Έζησε τα σχολικά κι εφηβικά της χρόνια στην Βορειοδυτική Γερμανία. Απόστρατος Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας. Έχει γνώσεις Γερμανικής, Γαλλικής και Αγγλικής γλώσσας. Επίσης νηπιοβρεφοκομίας και ψυχολογίας του όχλου και της διαφήμισης. Το βιβλίο «Όταν τ’ αστέρια δε χάνουν τη λάμψη τους» είναι το πρώτο της παιδικό. Έχει εκδώσει επίσης τα μυθιστορήματα «Οι Χαραυγές της ψυχής» και «Το Σκάφανδρο του Παραδείσου» που κυκλοφορούν και αυτά από τις Εκδόσεις Μολύβι. Επίσης, έχει εικονογραφήσει την παιδική ιστορίας «Ο θησαυρός της Βόνιτσας» της συγγραφέως Πρεσβυτέρας Καφέ–Βέττα Δάφνης. Κυριότερες αγαπημένες ασχολίες της, η διδασκαλία της Ορθόδοξης Πίστης, ο χρόνος με την οικογένεια, η ζωγραφική και ιδιαίτερα το σκίτσο, το διάβασμα και ότι έχει σχέση με τη μελέτη της Ορθόδοξης Πίστης, της φύσης και της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων και των ζώων.
Το σκάφανδρο του παραδείσου (2017), Εκδόσεις Μολύβι
ΣΤΙΣ ΧΑΡΑΥΓΕΣ της ψυχής (2019), Εκδόσεις Μολύβι
Παιδική λογοτεχνία
Όταν τ’αστέρια δε χάνουν τη λάμψη τους (2021), Εκδόσεις Μολύβι
Όταν τ’αστέρια δε χάνουν τη λάμψη τους – Έρρικα Γεραναστάση
Τ΄ αστέρια βλέπω… τ ΄ αστέρια κοιτώ…
Εδώ Δημήτρη!…Γιάννη !Εδώ!
Ψηλά το κεφάλι προς τον ουρανό!
Κι αν εκείνα πέσουν ? Εκεί να σταθώ?
Ν ΄ απλώσω τα χέρια σα να δεηθώ?
Τις τσέπες ,άδειες, έξω τραβώ!
Την ψυχή μου μέσα ανοιχτή κρατώ!
Κι αν φως θε ΄ να πέσει απ ΄ τον ουρανό…
Τότε!…μόνο τότε θα φεγγοβολώ!
Τι θα μπορούσε άραγε να κρύψει το φως μιας δυνατής φιλίας?
Το σκοτάδι?….Η νύχτα?…Τ΄ αστέρια τ΄ ουρανού?… Πού κατοικεί το φως και πού το σκοτάδι?…
Εικονογράφος: Γεράσιμος Πετρόπουλος
Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Μολύβι, 2021, 80 σελ.
ΣΤΙΣ ΧΑΡΑΥΓΕΣ της ψυχής – Έρρικα Γεραναστάση
Η Έλενα βολόδερνε σ’ έναν γάμο με δεκανίκια, προσπαθώντας να ισορροπήσει τους ρόλους των μελών της οικογένειάς της πάνω στα κύματα ανταριασμένης θάλασσας. Βγαίνοντας από μια μεγάλη φουρτούνα, η μοίρα της φυλούσε μια έκπληξη. Τη συνάντησή της με τον Γιάννη, ο οποίος υπήρχε πάντα στην καρδιά της σαν ανεξίτηλη πινελιά. Οι δυο όψεις του Γιάννη, σκέτο δίλημμα! Κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει αν η πινελιά θα μπορούσε να εξελιχθεί σ’ έναν όμορφο καμβά της ζωής της. Κανείς, εκτός… από τον ίδιον τον Γιάννη. Άλλωστε μόνο εκείνος μπορούσε να κατανοήσει πώς είναι να ζεις πότε βαδίζοντας στη γη και πότε πετώντας στα ουράνια. Κι εκείνες τις ώρες που άγγιζε τον ουρανό, εδώ στη γη φλέρταρε έντονα με τον μοναχισμό.
