Ελσα Κορνέτη

Δωμάτια με δόντια – Έλσα Κορνέτη

και άλλες κοφτερές ιστορίες


«… Ήταν ένας ήχος στριγκός και διαπεραστικός που δύσκολα μπορούσε κανείς με αληθοφάνεια να περιγράψει χωρίς ν’ ανατριχιάσει. Ξεχύνονταν από χαραμάδες, από πόρτες κοινές, από πόρτες ασφαλείας, από παράθυρα κι άλλα ανοίγματα, διαπότιζε τον αέρα με ήχους εφιαλτικούς με μια γκάμα από τριξίματα και κροταλίσματα που έμοιαζε ανεξάντλητη, σαν να προερχόταν από μια στρατιά ζόμπι που ξεχύθηκε από τα νεκροταφεία τρικλίζοντας προς την πόλη. Ένας ήχος ξερός κι επαναληπτικός από κροτάλισμα δοντιών κι από μασέλες που έτριζαν τα δόντια. Μια άγρια μουσική έβγαινε από σφιγμένα δόντια κάθε τύπου και κάθε μεγέθους που τις νύχτες όλο ανησυχία, υποσυνείδητο άγχος κι αϋπνία κροτάλιζαν χορεύοντας στον εφιαλτικό σκοπό της…»
Πρωταγωνιστές ανυποψίαστοι, επιπόλαιοι, ηδονικοί, άτυχοι, παράξενοι, φοβικοί και τρομοκρατημένοι –κυρίως όμως τύποι καθημερινοί– που ζουν και επιζούν καταναλώνοντας ματωμένα κομμάτια ωμής πραγματικότητας ή αγκαθωτής φαντασιοπληξίας.
Η Έλσα Κορνέτη αφηγείται τη σύγχρονη ζωή με μια ποικιλία από φιγούρες που έμαθαν να υπερίπτανται, αλλά και να επιπλέουν, σε ανήσυχους και ταπεινωτικούς καιρούς, πρόσωπα που ήρθαν κι άραξαν σε ένα σύμπαν όπου η ακοή και η μνήμη συνυπάρχουν δαιμονικά κι αγγελικά στην αγωνία της αναμέτρησης με το πεπρωμένο των μικρών και μεγάλων καταναγκασμών.

Διηγήματα, Μελάνι, 2023, 176 σελ.

Ο ήρωας πέφτει – Έλσα Κορνέτη

Ο ήρωας ξυπνά
ανοίγει τα μάτια του
βγάζει τα χάρτινα φτερά του
τ’ απλώνει στο κρεβάτι
κάνει τον σταυρό του
ανοίγει το παράθυρο

Ο ήρωας πέφτει

Λιποτακτώντας
εξιλεώνεται

Ποίηση, Εκδόσεις των Φίλων, 2021, 56 σελ.

Ξύλινη μύτη τορνευτή – Έλσα Κορνέτη

Τα δέντρα εγκατέλειψαν την ακινησία
από περιέργεια
έγιναν πονηρές σκιές
τα βήματά σου ακολουθούν
σε κατασκοπεύουν
Με μάτια νεράιδας
σε κοιτάζουν
βλέπουν μια ξύλινη βέργα
καρφωμένη
ψηλά στον ουρανό

Πόσο δύσκολο είναι να μην
παρατηρείς πια
με κριτική διάθεση
τον ψεύτη εαυτό;
Πότε θα πάψει πια
ο κριτικός εαυτός
τον άτακτο πολλαπλασιασμό του;
Τη συνήθεια να φορά
στολές παραλλαγής;

Μόνο εσύ
και οι δενδρόβιες σαύρες
κρεμασμένες από κλαδί αναρρίχησης

Μόλις αντιληφθείς ότι ήταν
ο αιωρούμενος πήχης της ζωής σου
μια ψιλή φωνούλα θα σου πει
πως δεν κάνουνε μονόζυγο
στη μύτη του Πινόκιο

*

Σ’ έναν πυθμένα ωκεάνιο
αντηχεί μιας φάλαινας μοναχικής
το παράξενο υψίσυχνο τραγούδι
Για το καλό παιδί
που πάσχει κι ανησυχεί
μήπως ο κόσμος του ξεβιδωθεί
κι από τον άξονα εκπέσει
Γιατί τότε
ένα πελώριο ποδάρι θα τον πλησιάσει
την πύρινη σφαίρα θα κλωτσήσει
βάζοντας γκολ θεαματικά αιφνιδιαστικό
σε δίχτυα χρεοκοπημένων ουρανών

*
Πινόκιο φίλε μου ακριβέ
Μόνο σε σένα θα εξομολογηθώ
της ζωής μας την μόνη εξίσωση:

Ξύλινο ψέμα τορνευτό
είναι η αλήθεια

Εικαστικές τεκμηριώσεις: Πέννυ Δίκα-Κορνέτη, Γεωργία Τρούλη

Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2021, 40 σελ.

