούσε τη λιβρέα του υπηρέτη και κρατούσε στο ένα χέρι ένα ξεσκονιστήρι από ψεύτικα φτερά πουλιών των Τροπικών, ενώ με το άλλο έσερνε μια ηλεκτρική σκούπα…
Αφηγήσεις, Ύψιλον, 2008, 61 σελ.
Crescendo – Ελενα Νούσια
Σύντομες ιστορίες
“Δυο φορέματα βγήκαν στους δρόμους και πήγαιναν πιασμένα χέρι-χέρι ανεβοκατεβαίνοντας πεζοδρόμια, διασχίζοντας διαβάσεις. Είχαν εγκαταλείψει τη γυναίκα που τα φορούσε, διότι η γυναίκα εκείνη ουδέποτε γελούσε, ούτε χαμογελούσε, κι αυτό τα είχε στενοχωρήσει πολύ στο διάστημα που έμειναν μαζί της. Κι έψαχναν να βρουν την ντουλάπα κάποιας άλλης γυναίκας, χαρούμενης, για να τρυπώσουν μέσα εκεί. Και χαίρονταν και τα ίδια, καθώς τραβούσαν το δρόμο τους, και γελούσαν κι έκαναν αστεία και φάρσες στους περαστικούς, που τα έχαναν όταν τα έβλεπαν να περπατούν ανάμεσά τους και σκορπούσαν τρομαγμένοι. Κι η γυναίκα που τα δυο φορέματα τής είχαν φύγει έτρεχε από πίσω τους και προσπαθούσε να τα πιάσει. Αλλά μάταια, διότι δεν είναι δυνατόν να πιάσει κανείς ρούχα που ανεξαρτητοποιήθηκαν.
Διηγήματα, Ύψιλον, 2004, 61 σελ.
Το θέατρο των κουρελιών και άλλες ιστορίες – Έλενα Νούσια
Ήταν προχωρημένο απόγευμα, όταν ο άγγελος προσεδαφίστηκε στην ταράτσα του παρατηρητήριου. Ήταν ένας πελώριος άγγελος, που έτσι κι αλλιώς στεκόταν όρθιος, με τα πόδια ανοιχτά και τα φτερά του ακόμη απλωμένα, οι ώμοι και το κεφάλι του πρόβαλλαν ψηλά επάνω στη σκεπή του κτίσματος. Ο ήλιος, ο οποίος εκείνη τη στιγμή άγγιζε τη δύση του, πρόσθετε χάλκινες ανταύγειες στα σκουρόχρωμα μαλλιά του, τα χτενισμένα σε μιαν μακριά αλογοουρά που ξεκινούσε από την κορυφή του αυχένα κι έκανε ένα μικρό χρυσό σκουλαρίκι σε σχήμα κρίκου, που έπαιζε στο αριστερό του αυτί, να σκορπά ολόγυρα μια εκτυφλωτική λάμψη.
Διηγήματα, Ύψιλον, 2000, 61 σελ.
Κοίλο φεγγάρι – Έλενα Νούσια
Β’
Εσύ και το ομοίωμά σου
Και η νύχτα
Και το αχλαδένιο μέτωπο
Που ιρίδισε μια φορά επάνω στο χορτάρι
Η πορεία του μετώπου εκείνου
Μέσ’ από το φλεγόμενο άνεμο της πόλεως
Η αυξανόμενη μέθη
Η κλιμάκωση του παραμιλητού σου
Έως την άλλη ακτή
Την περιπλανώμενη
Γ’
Άραγε ποιος θα θεραπεύσει
Ένα λιπόθυμο άστρο που πέταξε ο άνεμος
Πάνω στις στέγες της πόλης
Μόνο εσύ το κρατάς αγκαλιασμένο
Κοιτιέσαι μέσα του, αναγνωρίζεις στο βάθος του
Την άλλη ακτή, τρέχοντας, όλο φώτα
Να χιμάει προς το μέτωπό σου
Ποίηση, Πρόσπερος, 1994, 47 σελ.
Αργή στιγμή πάνω στη σκάλα – Έλενα Νούσια
ΤΑ ΓΑΛΑΝΑ ΘΡΥΨΑΛΑ ΣΤΙΣ ΧΑΡΑΔΡΕΣ
αντανακλούν το ασημένιο χρώμα των αεροπλάνων
καθώς περνούν
ανάμεσα στα χτένια και στα μαχαίρια
και στα διάσπαρτα πρόσωπα του φεγγαριού
Γκρίζα μαλλιά που ανεμίζουν
δέντρα λυμένα στα περίχωρα
ο δρόμος ένα μαύρο κύμα:
Μια απ’ τις φιγούρες περνάει την πύλη του ναού
πηγαίνοντας για να στεφθεί
Ποίηση, Πρόσπερος, 1990, 62 σελ.
Συντελεσμένη εποχή – Ελενα Νούσια
Ποιήματα σε τρεις τρόπους
Ο ΔΡΟΜΕΑΣ
Ήθελα πάντοτε να γράψω ένα ποίημα
για τον Ελβετό τραπεζιτικό υπάλληλο
που κάποια μέρα μεσημέρι
πέταξε τα ρούχα του καταμεσής στην Bahnhofstrasse της Ζυρίχης
και βάλθηκε να τρέχει ολόγυμνος.
Πιστεύω, λοιπόν, ο ΧΥ αυτός δεν πιάστηκε
ούτε και δικάστηκε, ούτε κι έκλαψε, όπως είπαν οι εφημερίδες
μετανιωμένος στα πόδια του εισαγγελέα.
Μα τρέχει ακόμα, πάντα ολόγυμνος,
ανάμεσά μας. Στη Ζυρίχη κι αλλού.
Πέρασε στη φοβερή κατηγορία των δρομέων
και σαν τέτοιος θ’ απομείνει
στην ιστορία των οδών.
Ποίηση, 1983
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πρόσπερος, Εκδόσεις Ύψιλον, Ανέμη, Ίκαρος, elenanoussia.wordpress.com
