Απέναντι στον ίδιο εχθρό (2018), Συμπαντικές Διαδρομές
Grecia Undead (2020), Συμπαντικές Διαδρομές
Συλλογικά έργα
Μυθικά πλάσματα (2019), Συμπαντικές Διαδρομές
Θρύλοι του Σύμπαντος VIII (2019), Συμπαντικές Διαδρομές
Grecia Undead – Έμιλυ Γερολατσίτη
Στο κοντινό μέλλον, έπειτα από απανωτές πανδημίες που σάρωσαν την υφήλιο, έρχεται ένας νέος ιός που δεν αντιμετωπίζεται με μάσκες και αντισηπτικό και δίνει μια νέα έννοια στην κοινωνική αποστασιοποίηση. Οι κοινωνικές δομές καταρρίπτονται και στο κέντρο της Αθήνας δημιουργείται ένα απρόσμενο δίκτυο ηρώων της νύχτας που αψηφούν τους κινδύνους που παραμονεύουν σε κάθε γωνία για να συνδράμουν στην επιβίωση
των τελευταίων επιζώντων…
Ο γυμνός άνδρας στάθηκε μπροστά στο παράθυρο του τρίτου. Ο ήλιος τον ζέστανε μέσα από τα φρεσκοπλυμένα τζάμια. Ο δρόμος κάτω, άδειος. Μέσα στη μέση, το ένα πίσω από το άλλο, αμάξια λεκιασμένα από την χωμάτινη βροχή της προηγούμενης εβδομάδας, με οροφές γεμάτες ξεραμένες κουτσουλιές από τα τελευταία περιστέρια πριν εξαφανιστούν κι αυτά. Άραγε πέταξαν μακριά; Ήξεραν που να πάνε για να μην κινδυνεύουν; Ή είχαν γίνει μια χαψιά απλά, ένα-ένα με το πέρασμα του χρόνου όπως τα αδέσποτα;
Σιγά μην είχαν γλυτώσει…
Ο Τέλης έσφιξε τις γροθιές του, παρατηρώντας τους αναποδογυρισμένους κάδους, τις ξεσκισμένες σακούλες σκουπιδιών, τις σπασμένες ζαρντινιέρες στην είσοδο του κτιρίου. Η πρόσοψη ήταν μαυρισμένη από τις φωτιές στους κάδους που ξέφυγαν ένα βράδυ και παραλίγο να καούν όλοι ζωντανοί εκεί μέσα. Ο πενηντάχρονος ασφαλιστής τους είχε προειδοποιήσει. Και τον βλάκα τον μηχανικό αυτοκινήτων από παραδίπλα και εκείνον τον κτηνίατρο που επέμενε να βάλουν φωτιές περιμετρικά. Αλλά δεν τον είχαν ακούσει εκείνο το βράδυ. Και τι κατάλαβαν; Τώρα τους κλαίγανε οι οικογένειες τους και τους δύο. Μία εστία απ’ έξω αρκούσε για εκφοβισμό.
«Τέλη;» Ακούστηκε η φωνή της Μαριάννας από την πολυθρόνα.
«Τέλη, λαμβάνεις;»
Ο ιδρωμένος άνδρας πέταξε την πετσέτα του στον ώμο και έψαξε για το γουόκι-τόκι κάτω από τον τακτοποιημένο σωρό με τα διπλωμένα ρούχα. Όλα ήταν σιδερωμένα στην εντέλεια. Κάποιες συνήθειες δεν κόβονταν.
Νουβέλα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2020, 114 σελ.
Απέναντι στον ίδιο εχθρό – Έμιλυ Γερολατσίτη
Δεν ένιωθε το χορτάρι κάτω από τα πόδια του, δεν άκουγε τις φωνές των πρακτόρων της Σάο Ντέλφεν πίσω του, δεν ένιωθε τον πόνο των σπασμένων πλευρών και των ανοικτών πληγών παντού στο κορμί του. Το μόνο που μπορούσε να δει μέσα στον πανικό που συνέβαινε γύρω του ήταν το τρομοκρατημένο βλέμμα της Άντα που του φώναζε να μείνει εκεί, ενώ ο φρουρός σημάδευε τον κρόταφό της. Η ασημένια σφαίρα του Σαμουήλ διαπέρασε τη δεξιά του ωμοπλάτη κάνοντάς τη κομμάτια. Το χτύπημα έκανε τον λυκάνθρωπο να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και από την ορμή να συρθεί μερικά μέτρα παραπέρα μέσα στο χορτάρι. Δεν ένιωθε πλέον τον πόνο. Η απώλεια αίματος ήταν μεγάλη. Σήκωσε το κεφάλι με τις τελευταίες του δυνάμεις για να κοιτάξει πίσω προς τον Σαμουήλ που τον σημάδευε. Ψέλλισε μία τελευταία “συγνώμη” που δεν τα κατάφερε τη στιγμή που το δάκτυλο του τραγανθρώπου γλιστρούσε στη σκανδάλη.
Νουβέλα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2018, 82 σελ.
Πηγές: Biblionet, Συμπαντικές Διαδρομές
