Ηλίας Τουμασάτος

Ο Οδυσσέας στη χώρα των μυθικών σκύλων – Ηλίας Τουμασάτος

Όχι, ρε φίλε! Είσαι δεκαπέντε. Κι έρχονται οι βαθμοί. Έλεος. Και σου τη λένε όλοι. Μάνα, πατέρα, το ξέρω, δεν είμαι ο Μπάτμαν, ούτε καν ο Ρόμπιν. Και κανείς δεν σε καταλαβαίνει, και χαλιέσαι, και βαριέσαι, και λιώνεις στο ίντερνετ και το κινητό σου. Όχι, ρε φίλε. Έχεις χάσει εσύ το σκυλί σου για να με καταλάβεις; Νιώθεις κι εσύ ότι είσαι μόνος σου μέσα στο προαύλιο του σχολείου; Έχεις εσύ κανένα φιλαράκι, ή δε σου μιλάει ούτε το κορίτσι που γουστάρεις; Γιατί είσαι ένας μέσα σ’ όλους, τι ένας δηλαδή, Κανένας. Δεν είσαι κάποιος, δεν είσαι ωραίος σαν τον Αντίνοο. Και καπάκι στέλνει μέσεντζερ η άλλη, η κολλητή. Που κι αυτή μια ζωή σού τη λέει. Μα ποιος είσαι, που όλοι σού τη λένε; Και θέλει βόλτα η μανδάμ! Στη μέση του πουθενά να βγάλει φωτογραφίες. Είναι τρελή. Και πας. Εσύ πας κι αυτή πάλι σου τη λέει. Και θέλει να σκαρφαλώσει εκείνη τη μεγάλη μάντρα. Και βοηθάς. Και ναι, πάλι σου τη λέει. Και χωρίς να το καταλάβεις, έχεις μπλέξει. Σ’ έναν τόπο γεμάτο σκύλους. Μα εσύ θέλεις μονάχα τον δικό σου σκύλο. Αλλά εσένα, ρε φίλε, η τύχη δεν σε θέλει. Εδώ κοτζάμ θεός έχει βαλθεί να σε σκοτώσει. Τέτοια γκαντεμιά, να σε μισούνε θεοί και δαίμονες. Κι εσύ τρέχεις, κι άλλοι σκύλοι, κι άλλοι σκύλοι, και δοκιμασίες, και τέρατα, και θεοί και ήρωες, κι εσύ τρέχεις και κολυμπάς και πετάς άμα λάχει, μα ό,τι κι αν κάνεις τον δικό σου το σκύλο τον έχασες. Τον έχασες! Α!, ξέχασα. Τον λέγανε Άργο. Τον σκύλο. Και την τρελή σου κολλητή τη λένε Πένι, από το Πηνελόπη. Κι εσένα σε λένε Οδυσσέα. Οδυσσέα; Ε, δεν υπάρχει αυτό. Δεν υπάρχει!

Εικονογράφηση: Ελβίρα Στρατιώτη

Μυθιστόρημα, Αιγιαλός, 2018, 266 σελ.

Η ψυχή μιας καληνύχτας – Ηλίας Τουμασάτος

Από την πιο γλυκιά στιγμή της μέρας, εκείνη που λέμε καληνύχτα σε κάποιον που αγαπάμε, ως την πιο γλυκιά εξομολόγηση της πιο δυνατής αγάπης, εκείνης του γονιού προς το παιδί του, η “Ψυχή μιας Καληνύχτας” είναι μια χούφτα από χρωματιστές πέτρες που επί χρόνια μαζεύτηκαν σε παραλίες γαλήνιες και τρικυμισμένες, και φυλάχτηκαν καλά στο μέρος της καρδιάς. Παραμύθια, τόποι, στιγμές και άνθρωποι. Από τη φαντασία κι από τη ζωή, από το παρελθόν κι από το παρόν, όλα όμως από την ψυχή. Ένα χελιδόνι που το ‘κλεψαν από το μέρος της καρδιάς, ένας μάγος που φοβόταν να κολυμπήσει, ένα κινητό που χτυπάει για να πει καληνύχτα, το πρόσωπο ενός παιδιού πάνω στο φεγγάρι, ένας πίνακας που το σκάει από το Μουσείο, μια μελωδία που ακούγεται σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένας Σπιρτούλης που ερωτεύεται μια πριγκίπισσα, η γοητεία των βιβλίων, των ποιημάτων, της λογοτεχνίας, και δυο μωρά παραξενεύονται μ’ αυτά που κάνουμε τα Χριστούγεννα. Ο Γεράσιμος Πεντόγαλος, ο Τσέχωφ, ο Παναγιώτης, η κυρία Άρτεμη, ο Νάσος Βαγενάς, ο Μάριος Πλωρίτης, η Ντιάνα, ο Κώστας, ο Παπα-Γεράσιμος, οι μικροί ποιητές με τα λυπημένα μάτια, οι άγγελοι που πνίγουν τα δάκρυά τους σε ουσίες, ένα κορίτσι που εκπέμπει ένα παράξενο φως. Η Άσσος, το Φανάρι, ο Κούταβος, το Αργοστόλι, η Αγία Ιερουσαλήμ, η Ζάκυνθος, η Αθήνα. Η αλήθεια, η οδύνη, η ελευθερία, το μίσος, τα τέρατα, τα αισθήματα, τα ραβδάκια, τα ξόρκια, το αντίο, η επιστροφή, η σιέστα, τα παιδικά χρόνια, η βροχή. Η αγάπη. Μόνο αυτή, τελικά.