Η Μαρίνα, η Χλόη, ο Χάρης και ο Σπύρος ζουν τις δικές τους ζωές έχοντας ένα κοινό, την αγάπη τους για την Έλενα και τον Γιάννη, ο καθένας τους για τον δικό του λόγο.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Μολύβι, 2019, 550 σελ.
Το σκάφανδρο του παραδείσου – Έρρικα Γεραναστάση
Η αγριότητα του πολέμου σκόρπισε πείνα και μιζέρια, πόνο και θάνατο στα ψηλά άγρια βουνά της Ηπείρου. Παραμόρφωσε και ακύρωσε ανθρώπινες ψυχές και σώματα.
Δυο γυναίκες παρέμειναν πάνω απ’ όλα άνθρωποι, αντλώντας αστείρευτη αγάπη από τα βάθη της καρδιάς τους κι ατσαλένια θέληση και δύναμη. Κληρονομιά, προερχόμενη από το γερό τους πείσμα ενάντια στο άγγιγμα του θανάτου…
Εκεί που όλα στην Ελλάδα κατέρρεαν, ο Νικόλας και η Εύα βρέθηκαν στον μακρινό άγνωρο τόποτης Δυτικής Γερμανίας, έχοντας φυλαχτό την αγάπη τους και τους καρπούς της. Μια μέρα, η μοίρα τους ζήλεψε και μ’ ένα δυνατό φύσημα σκόρπισε τα πάντα στους πέντε ανέμους…
Σε μια γωνιά της Ελλάδας η θάλασσα μοιάζει παραμυθένια, ο ήλιος πιο λαμπρός και η σελήνη πλανεύτρα του σύμπαντος. Μια νύχτα το απέραντο μπλε του Αιγαίου πελάγους αποφάσισε να φλερτάρει με τις ακτογραμμές της Καλύμνου. Το φεγγάρι ερωτευμένο έστειλε ξεδιάντροπα τα μικρά βέλη του θεού έρωτα γεμάτα πόθο στην πλανεύτρα μάγισσά του, την Πόθια. Τα κύματα της θάλασσας γεμάτα σαγήνη ξεκίνησαν ν’ αποκαλύπτουν τους κρυμμένους τους θησαυρούς. Ένας απ’ αυτούς… ατόφιο χρυσάφι! Τον παρέδωσαν απλόχερα στα χέρια του Μάνου ο οποίος τον παρέλαβε κατάπληκτος από το υδάτινο χέρι τους. Με τη σειρά του το χάρισε εκεί που είχε χαρίσει την καρδιά του, στη Μελίνα Χρυσού, κόρη της Εύας και του Νικόλα, η οποία είχε μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι… Η ζωή, όμως, είναι ένας τροχός που κινείται γύρω από έναν άξονα και κάποιες φορές η πτώση από την προκαθορισμένη φυγόκεντρο είναι μοιραία…
Ένα τραγικό προμελετημένο ατύχημα που όρισε η μοίρα έγινε αιτία ν’ απαρνηθεί η Μελίνα το δώρο του βυθού και να τρέξει να γιατρέψει τις πληγές της στο μόνο μέρος που ένιωθε οικεία. Στην άγρια οργιώδη φύση της ορεινής Ηπείρου. Κάτω από τις φτερούγες των δυο γυναικών που ήταν φύλακες άγγελοί της, των γιαγιάδων της, έδωσε ρητές εντολές σε συγγενείς και φίλους να μην αποκαλύψουν την κρυψώνα της. Ο Μάνος δεν είχε πάψει ν’ ανήκει σε άλλη… Αυτό από μόνο του αρκούσε να αυτο εξορίσει τον εαυτό της έχοντας εν αγνοία του κάτι δικό του…
Ο Μάνος, όμως, φύλαγε τους κρυμμένους άσσους στο μανίκι του. Άλλωστε ήταν από εκείνους τους άντρες που όταν ανοίγουν την αγκαλιά τους σκορπίζουν γύρω τους λαμπρό φως του ήλιου και χιλιάδες χρυσά αστέρια. Και σ’ αυτούς τους άντρες ανήκει δικαιωματικά το ατόφιο χρυσάφι…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Μολύβι, 2017, 450 σελ.
Πηγές: Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Μολύβι
