Πρόκειται για μια μεγάλη Πολωνή ηρωίδα της επανάστασης. Για τη συγγραφέα, το όνομα αυτό συμβολίζει τον νέο που αγωνίζεται, είναι αγνός, έχει όραμα και δεν προδίδει ποτέ τις αξίες του. Η συγγραφέας σπούδασε τη μεγάλη επιστήμη της Φύσης αλλά βρήκε σκοπό ζωής στις λέξεις, στη Λογοτεχνία. Πιστεύει στη δύναμη που έχουν τα βιβλία να αλλάζουν τον κόσμο. Πιστεύει ότι τα βιβλία μπορούν να προσφέρουν. Πιστεύει στην μόρφωση και στους νέους ανθρώπους.
Ώρα μηδέν (2018), Αύρα
Αφηγήσεις
Το παραμύθι με τα παραμύθια… (2018), 24 γράμματα
Το θέλω είναι πάνω από το μπορώ (2019), 24 γράμματα
Το θέλω είναι πάνω από το μπορώ – Αιμιλία Πλατή
Πώς έτρεξα τον πρώτο μου Μαραθώνιο
Αν έχεις ένα αρκετά μεγάλο και ικανό δείγμα από ανθρώπους και κάνεις κάποια από τις παρακάτω ερωτήσεις:
“Τι θα ήθελες να κάνεις, πριν πεθάνεις;” ή
“Τι θα ήθελες να έχεις εκπληρώσει στη ζωή σου, πριν γίνεις 100 χρονών;”,
οι πιο πολλοί θα σου απαντήσουν:
“Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο”.
Κι ακόμα πιο συχνά:
“Θα ήθελα να έχω τρέξει έναν Μαραθώνιο”.
Ο μαραθώνιος δρόμος θεωρείται, από τους περισσότερους ανθρώπους, σαν ένα μεγάλο και μοναδικό επίτευγμα. Άξιο να χαρακτηρίσει μια ζωή. Να την κάνει να θεωρείται ολοκληρωμένη. Για άλλους, είναι ένα βήμα. Ένα βήμα στα πολλά επιτεύγματα που θα ήθελαν να πραγματοποιήσουν. Για άλλους, για λιγότερους, είναι μια όμορφη συνήθεια που, ήρεμα και ταπεινά, πραγματοποιούν, κάθε χρόνο. Ίσως, και πάνω από μια φορά τον χρόνο…
Αφηγήσεις, 24 γράμματα, 2019, 244 σελ.
Το παραμύθι με τα παραμύθια… – Αιμιλία Πλατή
Η ιστορία που κρύβει το εξώφυλλο Το παιδί με τα μαγικά χέρια. Έτσι μου μίλησαν πρώτη φορά τον Joseph. Καθισμένος στην ίδια γωνία λίγο παράμερα από τους υπόλοιπους, στο κλειστό γυμναστήριο, μέχρι να φύγει για τα σύνορα. Εκεί τον συνάντησα και τον γνώρισα. Πρόσφυγας από την Συρία. Μοναχικός, ίσαμε 19 χρονών. Κλειστός με βαθύ βλέμμα. Μόνιμα με ένα μολύβι και ένα μπλοκ στον κόσμο του, χαμένος. Αυτοδίδακτος κωφάλαλος. Ό,τι ήθελε να πει, το έλεγε με τις ζωγραφιές του. Ζωγράφιζε για μέρες τα πάντα. Τους ανθρώπους τριγύρω, τα παιδιά να παίζουν, τα χέρια του, την οροφή. Μονάχα ζωγράφιζε. Είχε ζωγραφιές από την φρίκη του πολέμου, μα δεν τις μοιραζόταν εύκολα. Την τελευταία μέρα πριν φύγει μου χάρισε αυτή την ζωγραφιά. Με την βοήθεια του πατέρα του μου είπε, πως θα’θελε να την δείξω στον κόσμο. Να δουν οι άνθρωποι πως κάποτε πέρασε και εκείνος από εκεί. Το παιδί με τα μαγικά χέρια.
Αφηγήσεις, 24 γράμματα, 2018, 136 σελ.
Ώρα μηδέν – Αιμιλία Πλατή
Στο βάθος του γκρεμού κείτεται το πτώμα ενός νέου άντρα. Ο δεκαεννιάχρονος Πάβελ, Πολωνός μετανάστης δεύτερης γενιάς, είναι δυνατόν να ευθύνεται για το θάνατο ενός ανθρώπου στην προσπάθειά του να σώσει την αγαπημένη του; Το μόνο που ήθελε ήταν να βοηθήσει την Άνια να ξεφύγει από το κύκλωμα, που είχε μπλέξει.
Παγιδευμένος και ο ίδιος πλέον, εγκαταλείπει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο και επιστρέφει στην Πολωνία, όπου εργάζεται σε ένα εργοστάσιο στη Βαρσοβία.
Αυτή τη φορά ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας τον φέρνει αντιμέτωπο με ανθρώπους που του έσωσαν στο παρελθόν τη ζωή και τον στήριξαν.
Προτού βυθιστεί στην απόγνωση, ένα sms τον φέρνει ξανά κοντά στην Άνια. Τώρα πια είναι αποφασισμένος να προσφέρει στον ίδιο και την αγαπημένη του μια δεύτερη ζωή, θα τα καταφέρει;
Μια ιστορία για το δικαίωμα των νέων ανθρώπων να ονειρεύονται χωρίς τα όρια που βάζουν η οικογένεια, η τάξη στην οποία ανήκουν, η κοινωνία, η πατρίδα. Μια ιστορία για την αληθινή αγάπη, το έγκλημα, την τιμωρία και την κάθαρση που τελικά έρχεται μόνο μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο.
Μυθιστόρημα, Αύρα, 2018, 232 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Αύρα, 24 γράμματα