Το νησί πάνω στο ψάρι – Έλσα Κορνέτη

και άλλες ευφάνταστες ιστορίες


Παράξενες κοχυλόμορφες πολιτείες, αλαφιασμένοι φαροφύλακες, ψάλτες κορακόμορφοι και κοράκια- βουτηχτές, πόλεις που σαπίζουν, θάλασσες που ναρκοθετούνται και τάματα που υπεξαιρούνται, καπνισμένες δεσποσύνες και εφευρετι-κοί φτεροσυλλέκτες, πρίγκιπες των αλγόριθμων και εμμονι-κές εντομολόγοι, αλησμόνητοι πρόγονοι και εγκλωβισμένοι σε λαβυρίνθους, συνθέτουν, μεταξύ άλλων, τον δραματικό κόσμο στον οποίο εκτυλίσσονται οι 24 ευφάνταστες ιστορίες αυτής της συλλογής.
Με γλώσσα που κατάγεται από τον μαγικό ρεαλισμό, με γνήσια μεταφυσική αγωνία αλλά και συναίσθηση του τραγι-κού αδιεξόδου στο οποίο έχει φτάσει η σχέση ανθρώπου-φύσης, η Έλσα Κορνέτη βουτά θεαματικά και γενναία στα έγκατα της φαντασίας περιγράφοντας με εκφραστική ακρί-βεια και οξυδερκή ποιητική ματιά έναν κόσμο που ακροβατεί μεταξύ ονείρου και εφιάλτη και αφηγείται την οδυνηρή μετάβαση από την ψευδαίσθηση της σύγχρονης ευδαιμονίας στην καταστροφή, από τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην εμπέδωση της αλλοτρίωσης αλλά και από την αποδοχή της απόγνωσης στην απροσδόκητη λύτρωση. Μια γραφή πίστης στη νέα αρχή που πάντα θα οραματίζεται ο άνθρωπος, νοσταλγώντας κάποιο κήπο γαλήνης, σε όποιο τεχνολογικό λαβύρινθο κι αν κλειστεί, σε όποιο γκρέμισμα κι αν πέσει.

Διηγήματα, Μελάνι, 2020, 150 σελ.

Αγγελόπτερα – Έλσα Κορνέτη

ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ

Όταν ήσουν μικρή
Έπαιζες με τις κούκλες σου κρυφτό
Μια μέρα έτρεξες να κρυφτείς
Εκεί όπου κανένας δεν θα μπορούσε να σε βρει
Τότε κλειδώθηκες κατά λάθος σε λιλιπούτεια φυλακή
Η γάτα του σπιτιού κατάπιε κατά λάθος το κλειδί
Η απουσία σου κατά λάθος δεν έγινε από κανέναν αντιληπτή

Κάποτε κατά λάθος μεγάλωσες
Τότε τα χέρια σου βγήκαν από τα παράθυρα
Τα πόδια σου από την πόρτα
Και το κεφάλι σου από την καμινάδα

Η απόδρασή σου απ’ το κουκλόσπιτο
θεωρήθηκε κατά λάθος επαναστατική

Ποίηση, Μελάνι, 2016, 96 σελ.

Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά – Έλσα Κορνέτη

ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΝΕΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
V

Ο κόσμος ολοένα χαμηλώνει
Πέφτει στα γόνατα Υποκλίνεται
Σε ανθρώπους φελλούς
Που πνίγηκαν σε σαμπάνιες ονειρώξεων
Και τώρα εκτινάσσονται με ορμή
Μέσα από γυάλινα στόμια
Πυροβολώντας
Με σφαίρες αφρού
Την υπεροψία της ανυπαρξίας τους
Μιας ζωής
Σε άδειο κέλυφος

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2014, 88 σελ.

