Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Ευαγγελία Τυμπλαλέξη

Η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας.
Διδάσκει τη γαλλική γλώσσα επί 25 συναπτά έτη. Το 2014 ξεκίνησε σπουδές στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, τις οποίες διέκοψε συνειδητά. Το 2014 διακρίθηκε με τον τρίτο έπαινο απ’ την Εταιρεία Λογοτεχνών Πάφου για το αλληγορικό διήγημα «Στα ρηχά της κλεψύδρας», το οποίο άπτεται της θεματικής του Χρόνου και πώς αυτός επηρεάζει την ανθρώπινη οντότητα. Την ίδια χρονιά αποσπά το τρίτο βραβείο απ΄ το περιοδικό «Κελαινώ» για το ποίημα «Φουσκοθαλασσιά», το οποίο πραγματεύεται αλληγορικά τη θεματική της Ζωής, η οποία παρομοιάζεται με τη θάλασσα. Το 2015 εκδίδεται το ποιητικό έπος «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» απ’ τις εκδόσεις Αγγελάκη, το οποίο συγγράφει μαζί με μαθήτριά της και αφορά το διαχρονικό χάσμα των γενεών. Το 2017 οι εκδόσεις Ωρίωνας εκδίδουν την ποιητική της σύνθεση «Στις ακρώρειες της Μοναξιάς», που αφορά τον εκφυλισμό των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, τα οποία ασφυκτιούν προσπαθώντας να επιτηδευτούν-αποδείξουν τον ρόλο τους ενστερνιζόμενα τις δοτές συμπεριφορές υπό το θεμελιακό πλαίσιο της Πατριαρχίας. Το 2018 οι εκδόσεις Πηγή εκδίδουν την ποιητική της σύνθεση «Επιμενίδειος Οίστρος», μια αναφορά στην πορεία του Ανθρώπου -και κατ’ επέκταση της Ανθρωπότητας- από τη Γέννηση ως τον Θάνατο. Ταυτόχρονα, πολλά κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα διαδικτυακά περιοδικά: Λόγιος Ερμής, Σφήκα, Αιολικά Γράμματα, Fractalart. Το έργο της βρίσκεται συγκεντρωμένο πλέον στον ιστότοπο Εξορία-Στα Σύννεφα του Πουθενά.
Ποίηση
Στις ακρώρειες της μοναξιάς (2017), Ωρίωνας
Επιμενίδειος οίστρος (2018), Εκδόσεις iWrite.gr
Βρυώδη μαυσωλεία (2019), Εκδόσεις Πηγή

Συλλογικά έργα
Φωνή βοώντος (2015), Αγγελάκη Εκδόσεις

Βρυώδη μαυσωλεία – Ευαγγελία Τυμπλαλέξη

Τα ημερολόγια του ασυνείδητου


Πτώματα ζώων σε αποσύνθεση, καφέ πολυτελείας,
μια Διαβολογυναίκα Γυμνή και καταστερωμένη,
θύελλες στα μάτια των Ανδρών και οι Αθάνατοι
με τσίγκινα κουτάκια μπύρας στο χέρι…
Τα σπλάχνα των Ποιητών είναι το Φρούριο,
μ’ όλη την αποθηκευμένη Βία να κουρνιάζει.
Σιλουέτες παρακμιακές, που τίποτα δεν μισούν
και τίποτα δεν λατρεύουν.
Κι ένας θάλαμος γεμάτος μωρά,
Μπλε-Κόκκινα-Πράσινα-Μαύρα-Κίτρινα.
Μα όλα τα χρώματα από μπογιές πλαστικές.
Το βράδυ οι Γυναίκες τα ‘πλεναν πέρα στο Ποτάμι όλες ΜΑΖΙ και ΜΟΝΕΣ. Και τ’ άλλο πρωί οι Υπεύθυνοι τα ξανάβαφαν. Κι ο εφιάλτης δεν θα ‘χε ποτέ ΤΕΛΟΣ!
Οι εμμονές είναι στη φορά των πτηνών…
Είναι ο Άνθρωπος που έγινε “Ανιστορικός” ή
οι κατηγορίες που παρήγαγε για να περιγράψει το ΕΓΩ του;
Τι σημασία έχει!
Η Γη, όπως και να ‘χε, θα καταχτιόταν…

Ποίηση, Εκδόσεις Πηγή, 2019, 137 σελ.

Επιμενίδειος οίστρος – Ευαγγελία Τυμπλαλέξη




Όταν οι Άνθρωποι βιώνουν ως αναγκαστική τη συνάθροισή τους.

Όταν μέσα στα κλειστά μιας Πλατείας όρια εκτείνεται ο Κόσμος.

Όταν η Ελευθερία κι η Ειρήνη διχονοούν για το σημαντικό κι ομονοούν για το ασήμαντο.

Όταν η Ζήση μια Μηλιά είναι π’ ευνουχίζει την αυτονομία των κλώνων.

Όταν η Θάλασσα πιότερο από παντιέρα ανεμίζει.

Όταν Βασανιστές και Βασανισμένοι του juggernaut ιππεύουν τα καπούλια.

Όταν Εκείνος την ιδιωτική εξηγεί οδό του κι Εκείνη καταχθόνιο σχέδιο αποκαλύπτει.

Όλοι γονυπετείς ικετεύουν σαν παράξενοι Ταξιδιώτες κι η Ποίηση, που γράφεται, ένα λωλού παράπονο στυφό όλους να μας αφορά.

Ιλάρια ο φόβος της Εκκλησίας, Σατουρνάλια των πλουσίων ο φόβος. Κι αν και τα δυο μαζί ο φόβος της Ηθικής, Φόβος τι εστί;

Όταν οι Άνθρωποι σαρανταπληγιασμένοι ορθώνονται, δεν λαχταρούν άλλη μια μέρα για να ζήσουν, μα για να νικήσουν.

Αφού γνωρίζουν πως φόβος, ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ εστί…

Ποιητική σύνθεση, Εκδόσεις iWrite.gr, 2018, 92 σελ.

Στις ακρώρειες της μοναξιάς – Ευαγγελία Τυμπλαλέξη




Είναι που τώρα απόκτησα ένα
αδιαπραγμάτευτο ΜΗΝ όταν
σ’ ακούω, να μου εξηγείς πώς θα βρω
εκείνη την πολυπόθητη έξοδο,
από τις δύσβατες και σκοτεινές
κάμαρες, με τις αόρατες χαραμάδες.
Μια ορφανή κοινωνία με στυγνό θράσος,
τις βάφτισε μ’ ένα όνομα βαρύ
και λέγονται “ΑΝΘΡΩΠΟΙ”.
Άσε, καλύτερα να τους φανταστώ!
Είναι μια κάποια στείρα λύτρωση
το ιμιτασιόν κόσμημα!
Εγείρει βλέπεις την κάλπικη
αίσθηση των πήλινων ποδιών μου
(σ’ όλο της το μεγαλείο!)
Μια τέτοια “μικρή” απάτη ή αυταπάτη,
αρωγός, για τους εντολοδόχους του αύριο!

Ποίηση, Ωρίωνας, 2017, 90 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ωρίωνας, Εκδόσεις iWrite.gr, Εκδόσεις Πηγή