Από τα παιδικά της χρόνια είχε έντονη ευαισθησία και ενασχόλησή με τα κοινά, γεγονός που την οδήγησε να σπουδάσει Κοινωνική Λειτουργός. Από παιδί εκφραζόταν και επικοινωνούσε μέσω της ζωγραφικής, της μουσικής, της ποίησης και του θεάτρου. Σήμερα, ζει στην Αθήνα και συνεχίζει την έντονη δράση της, αφουγκραζόμενη το κομμάτι που λέγεται άνθρωπος. Πολιτικοποιημένη στον αναρχικό χώρο, συμμετείχε σε πληθώρα αλληλέγγυων, αντιφασιστικών, αντιρατσιστικών δράσεων. Στην παρούσα φάση ασχολείται με την διαδραστική ποίηση (interactive poetry), πρωταγωνιστώντας ποιητικά και υποκριτικά στην ταινία μικρού μήκους του Γιώργου Παπανικολάου με τίτλο “Femina”.
Επιπλέον, υποδύεται ρόλους σε θεατρικές παραστάσεις και στον κινηματογράφο.
Πηγή: mauroflight.wordpress.com
Γιατί εγώ όταν χορεύω, χορεύω μόνη (2015)
Γιατί εγώ όταν χορεύω, χορεύω μόνη – Έλλη Γιαννακοπούλου
Στα αποτσίγαρά μου εναποθέτω
τις τελευταίες μου ελπίδες.
Φοβάμαι πως όταν με κοιτάς,
θα σκύβω το κεφάλι.
Δεν είναι επιλογή.
Είναι αυτόματη γραφή.
Ναι, έχεις δίκιο.
Ίσως, κάπου έχω κι εγώ.
Τι είναι αυτό που ψάχνω;
Μια γωνία, να κουλουριαστώ
στην υγρασία της μοναξιάς.
Κάπου εκεί θυμάμαι τα ξεχασμένα.
Θυμάμαι κι εσένα.
Εκεί σε βρίσκω.
Μόνη μου είμαι πραγματικά μαζί σου.
Μπορεί να ροκανίζομαι μέρα με τη μέρα.
Αλλά σε εκείνο το σημείο μπορώ ελεύθερα,
με μαυρισμένο το βλέμμα
να γλείφω τις πληγές μου.
Να στάζει αίμα, χωρίς να φοβάμαι
μη λερώσω τα πλακάκια.
Σε αυτήν τη γωνία, γίνομαι έμβρυο
πόνου και ηδονής.
Εκεί κουρνιάζω
και γελάω
και φωνάζω
και κλαίω
και ζω αυτόν τον ανούσιο εφιάλτη.
Η αγκαλιά μου μου αρκεί.
Τα σάλια μου τρέχουν,
μα μου δροσίζουν τις ρώγες.
Και καμιά φορά,
βάζω τα γοβάκια μου
και χορεύω βαλς με τη σκιά μου.
Και προχωράω.
Και όλα κάπως έτσι προχωρούν.
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2015, 84 σελ.
Πηγές: Biblionet, Όστρια Βιβλίο
