Ελένη Δραμητινού

Οι Αθώοι Ανάμεσά μας – Ελένη Δραμητινού

Η Σία, δηλαδή η Αναστασία. Που έκοβε κομμάτια το χρόνο της ζωής μέσα στο μυαλό της για να κερδίζει μικρές μάχες και να αντέχει. Μόνη, με δυο παιδιά, στον πρωινό δρόμο για την εταιρεία, και οι μικρές είκοσι στάσεις της, σαν είκοσι νίκες ενός Γολγοθά. Μόνη, μέσα στο μπλεδάκι, το μπλε αυτοκίνητο-σπιτικό της, και απέναντι ο φονιάς χρόνος.
Η Λίνα. Που ψάχνει όλη μέρα την κόρη της Αλίκη μέσα σε θύελλες, σε χιόνια, στους ασφυκτικούς δρόμους των ανθρώπων, πάνω στα έρημα παγκάκια των πάρκων, στο σπίτι, κάτω από το μπερδεμένο κρεβάτι.
Η Αγγελικούλα ζάχαρη, Αγγελικούλα μέλι, που έτρωγε από το σοβά των τοίχων, πνίγοντας στο λίπος του κορμιού της τη μοναξιά και την εγκατάλειψη.
Η Θάλεια. Δεμένη από το πόδι της μοίρας της ανάπηρης αδελφής της. Που ζούσε παρακολουθώντας από μακριά τον άντρα της ζωής της να τρέχει το χρόνο του παντρεμένος με την Κικίτσα.
Η Κικίτσα. Που κρύβει στο ταλαιπωρημένο σώμα των γηρατειών της δυο γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους, που προσπαθούν τραβώντας η μια την άλλη να ξεσκίσουν το κορμί-καράβι της.
Όλες τους μπλεγμένες με άντρες Προκόπηδες, που τις “πρόκοψαν” όπως λένε. Έζησαν μαζί τους φορώντας και οι ίδιες το ρούχο του ενόχου αλλά και του αθώου.
Ποιοι είναι οι αθώοι σε όλο το μάκρος της ζωής μας;
Αυτοί που δεν συμμετέχουν στο δράμα της ζωής κοιτώντας αλλού;
Αυτοί που πόνεσαν πολύ, μετανιώσανε και αθωώθηκαν;
Αυτοί που λάμπουν αλλά δεν τους βλέπουν τα μάτια των άλλων;
Αυτοί που έστειλε ο Πλάστης να βλέπουν μόνο το καλό στον κόσμο Του και ποδοπατιούνται στην άκρη σαν αόρατοι;
Ποιοι είναι οι αθώοι ανάμεσά μας;

Μυθιστόρημα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2019, 256 σελ.

Δυο φορές εγώ – Ελένη Δραμητινού

Μοίρα. Τραβάει μια γραμμούλα ψιλή ψιλή. Ίσα που φαίνεται. Ένα μικρό βήμα να κάνεις προς τη μια πλευρά, τη μετακίνησες. Πάει πια. Μπήκες στην άλλη πλευρά του χρόνου.
Στα βουνά της Δίκτης, στα κουρνιασμένα χωριά του οροπεδίου Λασιθίου, η Ζάμπια και η Ελένη Σηφάκη αδελφές. Δίδυμες.
Ανάμεσά τους ο Δημητρός Δοξαστάκης ή Πατριώτης. Περπάτησε δέκα χρόνια σε όλα τα βουνά της Ελλάδας. Μέσα στους πολέμους που θα ‘φερναν το λυτρωμό.
Κι όταν ο πόλεμος τέλειωσε πια, ακολούθησε τον Γιωργή Σηφάκη, συμπολεμιστή και φίλο του, πάνω στα χωριά του οροπεδίου.
Έφαγε ένα κομμάτι μήλο, μεταλαβιά απ’ τη μηλιά των Σηφάκηδων, κι έκανε ένα βήμα στο χωριό τους, τον Μαγουλά.
Πήρε γυναίκα του τη μια αδελφή κι έφερε στον κόσμο την Αριάδνη.
– Τι μπορεί να σβήσει τη μυρωδιά του θανάτου που τον ακολουθεί;
– Ποιος είναι ο έρωτας, αυτός ο νικητής της ζωής;
– Κι αν οι μοίρες των ανθρώπων κληροδοτούνται;
– Ποιο κομμάτι μοίρας χάραξε τη ζωή της Αριάδνης Δοξαστάκη;
– Πόσους εαυτούς κρύβουμε μέσα μας;
– Και πόσες ζωές ζουν μαζί μ’ εμάς; Διπλές ζωές. Σαν μία.

Μυθιστόρημα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2014, 320 σελ.

Γκιουζέλ Ανθή – Ελένη Δραμητινού

Από τότε που άνοιξε τα μάτια της, η εμπέ, η μαμή, την προσφώνησε “η μικρή γκιουζέλ Ανθή”. Εκεί, στη μακρινή Αττάλεια, ξετύλιξε η ζωή το νήμα, μέσα σε σφιχτοδεμένα παιδικά χρόνια, στο τα-τα-τα-τα της Αττάλειας, σαν μουσική.
Ως τη στιγμή που την είδε ο καμπούρ-Γιάνγκος, έμπορος από τα μικράτα του, τη διεκδίκησε και την κέρδισε. Εκείνη στην ανατολή της ζήσης της κι εκείνος κοντά στη δύση. Κι ύστερα, ξανά ανακάτωσε ο Θεός την τράπουλα. Βρέθηκε η γκιουζέλ Ανθή και ο Γιάνγκος σε άλλο κομμάτι του κόσμου, μετά το διωγμό, στην Ελλάδα.
Πώς να στήσει ο καμπούρ-Γιάνγκος τον νέο του κόσμο; Πόσο δικαίωμα έχει να απελπιστεί, να αφεθεί, να κάνει κύκλο γύρω απ’ τον εαυτό του, με απρόσμενο τέλος; Πώς η μοίρα έφερε την Ανθή σε δρόμους ξένους, με έξι παιδιά και ένα ακόμα, ένα νέο μωρό, παιδί παρηγοριάς, να ψάχνει δύναμη μέσα από την ίδια τη ζωή, για να τη χαρίσει απλόχερα ως την τελευταία κουταλιά της ζήσης της;

Μυθιστόρημα, ΑΛΔΕ Εκδόσεις, 2012, 352 σελ.