Ο λαίμαργος αυτοκράτορας κι ένα ασήμαντο πουλί – Έλσα Κορνέτη

Ρωτούσε τον Μάγο να του πει
πόσο σκληρή κι ανέκφραστη
μπορεί να γίνει η ομορφιά

– Όσο κι ένα διαμάντι, του απαντούσε
– Τότε κάνε το διαμάντι να τραγουδήσει
κι εσύ Αστρονόμε βάλε το φεγγάρι στο κλουβί

– Ζητώ συγνώμη για τη δυσάρεστη υπενθύμιση
όμως δεν είστε παρά ο χρυσός κληρονόμος
ενός χρεοκοπημένου κόσμου

– Ναι αλλά είναι καλό να έχεις συντελέσει
στη χρεοκοπία του κόσμου
άλλο ένα βήμα
για την ποθητή υστεροφημία

Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2013, 32 σελ.

Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ – Έλσα Κορνέτη

Από μια κάποια διαστροφή της φύσης
αγαπώ τα μουσεία
τα σπίτια που απολίθωσαν τον χρόνο
τα κρεμασμένα παλτό
τα φορεμένα παπούτσια εποχής
τα πεθαμένα καπέλα
Μια κατάψυξη σώματος
όπου τα κύτταρα παγώνουν το αίμα
και το μυαλό κυλάει ανάποδα
Ιδανικός χώρος
Όταν δεν θέλεις να πας πουθενά
Όταν δεν μπορείς να πας πουθενά
Εγκλωβισμένος σε μια ψευδαίσθηση ακινησίας
κάθεσαι ασάλευτος
στον μοναδικό σταθμό του χρόνου
χωρίς να περιμένεις κανέναν
ούτε άνθρωπο
ούτε τρένο

Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2013, 32 σελ.

Ημερολόγιο φιλοσοφικής ήττας – Έλσα Κορνέτη

Σκέψεις και αφορισμοί για κάθε μελλοντική ποίηση


“Δεν συμπονούμε τον ασθενή”:
Η Ποίηση: σαν ακριβό γαλλικό άρωμα
φοριέται σε σταγόνες. Μία πίσω από κάθε αυτί.

Ο φθόνος: ένα παγκόσμιο αγαθό.

Το αντίδοτο της μοναξιάς: η ελευθερία.

Ο έρωτας και το μίσος: δύο θηρία άγρια, σαρκοφάγα.

Βασική αρχή επαγγελματικής δεοντολογίας:
δεν συμπονούμε τον ασθενή.
Αγνοούμε τους συγγενείς.

Βασική αρχή επιβίωσης:
δεν συμπονούμε τον συνάνθρωπο.

Αυτόματος μηχανισμός επιβίωσης σε τοξικό περιβάλλον:
η Ποίηση…
…

Ποίηση, Κουκούτσι, 2013, 136 σελ.

Κονσέρβα μαργαριτάρι – Έλσα Κορνέτη

«Απώλεια»
Το αγκάθι αυτό
δεν είναι καν
από τριαντάφυλλο

Το αγκάθι αυτό
Μεγαλώνει
Ψηλώνει
Σκληραίνει
Δυναμώνει

Το αγκάθι αυτό
μεταμφιέστηκε
σε κόκαλο καρδιάς

Το αγκάθι αυτό . . .

Το παραδέχεται
είναι ασήμαντο

Ήταν τότε που
ηλιόλουστος ο φόβος
φώτιζε άλλη μια σκοτεινή ημέρα
Ήταν τότε που
το τραύμα αμάραντο
στεκόταν ορθάνοιχτο και
την κοιτούσε

Της το είχε πει κάποτε
εκείνη η πονόψυχη νοσοκόμα
Οι σκεπτόμενες γυναίκες
αναπαράγονται με φειδώ

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2011, 100 σελ.

Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα – Έλσα Κορνέτη

ATELIA

Πόσο μπορεί
να ξεχειλώσει, ένα στόμα
με μια κραυγή;

Όσο κενό χωράει
για να γεμίσει
με πληρότητα
μια τρύπα

Τόσο χρόνο χρειάζεσαι
για να κατακτήσεις
την υπόγεια διάβαση
διασχίζοντας τη μήτρα
ενός μηδενικού
που θα γεννήσει
αγνή κι αμόλυντη
την A t e l i a

Να είστε σίγουροι
Θα τη βρω τη φωνή μου
ν’ αντιλαλεί μελωδικά
στα τοιχώματα
του υπονόμου
Στο Βασίλειο
των Ανώνυμων Εμβρύων

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2009, 77 σελ.

Η αιώνια κουτσουλιά – Έλσα Κορνέτη

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2007, 71 σελ.