Πεζογραφία, Αιγιαλός, 2016, 382 σελ.

Το παραμύθι του φυλακισμένου πουλιού – Ηλίας Τουμασάτος

Μεγαλώνει μέσα σ’ ένα κλουβί, και το μόνο που ξέρει είναι να τραγουδά. Βρίσκει ανοιχτή την πόρτα, μα δεν ξέρει τί να κάνει με τα φτερά του. Κι όταν μαθαίνει, διαπιστώνει πως ο ουρανός είναι πολύ μεγάλος. Γεμάτος από φωνές, προκλήσεις, απειλές. Γεμάτος από κάθε λογής πουλιά, κάποια με φτερά φανταχτερά, εκείνα που πετούν πολύ ψηλά και μοιάζουν να είναι οι βασιλιάδες του κόσμου. Πώς θ’ ακουστεί η δικιά του φωνή μέσα στο θόρυβο του κόσμου; Πώς θα μπορέσει αυτός ο κόσμος να μάθει πως υπάρχει κι εκείνο; Θα γίνει δούλος, προσπαθώντας να πετάξει ψηλά. Θα γνωρίσει τη λάσπη, αντί για το χρυσάφι του ήλιου. Θα γνωρίσει και μια χελώνα, έναν αργοκίνητο, ανέλπιστο φίλο, για να μάθει ποια είναι η αληθινή αξία που έχουν τα δικά του φτερά, και πόσο συναρπαστικά μοναδικό είναι το δικό του τραγούδι…

Εικονογράφηση: Θανάσης Γκιόκας

Παιδική λογοτεχνία, Αιγιαλός, 2016, 24 σελ.

Ο μικρός μάγος και άλλες ιστορίες – Ηλίας Τουμασάτος

Εικοσιπέντε μικρές ιστορίες. Μικρές στιγμές, ολότελα αληθινές και ταυτόχρονα ολότελα παραμυθένιες. Η πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο. Μια τηγανιά πατάτες. Ένα μπλε βανάκι που πάει βόλτες. Ένα φυλακισμένο πουλί που το σκάει από το κλουβί του. Ένας μικρός μάγος που κλείνει τα 18. Ένας κήπος με παράξενα λουλούδια. Ένας πιτσιρίκος που ονειρεύεται και τραγουδάει. Μια σκάλα με προορισμό το όνειρο. Μια μεγάλη παραλία. Μια ολομόναχη γιαγιά. Μια χώρα χτισμένη στο Ίντερνετ. Ένας πόλεμος στης ανατολής τα μέρη. Ένα τραύμα κρυμμένο στον καναπέ. Ένας Άγιος Βασίλης, μόλις σχολάει από τη δουλειά του. Ένα μωράκι που κάνει πρωτοχρονιά σε μια γλάστρα. Ένα μικρό έπος στο ντουλάπι με τα μπαχαρικά. Μια έκπληξη το βράδυ της Ανάστασης. Μια καρέκλα στο τέρμα του διαδρόμου. Το βλέμμα ενός γιου. Ένας κύριος που φεύγει από τη δουλειά του. Μια βόλτα στο γύρο της Λάσης. Ένα παγκάκι και μια ξώφαλτση μπαλιά. Ένας χαρταετός που πετάει από τα φοιτητικά έδρανα ως την Κεφαλονιά. Η Κεφαλονιά. Αφετηρία, σκηνικό, προορισμός αλλού φανερά κι αλλού κρυμμένη, σε όλες τις ιστορίες. Που κλείνουν μέσα τους στιγμές που δεν τις προλαβαίνεις καμιά φορά όταν τις ζεις, έρχονται όμως, καμιά φορά στα ξαφνικά, στα όνειρα ή τις αναμνήσεις σου και εγκαθίστανται μόνιμα εκεί. Στο σημείο όπου, όσο μεγάλος και να είσαι στα χρόνια, παραμένεις παιδί. Για πάντα…

Πεζογραφία, Αιγιαλός, 2014, 178 σελ.