Ελένη Λουκαδάκου

Η μπιζουτιέρα με τα σκουπίδια – Ελένη Λουκαδάκου

Και τσίρκο και χάπια και κισμέτ. Όλα χρώμα. Μπαίνεις στο ταξί. Παύση. Ένας σγουρομάλλης ταξιτζής ανάβει τσιγάρο. Ένα υγρό κόκκινο φανάρι χαμογελάει με αισιοδοξία. Η βροχή πέφτει μετανιωμένη. Η Μαρία πεθαίνει αργά στο πίσω κάθισμα. Δυο άγγελοι κατεβαίνοντας την αγκαλιάζουν και την αποχαιρετούν μ’ ένα ρέψιμο. Λήθη. Μόνα Λίζα και χαμόγελα και δάκρυα. Τι ωραία που είναι μέσα στο ταξί. Ο οδηγός μπαίνει σπίτι του και πάει τουαλέτα. Έρχεται πάντα η Μαρία στα όνειρά του. Ξημέρωμα και τον βρίσκει να χασμουριέται οκλαδόν. Χτυπάει το τηλέφωνο. Γεια σου μαμά. Πέθανε η Μαρία. Πάει η Μαρία. Την πήρε ένας άγγελος που ρευόταν. Νωχελικά κατευθύνεται προς το ψυγείο και πίνει μια μπίρα. Καινούργια μέρα ξεκινάει και το κίτρινο τέρας περιμένει.

Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2023, 52 σελ.

Μασκότ – Ελένη Λουκαδάκου

«Η Απαυγή της Χαράς»
Στήθηκες ικανός της χαράς.
Δύο μικρές μπούκλες,
στο σπήλαιο της νιότης
το βαθύ σπήλαιο της νιότης,
το μπλε της νιότης.
Η βουκαμβίλια σιλικόνης
στο μπαλκόνι του
σφύριζε αμέριμνα.

Ποίηση, Ιωλκός, 2018, 35 σελ.

Βιτρίνα – Ελένη Λουκαδάκου

«Ο Ζωγράφος»
Έστεκε πέρα εκεί στην άκρη
Ένας ζωγράφος
Και στόλιζε τον πίνακα
Με χρώμα όλο πάθος.

Γύρω παιδιά κοιτάζανε
Και γέλαγαν κρυφά
Κι όλα τους γυρεύανε
Μια μαύρη πινελιά.

Ποίηση, Ιωλκός, 2017, 80 σελ.

Η μπιζουτιέρα με τα σκουπίδια – Ελένη Λουκαδάκου

ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ
Μουσική σαν από πιάνο
ακούγεται παντού.
Οι συνδαιτυμόνες
σαν παρατημένα πιόνια.
Τα μωρά τρώνε
κι οι πεταλούδες
πετάνε μέσα στα κρύσταλλα.

Καθώς έκανε μπάνιο
φύλλα στροβιλίζονταν
και σταλίδες λαμπύριζαν σοβαρεμένες.
Και οι γάτες νιαούριζαν σολ δίεση.
Λήθη.
Το πιάνο παίζει ένα παλιό βαλς.
Το βλέμμα σταθερό, ένα αλφάδι.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2016, 64 σελ.